کافه دومگو

[Mehrbod]

من ترانه اش رو نمیگم ، موسیقیش رو میگم .
خوب معلومه متن مثلن دوزخیان همای پربار و بامعنی و مفهومه مهربد جان و دقیقن همون تکست برخی موسیقی های ایرانی هست که برای من قابل تحملشون میکنه . ولی خود موسیقی بی سر و ته و گیج کننده هست و بعضن هم سردرد آور !



خیلی ساده بگم اصلن موسیقی نداره فقط یک پلی بک ساده هست با چهار تا آکورد پشت سر هم یعنی بدون تنظیم دست و حسابی اصلن نمیشه اسمش رو گذاشت موسیقی همون رپ بهتره * :)) ، موقع خوندن هم که بد نیست یکی به طرف بگه یک نفسی بکش همین طوری مسلسل وار مخاطب رو مورد حمله کلماتش قرار میده - توی تقریبن هر آهنگ رپ درست و حسابی طرف یک استراحت - یعنی یک مکس کوتاه و بعدش پس از مکس موزیک باید پاسخ خواننده رو بده . اغلب بعد از این پاسخ دهی یک لوپ داریم که بخشی از شعر تکرار میشه و بعد روال عادی موسیقی . البته اینی که میگم یک مساله همه گیر نیست و میشه ازش چشم پوشی کرد ولی به هر حال مسلسل وار به مخاطب حمله کنی آهنگ رو خسته کننده و منزجر کننده میکنه ، از نظر ادبی هم که مهربد جان خودت بهتر میدونی اصلن اسمش رو نمیشه ترانه یا شعر گذاشت ! ولی مطلبی که میخواد برسونه داستانش فرق داره البته توی همون هم خیلی موفق نبوده از نظر من ولی باز تکستش مثلن از اون یاسی که پیشتر گذاشتم خیلی بهتره .


*خیلی ها و به خصوص کسانی که با موسیقی آشنایی دارند رپ رو اصلن موسیقی نمیدونند - نمونه : همه چیز درمورد موسیقی - رپ موسیقی نیست!

خوب این از همان بازی‌های هامونیک‌بازی و اینهاست که راست کار هنرمندان است. آهنگ دستکم یک کارکرد بسیار روشن دارد و آنهم دگراندن mood آدمی و بردن آن به mood دلخواه است.

این گفتگوها فراتر از گفتمان شناخت «هنر» نمیرود. یا دوستان آلیس و میلاد باید نشان دهند که فاکتورهای شناخت آهنگ چه هستند و چگونه میتوانیم آنها را بچَنتاییم (quantify)،
یا اینکه ساده شده بگویند هر کدام بیشتر هوادار داشت بهتر است، که در اینجا کارهای justin bieber در بالای لیست میرود!