بنده شخصا همان خاطره خوب را هم ندارم بلکه نوعی احساس وحشت و دلهره چرا که یک چهره وحشتناک ریشو یک دستش شمشیر است و دست دیگر یک نوزاد و بعد فرضا می کشدش! تابلوی زیر 18 ممنوع باید جلوی بعضی از این مراسمهای بگذارند و به خصوص قمه زنی کلا باید به تاریخ بپیوندد. در مورد تعزینه تنها مراسمی با ابهت و هنر تعزیه های تکیه دولت در زمان ناصرالدین شاه ارزش زنده کردن و حفظ دارد. دقیقترین و زیباترین توصیفها را غربیها از این مراسم کرده اند که چیزی شبیه اپرا بوده تا این نمایشهای خیابانی مسخره که امروزه با بلندگوی دستی و بدون هنر و زیبایی برگزار می شود.نوشته اصلی از سوی Mehrbod
دُژبرداشت من بود، یادم رفته بود چیزی به نام «تعزیه» هم داریم، اگرنه از محرم من بیشترین خاطره‌های پیرامون همان حسین پارتی و سینه زدن و نوحه‌خوانی (بخوان گریستن و نالیدن فریادوار حسین حسین) بود.
در پاسخ به پرسش امیر و روشنگری کاوه باید بگویم که آری، بسیار بچه که بودم چندباری تعزیه دیده‌ام و برایم گیرا بودند و شاید ارزش پاسداری داشته باشند.
هر چند باز هم بی هیچ گمانی باید برگزیدگی (priority) را به جشنهای باستانی و شاد خودمان از جای جای ایران داد که شمارشان از روزهای سالمان هم بیشتر میشود.
به هر روی ... دوستان چگونه میتوانند از تعزیه خوشی ببرند زمانیکه از یک داستان بی سر و ته و بی پیوند به ما ساخته شده؟ اگر آهنگ دوست
دارید، که خوب جشنهای خودمان ساز و آواز و آهنگ زدن دارد. اگر نمایش‌نامه‌خوانی و استوره دوست دارید، که این همه داستان زیبای جورواجور از شاهنامه و .. داریم.
کجای اینکه یک مشت ایرانی یک داستان سوگوارانه‌نما از عرب‌های بدوی نادان در کربلا (که راستی به بدبختی ما وابستگی دارد) را نمایش دهند این اندازه گیرایی دارد؟
یک نادانی بنام حسین بلند شد یک جنبش نادانانه راه انداخت و بنادانی و خواری هر چه بیشتر هم مُرد، خب؟
متاسفانه اسلام حکومتی هر چیز خوبی هم در این مراسمها بوده به باد داده طوری که صدای خودشان هم درآمده:
اطلاعیه/ما و اهل بیت مان در جستجوی مکانی شعور آفرین (و نه شورانگیز) با مشخصات ذیل هستیم:
1- آنقدر ناامن نباشد که خلق الله مجبور باشند کفش داخل نایلکس کنند
2- راه به راه از اسم امام عصر برای بلند کردن حضار و جلوتر نشاندن شان سوءاستفاده نشود
3- بعد از نماز و قرآن، عمده مراسم شامل منبر اخلاق ،مقتل خوانی و روضه باشد نه سینه زنی
4- کسی در آن سعی نکند مصداق امام حسین و یزید زمان را داخل مغز ملت فرو کند
5- شام ندهند! (مگر با مال واقعا حلال)
6- محدوده ورودی اش از وجود هرنوع اراذل، گولاخ، بازو کوزه ای و ... عاری باشد
7- در آن به شخصیت هیچ بچه ای بدلیل بچه بودن توهین نشود
8- دعا کننده آخر مراسم در انتخاب ادعیه، دقت لازم را مبذول دارد (حضارهیات نیامده اند که به استجابت آرزوهای شخصی - سیاسی ایشان کمک کنند)
9- در وی آی پی و اتاق های محرمامه هیچگونه مواد دخانی (مشخصا قلیان) سرو نشود
10- حتی یک کلام حرف و اشاره سیاسی در منبر و روضه ی آن یافت نشود
11- همسایه ناراضی نداشته باشد
12- صدای بلندگوهایش به کوچه نرسد
13- از عناوینی چون «پیرغلام»، «بلبل سینه سوخته» و ... برای توصیف مجریانش استفاده نشود
14- اگر حضارش به گریه افتادند صدای شان حتی به گوش بغل دستی نرسد
15- کسی درجریان مراسم لخت و عور نشود
16- دسته به راه نیاندازند
17- آنقدر جای پارک داشته باشد که جلوی درب پارکینگ هیچکس – ولو کفار – بسته نشود
18- نام بانی مراسم از بلندگوهای آن اعلام نشود
19- هیچگونه ذبحی مقابل درب آن – خصوصا جلوی چشم بچه ها – صورت نگیرد
20- پیرمردهایش احساس «خود اولیاء الله بینی» نداشته باشند
و ...
پاسخ با گفت‌آورد
آغازگر جُستار
