موضع شما پست به پست بدتر میشود میلاد گرامی.
شما ایرادی که مدل پیشنهادی من نگرفته‌اید، فقط می‌گویید «نمی‌شود» و «نمی‌تواند» و ... بحث باید پیرامون ِ چراها باشد نه چطورها، اگرنه شما می‌گویید هست، من می‌گویم نیست.. به هیچ‌جا هم نخواهیم رسید و بجز چند خط جدل بیهوده نتیجه‌ای نخواهیم گرفت. همین حالا اکثریت قاطعی از مردم پایبندی به کپی‌رایت را از روی حسی انحراف‌آلوده از مسئولیت ِ اخلاقی انجام می‌دهند نه ترس از چماغ‌بدستان ابرشرکت‌های مولتی‌میلیارد دلاری. این خود گواه دیگری‌ست بر صحت ادعای من، که اگر واسطه را خذف بکنیم و اجبار را برداریم، اکثریت مردم وظیفه‌ی اخلاقی خود را بدون حس مورد سرقت قرار گرفتن و با میل و اشتیاق کامل انجام خواهند داد.
دعوت «دیگران» به ارائه‌ی تکنولوژی روز در رقابت با اپل از آن جهت خنده‌آورست که شرکت‌های مورد دفاع و علاقه‌ی شما طی ِ هجمه‌ای ددمنشانه بر همه‌ی ارکان بازار سلطه یافته‌اند و راه را بر فعالیت تمام کارگاه‌های کوچک و مستقل بسته‌اند. اینکه به رغم شرایط وحشیانه‌ای که در آن رنگ‌آمیزی صفحه‌ی دستکتاپ را هم مشمول قوانین کپی‌رایت شده بازهم پروژه‌هایی مبتنی بر همیاری و هم‌کاری شانسی برای حضور پیدا می‌کنند خود به معجزه می‌ماند.
همه‌گیری پروژه‌های متن باز مدتی‌ست که آغاز شده، و سرعت پیشرفت آنها چند ده برابر برنامه‌های شرکتی و انحصارطلب بوده. طبق تجربه‌ی شخصی من میزان نوآوری و خلاقیت در این دو نوع برنامه در بدترین شرایط نیز برابر بوده، و برخلاف ادعای شما شرکت‌های انحصاری بوده‌اند که از برنامه‌های آزاد تقلید کرده‌اند نه بالعکس(پس از سالها هنوز ویندومنیجز ویندوز امکان تب باز کردن را ندارد!). گذشته از این، هیچ دلیلی وجود ندارد که این برنامه‌ها نتوانند به عالی‌ترین سطوح پیشرفت سعود نکنند، و ما منتظریم شما یک دلیل برای این ادعا که انحصارگرایی به پیشرفت می‌انجامد، یا از آنهم بدتر لازمه‌ی پیشفرض آنست ارائه بدهید.
پاسخ با گفت‌آورد