نه برای اینکه جاندار را بکشند.نوشته اصلی از سوی Unknown
در ته رشته‌های DNA یک بندی بنام Telomere هست که هنگام self-replication یا خود-تازنی از اندازه‌اش میکاهد:
برای دریافت بهتر اگر خوب نگریسته باشید کاغذ‌هایی که برای چاپ میروند هم چند تا نشانه ویژه
چَلیپا (صلیب) مانند آنجا دارند که مرز چاپ را روشن میکند و فرای آن، دیرتر به دست دستگاه ویژه برُیده میشود:
این بخشی از کاغذ که دور میافتد درست مانند همان ته رشته Telomere است که هنگام خود-تازنی (کپی کردن) جا میافتد.
فرمول آنزیم Telomerase (تِلومراز) را نیز گویا کم کم درآورده‌اند، که با آن میتوان tolemere را بازرویاند (regrow)، کاری که یاخته‌های چنگارین (سرطانی) براه تصادفی بدان دست میابند و
در فرهود (حقیقت)، یاخته‌های چنگارین خود نامیرا هستند، ولی این نامیرایی‌اشان به هزینه انرژی جاندار زنده نامیرا می‌فراهمد که در بلند-زمان به خستگی و سرانجام مرگ جاندار میرسد.
روی هم رفته هر جاندار زنده‌ای دیر یا زود دچار چنگار میشود، از همینرو سازوکار Telomere در فربود (واقعیت) یکی از راهکارهای فرگشت در پیشگیری از چنگارین شدن یاخته‌ها بوده،
بدین ریخت که هیچ یاخته‌ای نتواند تا ابد خود-تازده و چرخه زیست مرزمند و کنترل‌پذیری داشته باشد. همچنین گویا خود کالبد میتواند به گاه نیاز دوباره این آنزیم را مرزمند روشن کند و به برخی یاخته‌ها "عمر" بیافزاید.
پاسخ با گفت‌آورد