آها این شکل امروزی رو میگی...خب این به مرور همراه با پیشرفت علم و جوامع تغییر کرده!! این باید و نباید هم تو جوامعی مثل ایران هست که خیلی بیش از حد و تا سن بالا ادامه پیدا میکنه وگر نه وقتی 18 سالگی از خونه بری دیگه این بحث ها رو نداریم... حالا شما مدل پیشنهادی و مطلوبت چی هست؟نوشته اصلی از سوی viviyan
من کلا جامعه آنارشیستی رو میپذیرم، دنیایی بدون مرز و خانواده و ...
ولی چون اون خیلی ایده آل گرایانه اس زندگی تکی رو میپسندم.
نِشان‌ها:
کلا در جوامعی مثل ایران کسانی که دوستدار فردیت و آزادی هستند ولمعطلند،خانواده هم جنس روابط درش یکجور کومونیسم و حل شدن همه در یک گروه هست اینه که کلا با فردگرایی میونه خوبی نداره،در ایران و نوع غالب ایرانیش واقعا روی اعصاب هست
خب بچه اونوقت کجا به عمل بیاد و کجا بزرگ شهمن کلا جامعه آنارشیستی رو میپذیرم، دنیایی بدون مرز و خانواده و ...
ولی چون اون خیلی ایده آل گرایانه اس زندگی تکی رو میپسندم.؟ از کی بدون مرز و خانواده شه؟ از یه ماهگی که نمیتونه ویوی جان
بچه رو احتمالا باید یه ارگانی باشه وظیفه نگهداری بچه ها به عهدش باشه. :D
آنارشی میشه سازمانهایی برای پرورش بچه ساخت، در هر صورت اگه همچون چیزی به وجود بیاد یعنی انسانها به حدی رسیدن که تمام کودکان رو فرزند خودشون بدونن.
خب این جوری میشه کارخونه جوجه کشی رسما...اصلا دیگه ازدواج و حتی پارتر و اینها هم نباشه...بیان کلا سیستم لقاح مصنوعی راه بندازن و بعدم یه جا باشه بچه بزرگ شه...فقط به تعداد زیادی پدر و مادر استخدام شده نیاز هست تو این سازمان هایی که میگی...البته چطور میشه به حدی رسید که حس مادر و پدری پیدا کرد بدون اینکه به دنیا آورده باشی بچه رو و با یه نفر دیگه هم زندگی کنی، هم کمی جای سوال هست!!
یه کم زیادی همه چیز ماشینی میشه...یعنی این جوری اتفاقا بچه ها احتمال بیشتری دارن که از همون آنارشیسم آرمانی دور شن چون به شکل فله ای و مشابه احتمالا تربیت خواهند شد!!
من هیچ دلم نمیخواد بچم بدم دست یه ارگان بزرگش کنه. خودم دلم میخواد بچه بزرگ کنم. احساس میکنم یه چیزی خوندم که در مورد یه آرمانشهر بود که مردم توش آزاد بودن و خانواده ای هم تشکیل نمیشد و بچه ها رو هم سازمانهایی مخصوص بزرگ میکردن آخرش خیلی فاجعه بار بود. یه همچین چیزی تو ذهنم هست ولی یادم نمیاد چی هست.
ویرایش از سوی shirin : 10-27-2012 در ساعت 10:44 PM
شیرین من قبلا هم همچین چیزی رو گفتم ولی فکر کنم اونی که تو میگی رمان "ندیمه" باشه، نیست؟
آنارشی منظورم این نیست که بچه ها اجبارا سپرده بشن به سازمانی، منظورم اینه که اگه بچه ای به دنیا اومد جایی برای حفاظت ازش وجود داشته باشه. برعکس اون چیزی که میگی خانواده های الان اگه خوب دقت کنیم بیشتر کارخونه های جوجه کشی هستن.
نِشان‌ها:
این پرورش جمعی اینجور که هست یک چیز باز کاملا کمونیستیه،باید هر فردی که بدنیا میاد حقوقش برسمیت شناخته بشه و تامین بشه و بهش حق انتخاب داده بشه.تا همون زمان 16 سالگی هم یکسری اختیارات فقط بهش داده نمیشه و خانواده مسئول نگهداری از فرد هست و دولت دربرابر چیزهایی مثل سو استفاده از کودکان باید از افراد محافظت کنه،ولی این چیزیه کاملا متفاوت،اون بزرگ شدن اشتراکی یک چیزی میشه وحشتناکتر از خانواده مثل سربازخونه یا مدارس شبانه روزی
هم‌اکنون 2 کاربر سرگرم دیدن این جُستار است. (0 کاربر و 2 مهمان)
مجوز های پیک و ویرایش
پاسخ با گفت‌آورد
