از گذشته تا به امروز در مورد ماهیتِ ملودی در موسیقی ایرانی، سخنهای فراوان گفته و شنیده شده اما صحبت از هارمونی غالبا پرابهام، گنگ و ناكافی بوده است.
آنچه امروزه به عنوان علمِ هارمونی در ایران موجود است، بیشتر روایاتی از هارمونیِ غربی را شامل میشود كه توسط اشخاص مختلف در نیمسدهی اخیر نوشته شده است.
البته موسیقیدانانی بودهاند كه با برخورداری از علم آهنگسازیِ غربی، نظریه هایی درمورد هارمونیِ ایرانی داشته اند، اما به دلیل عدم آشناییِ آنها با عمق موسیقی ایرانی، این نظریه ها فروغی نداشته اند.
این موضوع من را بر آن داشت تا دست به نگارش كتابی در مورد هارمونیِ ایرانی بزنم؛ مجموعهای كه قصد دارد با نگاهی نو به اندوخته های موسیقی ایرانی، مبانی نظری آن را نظاممند و قاعده پذیر كند و علاوه بر شفاف كردن متدها، بستر چندصدایی و ملودیك موسیقی ایرانی را وسیعتر كند.
كتاب "هارمونیِ موسیقیِ ایرانی" برای من نه ادعایی بزرگ، كه یك دغدغه هنری است.
|