آری همه ما یک جوری با ایده مردن کنار آمده‌ایم، ولی نگره‌های زیادی هستند که میگویند این کنار آمدن تنهانوشته اصلی از سوی Anarchy
رویه‌ای است و در حقیقت بسیاری از کارهایی که ما انجام میدهیم، اگر فاکتور «ترس از مرگ» را به میان آوریم معنیدار میشوند.
برای نمونه کوشش برخی از دانشمندان برای گرفتن جایزه نوبل هتا پس از مرگشان یا کوشش
نویسندگان برای جاودانه نموند نامشان همگی گونه‌ای از کوشش آدمی در رسیدن به جاودانگی است: http://www.daftarche.com/%D8%AF%DB%8...540/#post12851
همین امروز هم دارد روی این دو کار میشود. apoptosis بخودی خود بدید من بایا و ضروریه، تا زمانیکه ما بتوانیم
یاخته‌هایی که از میان میروند را بازسازی کرده و یاخته‌های افزوده (senescent) را از کار بیاندازیم.
تا آنجایی هم که من میدانم، ما هماکنون هم چندتایی جاندار داریم که فرگشت آنها
را جاودانه کرده و پیرش (aging) ندارند، تنها از روی آسیب‌های زیستی پیرامون میمیرند.
پاسخ با گفت‌آورد