به پای پارسی نمیرسند.
زبان ما از پایه خودش فشردهپذیری دارد، برای نمونه همین ضمیر «را» میشود «اُ»، یا and و und و اینها در زبان ما o بیشتر نیست (و عربیه): منُ تو.
'ast' یا 'is' و 'ist' را میکنیم e: زیبا است -> زیبائه
گویش کوچه بازاری هم داریم که دیگر این را به مرز فشردهپذیریاش میرساند. ولی همانجور که گفتیم این ویژگی باید به
زبان گفتاری یا گفتمانهایی که نیازی به جستجوی بیشتر نیست کوتاه شود، اگر نه میشود همین آشوبناکیای که امروز داریم.