خب فکر میکنم جمهوری اسلامی که هم این سی سال درسش رو پس داده و تناقضات بنیادین تقریبا برای همه روشن هست. به نظرم برای ایران فعلی مناسب ترین گزینه جمهوری هست(و حتی نیازی به کلمه سکولار هم نیست چون یک جمهوری البته نه به معنای تحریف شده اون ذاتا سکولار هست) هر چند خود جمهوری(از نوع واقعی) هم باز به دلیل ارجحیت دادن نظر کل به تک تک افراد کاملا مطلوب نیست ولی اگر یک جامعه مدنی باز وجود داشته باشه خیلی راحت تر میشه به تلاش برای تغییر حکومت دست زد(در واقع مهم نیست چه کسی حکومت میکنه بلکه مهم اینه چطور میشه حاکم رو با کمترین هزینه خلع کرد) اصولا به نظر من خنده دار هست که واقعا فکر کنیم هنوز هم حرف این هست که از چیزی مثل پادشاهی برای اتحاد یا تقویت یک کشور و... استفاده کرد. کشوری که دارای دلایل طبیعی برای پیوستگی نباشه همون بهتر که تجزیه بشه. جایگزین های دیگه مثل آنارشیم یا سندیکالیسم هم که از نظر من حتی برای کشورهایی که حکومت های نسبتا دموکرات رو به مدت طولانی تجربه کردند در حال حاضر قابل اجرا نیست چه برسه به کشور ما که خیلی از دوره های تاریخی رو هنوز پشت سر نگذاشته،به نظرم خیلی باید بگذره و داغ های دولت مدرن باید حسابی شبریت رو به ستوه بیاره تا اینکه بشه به عدم وجود دولت رسید.
پاسخ با گفت‌آورد