آغازگر جُستار
اما میریم سر خاطرات دانشگاه
یکساعت از روز اول ترم اول دانشگاه سر کلاس ادبیات نمیدونم چی به سر ما اومد چشممون افتاد به خانم x
تمام هفته رو به عشق رسیدن به شنبه اینده و کلاس ادبیات بعدی طی کردم
ایندفعه نگاهم عمیق تر شده بود بهش
منتظر بودم حرف بزنه و منم با دقت به حرفش گوش کنم
گاهی تو مشاعره های تو کلاس منم با شعر جوابشو میدادم
3 هفته گذشته
هنوز نمیدونم باید برم جلو یا نه
اخه خیلی خجالت میکشم
شد هفته چهارم
خانم نیومد سر کلاس به علت بیماری
و من هم بی رمق تر از همیشه کلاسو طی کردم
هفته پنجم
زود تر از همیشه رفتم دانشگاه
هم من بودم هم اون و هم هیچ کس نبود
خدا میدونه با چه ذوق سلامش کردم و اونم با چه عشوه شتری جواب سلام داد
هفته نهم
از دور سلامش کردم
اما جوابمو نداده
دوستان میگن نشنیده
اما دل من راضی نمیشه
هنوز مرددم واسه بیان حسم
هفته 15 هم (یک هفته به پایان کلاس ها)
امروز دلمو میزنم به دریا و بهش می گم
اما چه جوری بگم؟
دوستم میگه صاف برو بگو
اما من نمیتونم
اهان فهمیدم
جزوه ادبیاتشو میگیرم و روش می نویسم
وه که جدا نمیشود نقش تو از خیال من
تا چه شود به عاقبت در طلب تو حال من
و نوشتم
جوابش این بود:
نه خلاف عهد کردم که حدیث جز تو گفتم
همه بر سر زبانندو تو در میان جانی
رسما توی تمام مجرا های بدنم جشن عروسی بر پا بود
داستان شکستش واسه یه پست دیگس
البته ماجرا خییلی پیچیده تر از این بود
من کلیات رو گفتم
قدیم ها عجب حوصله هایی داشتم من
پاسخ با گفت‌آورد