مبحث جالبی‌ست، من پیشتر به گونه‌ی دیگری به آن اندیشیده‌ام، چنان‌که اگر فرضا سلول‌های بدن من فردا به نوعی خوآگاهی برسند چه درکی می‌توانند از «من» داشته باشند؟ یک چنین فرضی به خصوص پیرامون خدا/انسان مذاهب سامی(که در آن خدا انسان را شبیه به خودش ــو در اسلام بسیار شدیدتر، از خودش‌ــ آفریده)شدت پیدا می‌کند، که ما چگونه می‌توانیم به درکی از چنان خدایی برسیم و آیا اساسا دستگاه منطقی ما توانایی لازم برای اثبات یا حتی تعریف آن‌را خواهد داشت و ... وانگهی تمام اینها فاقد اعتبار حقیقی‌ست، زیرا ما نمی‌توانیم «وجود» خدا را فرض بگیریم که بعد بخواهیم به کیفیات این وجود احتمالی بپردازیم یا چه... پیش‌فرض گرفتن وجود یک موجود، نیازمند اثبات است، حتی اگر عدم اثبات‌پذیری یکی از خصایل وجودی آن موجود باشد.
پ.ن: به گمانم فلسفه برای این مناسب‌تر باشد!
پاسخ با گفت‌آورد