خوب رفتن به این چم[1] است که ما باید گذشته را یکجایی داشته باشیم تا به آن برویم دیگر، ولی ما گذشته و
آینده نداریم، تنها کنون را داریم که همان جنبش ماده از گذشته و بسوی آینده است. جایی بجز اینجا و زمانی بجز اکنون نیست.
برای رفتن به آینده هم باز جایی نمیرویم، همانجایی که هستیم جنبش خودمان را کند میکنیم میگذاریم جنبش
پیرامون تند باشد، سپس جنبشمان را دوباره میهمگاهیم[2] و به اندرکنش[3] در آینده میپردازیم.
----
1. ^ Cam || چم: معنی; چرایی Ϣiki-En, MacKenzie Meaning
2. ^ Hamgâhidan || همگاهیدن: Ϣiki-En To synchronize
3. ^ andar+kardan::Andarkardan || اندرکردن: تعامل داشتن/کردن Ϣiki-En To interact