هدف من هم این بود که به بگم شما روی چه حسابی فکر میکنید که از هنر سر در میارید؟
یعنی اگر من فیلمی ببینم که از دیدنش بهم حالت تهوع دست بده ولی بگم به به و چه چه عجب فیلم زیبایی بود از هنر سر در میارم؟
مگر ما داریم بحث فلسفی درباره ی موضوعی میکنیم که سفسطه کنیم؟ معیار اندازه گیری فیلم خوب چیست؟ وقتی تماشاگر از فیلم خوشش نیاد پس کارگردان فیلم رو برای چه کسی ساخته؟ یک فیلم ساخته که خودش بشینه تماشا کنه و خوشش بیاد؟این مزخرفات در مورد اینکه تماشاچیان آن را هو کردن و غیره هم همان مغلطه ی توسل به اکثریت است که البته باید گفت کسانی که بدون داشتن شناخت از این کارگردان رفتند و فیلمش را دیده اند خودشان احتیاج به هو شدن دارند.
فیلم AntiChrist یکی از بی محتوا ترین و سادیسمی ترین فیلم هایی بود که من دیده ام که به کل با تمام اون پیش فرض هایی که من درباره ی این فیلم داشتم که اکثرا بخاطر اسمش بود فرق داشت. این که شما از همچین فیلم مزخرفی اینطور دفاع میکنید مشخصه که کاملا!! از سینما سر در میارید
چند تا از فیلمهای که کارگردانی کردید رو معرفی کنید تا من برم ببینم چون فکر نمیکنم صرف اینکه شما فیلم های بی سر و ته رو میپسندید پس درک سینمایی تون از بقیه بیشتره