تاثیر آنتی‌بیوتیک روی تن

[Mehrbod]

بار ایجاد آگاهی به دوش پزشک به عنوان خط آخر مراجعه بیمار نیست.اینها رو باید از پایه ای ترین بخش های اجتماع یعنی خانواده و مدارس آغاز کرد...فهماندن اینکه دادن reassurance از طرف یک پزشک به بیمار و تجویز نکردن دارو، معادل بی سوادی پزشک یا بی توجهی او به بیمار نیست همون قدر دشوار هست که شما به یک دیندار در حد رایان در انجمن هم میهن ثابت کنید موضع بی خدایان چیزی نیست که او گمان میکند!!!

خوب این چرخه پوچ را اگه پزشکان نشکنن کی باید بشکنه آنارشی جان؟


مگه نمیتونن قرص شکری چیزی بجای آنتیباکتریال بدن اثر پلیسیبو بجا بمونه؟

[Anarchy]

خوب این چرخه پوچ را اگه پزشکان نشکنن کی باید بشکنه آنارشی جان؟


مگه نمیتونن قرص شکری چیزی بجای آنتیباکتریال بدن اثر پلیسیبو بجا بمونه؟

این کاملا در گرو توسعه همه جانبه کشور هست...از بالارفتن سطح سواد گرفته تا رخت بر بستن حداکثری خرافات و جایگزینی حداکثری با علم...باور بسیاری از مردم هنوز به باورهای خرافی و طب سنتی و این گونه مسائل هست....هنوز به مادربزرگ خودشون یا فلان پیرزن بیشتر اعتقاد دارند تا فلان پزشک(البته منظورم در مناطقی هست که توسعه یافتگی کمتری داره)

اینها زمان بر هست...یک پزشک نه زمان کافی داره برای توضیح به همه و نه بیمار و اطرافیانش در مدت زمان چند دقیقه ای توان تجزیه و تحلیل مسائل و اتکا به حرف پزشک...حتی آگاهی درستی هم از سلامت ندارند!!!

سیستم بهداشت درمان یک کشور مسوول است و باید شرح وظایف مشخص باشه...بار فرهنگ سازی که به دوش بخش درمانی نیست!!! نه اینکه توان انتقال مطلب رو نداشته باشند...کارایی نخواهد داشت زمانی که چند دقیقه ای بیشتر فرصت نخواهد بود و بیمار پس از ترک پزشک باز به عالم خرافات و عقاید بی پایه خود باز خواهد گشت...سیستم بهداشت و درمان هم باز به سیستم کلی اداره کشور وابسته هست..

مردم هم از هر منطقه و سطح سوادی انقدر دارو مثل نقل و نبات دستشون هست که فرق بین آنتی بیوتیک و قرص شکر رو متوجه بشن...دارو هم از داروخانه تهیه میشه نه از مطب پزشک که از کشوی میزش گول دارو به بیمار بده...

در ایران مراجعات بی دلیل مردم به پزشک انقدر زیاد هست که فرصت برای فوکوس و تشخیص مناسب باقی نمونه و خطاهای پزشکی به دلایل متعدد بالا میره...

چیزی که ما باید بهش برسیم این هست.

تعریف WHO از سلامت:

A state of dynamic harmony between the body,mind and spirit of a person and the social and cultural influences which make up his/her environment

در جوامع پیشرفته مطلوبشون این هست که 75% موارد self care باشه،25% general practice که از این 25% فقط 2.5% به بیمارستان منتهی شه...حالا شما آمار رو با ایران مقایسه کنید....حقیقتا شما بگید Self care در ایران اصلا معنی میده؟general practice اصلا وجود خارجی و واقعی داره؟ مراجعه به بیمارستان چند درصد هست؟

حالا general practice چی هست؟

The features that make general practice different from hospital- or specialist-based medical practice include:

first contact
diagnostic methodology
early diagnosis of life-threatening and serious disease
continuity and availability of care
personalised care
care of acute and chronic illness
domiciliary care
emergency care(prompt treatment at home or in the community)
family care
palliative care(at home)
preventive care
scope for health promotion
holistic approach to management
health care coordination

در این خصوص بخوام توصیح بدم خیلی طولانی میشه...اما در زمینه وضعیت بهداشت و درمان در ایران ضعف پایه ای تر از اون هست که ربطش بدیم به پول پرستی درصدی از پزشکان و ایجاد اشتراک رفتاری وسیع در یک قشر خاص و ارتباط به ماهیت شغلشون....اینکه میشه همون نژاد پرستی مدرن