آغازگر جُستار
اسلام اهل سنت2– (امامان شیعه و خاندانشان با امویان بیعت می کردند)
اساسی ترین جنبۀ عقاید مُرجئه توجیهِ وضع موجود و تسلیم دربرابِرآن بود. ریشه های فکری آﻧﻬا بەآغاز خلافتِ معاویه برمیگردد کە خلافتش توسط امام حسن وب رادرانش پذیرفته شد و بنی هاشم همگی با او بیعت کردند.
بیشینۀ اصحاب پیامبر ۔یعنی قریش و انصار۔در آنزمان همین گرایش فکری را داشتند.
بعدها کە یزید بە خلافت نشست ابن الحنفیه (پسِرامام علی) و برادرانش عمر و عبیدالله، و عموزادگانشان عبدالله و عُبَیدالله (فرزندانعباس) با یزیدبیعت کرده ازمخالفت با او خودداری ورزیدند ، با حسین همراهی نکردند، و پس ازفاجعۀکربلا کە بخشی ازمردم مدینه قیام موسوم «حَرّه» را بر ضد یزید بە راه افکندند آﻧﻬا از مدینه رفتند تا در قیام مردم مدینه بر ضد یزید شرکت نکنند؛ و حتی امویانِ مدینه را مورد حمایت قرار دادند.
نیزعلی ابن حسین (زین العابدین ) و ابن الحنفیه و همۀ بازماندگان خانداﻧﻬای اصحاب پیامبر در سال ۷۳ با عبدالملک مروان بیعت کردند.
محمدابن علی(امام باقر)نیز شیوۀ امام حسن و محمدابن الحنفیه وعلی ابن حسین رابا خلفای اموی دنبال کرد ، و این راهی بود کە فرزندان اصحاب پیامبر از قریش و انصار دنبال کردند.
منظور آنکە تفکِر مُرجئی یک جریان فکری بودکەدرمیان عموم قبایل حجاز شامل مکه ومدینه و طائف و نیزدر بسیاری ازقبایل عرب عراق و شام وایران جریان داشت.
ص 108
پاسخ با گفت‌آورد