کافه دومگو

[Mehrbod]

من نظرم مقداری بنظر میلاد نزدیکتره،برای موسیقی سنتی ایران احترام قائلم چون هنر هست و معلومه یکچیزهایی هم درش هست ولی خوشم نمیاد چندان چون بنظرم کلا پایه و اینهاش و همون حس مرتبط باهاش عرفان و بدبختی و اینها هست که من میونه ای ندارم باهاش.
یک تفاوت دیگه هم اینه که در ایران و کشورهای تحت سلطه اسلام موسیقی رشدی نتونسته بکنه حافظ هم باید ساز و شرابش رو قایم میکرده.در اروپا واقعا هم در زمان خود کلیسا یمقدار با موسیقی و نقاشی مذهبی هنر وضعش بهتر بوده بعدش هم که با روشنگری و بعد اون هم آزادی اون در قرن 20 ام و اینکه اصلا خود مثلا راک شد نماد آزادی و اینها یک کار اساسی و انفجار تنوع و اینها درش اتفاق افتاده.بنابراین بنظر من موسیقی غربی هم در وسعت و عمق جلوتر هست. در ایران یکسری چیزهای قدیمی و عرفانی و اینها بوده همش همون هست.حالا بخوایم بگیم با اینهمه اختلاف در کار و تنوع اینها یکسان هستند نمیشه.ولی همونطور که گفتم هر دو هنر هستند.
موسیقی پاپ ایران هم اکثرا واقعا بیکیفیت هست و تک و توک و انگشت شمار کار خوب توی رپ و پاپ و اینها پیدا میشه.

آهنگ عرفانی و اینها تنها پس از اسلام است، ریشه آهنگ‌های ایرانی ولی از شادترین‌ها است.

اینجا درباره‌اش پیشتر نوشته بودیم: فرهنگ و اخلاق نیک ایرانیان