روانشناسی کودک

[Ouroboros]

ولی یک دگرسانی ژرفی میان بزرگ کردن اروپایی‌ها و ایرانی‌ها هست، اروپایی‌ها را اگر دیده باشید با کودک از همان 3 4 سالگی مانند یک آدم بزرگ گفتگو میکنند وهمه چیز
را توضیح میدهند و چشمداشت رفتار درست و منطقی دارند، ولی ایرانی‌ها به بچه 3 4 ساله که می‌رسند یک سداهای "گوگولی مگولی" در میاورند که روشن نیست چه کارکردی دارد.

در پِی‌دانش (neuroscience) هم میتوان این را توضیح داد که پی‌یاخته‌های کودک از همان روزِ زادروز هر چه بیشتر کار کشیده شوند بهتر
است و کمتر میمیرند، از همینرومن رویکرد اروپایی‌ها را بیشتر میپسندم، هر چند نمایش دوست داشتن بی چون و چرا به کودک هم به نگر من بایسته است.

شما هم که سررشته دارید بد نیست در این زمینه بنویسید، من کاستی‌های زیادی در فرهنگ بزرگ کردن بچه در ایرانی‌ها میبینم.

البته بسته به طبقه‌ی اجتماعی که از آن می‌آیید هم دارد، من کودکان کار را دیده‌ام که از سن بسیار پائین وظیفه‌های سنگینی بر دوش آنها گذاشته شده و به همین دلیل بسیار بالغ‌تر از هم‌سالان‌ ِ اروپایی خود هستند، شماری از آن‌ها حتی در برخی مسائل از بزرگ‌سالان هم تواناتر هستند، من کودک دوچرخه‌سازی در تهران می‌شناختم که از استاد خود پیشی گرفته بود... وانگهی از اینها گذشته، بطور کلی رفتار بچه‌های ایرانی را شخصا به مراتب بالغ‌‌تر(یا دستکم بالغ‌نماتر)از غربی‌ها دیده‌ام.