دوست داشتن جایی که در آن بدنیا آمده‌اید و بزرگ شده‌اید و دل سوزاندن برای آن چیزی‌ست از بنیاد متفاوت با ناسیونالیسم. اولی را تقریبا تمام انسان‌ها، بدلیل کارکرد فرگشتیک آن دارند، دومی اما یک ایدئولوژی راستگرای مهاجم است که اول ملت را دستچین می‌کند(آنهم اغلب با معیارهایی شدیدا سیاسی-ایدئولوژیک)و سپس آن‌را درجایگاه چیزی انتزاعی و خیالی مورد ستایش قرار می‌دهد، تا از طریق تحریک عواطف، ساختن دشمنان فرضی و طرح مفاهیم دروغین توده‌ها را برپاد منافع طبقاتی خودشان بسیج کرده، در برابر یکدیگر قرار بدهد. من امیدوارم این آتش همانقدرکه سریع افروخته شده، سریع هم فروبنشیند و با چشیدن طعم دموکراسی و جامعه‌ی مدنی، خیلی زود از میان برود. راستش راهکار به خصوصی بجز گسترش آگاهی و نقد مداوم نمی‌شناسم.نوشته اصلی از سوی Russell
پاسخ با گفت‌آورد