فرتورهای برخورد با بدحجابی - برج میلاد

[Ouroboros]

حتی اگرهم این داستان‌ها حقیقت داشته باشند(که ندارند)شما حق ندارید خواستار بدبختی و فلاکت بیشتر مردم بشوید، یا به هر دلیلی از آن دفاع بکنید، یا تصور بکنید که از غرقه‌ گشتن کشتی ِ جامعه در گندزار ِ فقر و گرسنگی می‌توان به جزیره‌های سرسبز روشنگری رسید... گذشته از این، چیز دیگری که من نمی‌فهمم اینست که شما به چه چیز غره شده‌اید و چرا گمان می‌کنید تافته‌ی جدا بافته‌ای هستید مستقل و متفاوت از باقی مردم ایران؟ وجود خود شما منکر جمله ادعاهایتان است! چرا تصور می‌کنید که تغییرات و دگرگونی‌های فکری شما در بخش بزرگی از جامعه‌ی جوان ایرانی اتفاق نیافتاده و منحصر به من و شما بوده؟ آنهم در حالی‌که تمام شواهد چیز دیگری می‌گویند. همینکه ما می‌توانیم به زبان فارسی این حرفها را راجع به مذهب اسلام بزنیم می‌دانید چه مایه‌ پیشرفت بزرگی‌ست؟ متفکران و اندیشمندان و روشنفکران و فرهیختگان ِ ترک و عرب و افغان و پاکستانی آرزوی ِ چنین روزی را در سر می‌پرورانند!

این توهین‌ها به مردم ایران چنان‌که شما شهروند ِ چه می‌دانم سوئیس یا خراب‌شده‌ای مشابه آن هستید که در آن همه دلنگران مرام و معرفت و انسانیت و آزاداگی و آزادی هستند به راستی زننده است، و گیر افتادن در حلقه‌ی آدمهایی شبیه خودتان باعث شده زشتی و زنندگی این موضع را درنیابید. می‌دانید مطرح کردن این ادعاها پس از وقایع پس از انتخابات، پس از نداها، پس از کهریزک‌ و پس از آنهمه بهایی که همین مردم ِ فکر ِ نان عادی ِ کوچه و بازار برای دفاع از رای خودپرداخت کردند تا چه اندازه ثقیل است؟ در آن روزها هیچ صحبتی از مرغ و نان نبود و مردم نمی‌گفتند ما زولبیا می‌خواهیم، با آنکه وضع بهتر از امروز نبود، شعار می‌دادند برعلیه دیکتاتوری، و در دفاع از دموکراسی. از این گذشته، باز هم مایه‌ی تاسف و تنفر در من است که حتی اگر این‌ها حقیقت داشته باشند اتخاذ این لحن ِاز بالا به پائین ِ بیزاری‌برانگیز بخاطر چیست؟ ولو سرکوب‌ها و آزار و فلاکت در ایران به حدی رسیده باشد که همه انسانیت و اخلاقیات و آرمان‌گرایی را فراموش کرده باشند، این چه جایی برای چیزی بجز مخالفت بیشتر با بدتر شدن اوضاع باقی می‌گذارد؟ از شما می‌پرسم، آیا این مواضع خودابطال‌گر ِ سطحی بیش از دو دقیقه اندیشه در خود دارند؟

[Mehrbod]

حتی اگرهم این داستان‌ها حقیقت داشته باشند(که ندارند)شما حق ندارید خواستار بدبختی و فلاکت بیشتر مردم بشوید، یا به هر دلیلی از آن دفاع بکنید، یا تصور بکنید که از غرقه‌ گشتن کشتی ِ جامعه در گندزار ِ فقر و گرسنگی می‌توان به جزیره‌های سرسبز روشنگری رسید... گذشته از این، چیز دیگری که من نمی‌فهمم اینست که شما به چه چیز غره شده‌اید و چرا گمان می‌کنید تافته‌ی جدا بافته‌ای هستید مستقل و متفاوت از باقی مردم ایران؟ وجود خود شما منکر جمله ادعاهایتان است! چرا تصور می‌کنید که تغییرات و دگرگونی‌های فکری شما در بخش بزرگی از جامعه‌ی جوان ایرانی اتفاق نیافتاده و منحصر به من و شما بوده؟ آنهم در حالی‌که تمام شواهد چیز دیگری می‌گویند. همینکه ما می‌توانیم به زبان فارسی این حرفها را راجع به مذهب اسلام بزنیم می‌دانید چه مایه‌ پیشرفت بزرگی‌ست؟ متفکران و اندیشمندان و روشنفکران و فرهیختگان ِ ترک و عرب و افغان و پاکستانی آرزوی ِ چنین روزی را در سر می‌پرورانند!

این توهین‌ها به مردم ایران چنان‌که شما شهروند ِ چه می‌دانم سوئیس یا خراب‌شده‌ای مشابه آن هستید که در آن همه دلنگران مرام و معرفت و انسانیت و آزاداگی و آزادی هستند به راستی زننده است، و گیر افتادن در حلقه‌ی آدمهایی شبیه خودتان باعث شده زشتی و زنندگی این موضع را درنیابید. می‌دانید مطرح کردن این ادعاها پس از وقایع پس از انتخابات، پس از لاله‌ها، پس از کهریزک‌ و پس از آنهمه بهایی که همین مردم ِ فکر ِ نان عادی ِ کوچه و بازار برای دفاع از رای خودپرداخت کردند تا چه اندازه ثقیل است؟ در آن روزها هیچ صحبتی از مرغ و نان نبود و مردم نمی‌گفتند ما زولبیا می‌خواهیم، با آنکه وضع بهتر از امروز نبود، شعار می‌دادند برعلیه دیکتاتوری، و در دفاع از دموکراسی. از این گذشته، باز هم مایه‌ی تاسف و تنفر در من است که حتی اگر این‌ها حقیقت داشته باشند اتخاذ این لحن ِاز بالا به پائین ِ بیزاری‌برانگیز بخاطر چیست؟ ولو سرکوب‌ها و آزار و فلاکت در ایران به حدی رسیده باشد که همه انسانیت و اخلاقیات و آرمان‌گرایی را فراموش کرده باشند، این چه جایی برای چیزی بجز مخالفت بیشتر با بدتر شدن اوضاع باقی می‌گذارد؟ از شما می‌پرسم، آیا این مواضع خودابطال‌گر ِ سطحی بیش از دو دقیقه اندیشه در خود دارند؟

به هر روی اگر چنین رویکردی بگوییم کار میکرد، از دید منطقی نادرست نیست که با پذیرفتن رنج و درد امروز، به سرخوشی و کامروایی فردا برسیم.

آنچه بدید من شاید در زمان خودش مایه کار کردن آن میشد این بود که نمیتوان برای نمونه ایران را یک شبه افغانستان کرد، ولی اگر فشار زیاد شود گِرایند (احتمال)
اینکه خشم مردم سر باز کرده و دولت را سرنگونه کند نیز بهمچنین زیاد خواهد شد.

نمیدانم شنیده‌اید یا نه که اگر چند وزغ را درون یک دیگ پر از آب انداخته و آب را کم کم داغ کنید همگی از گرما میمیرند، ولی اگر آنها را درون یک دیگ آب جوش بیاندازید تندی بیرون پریده و خود را نجات میدهند.

چنین چیزی برای ایران نیز دور از باور نیست، با افزایش آشوب بسیار تند و نابهنگام کنترل از دست همه سامانه و نهاد‌های دولتی بیرون
رفته و گرایند زیر و رو شدن دولت نیز میافزاید. در پس فروریزی نیز برآیند خرد همگانی میگوید که آیا به دولتی بهتر میرسیدیم یا نه و بسا بدتر.

هر آینه فراموش نشود که همه اینها در گروی این بود که رویکرد کار کند.

[mamad1]

حتی اگرهم این داستان‌ها حقیقت داشته باشند(که ندارند)شما حق ندارید خواستار بدبختی و فلاکت بیشتر مردم بشوید، یا به هر دلیلی از آن دفاع بکنید، یا تصور بکنید که از غرقه‌ گشتن کشتی ِ جامعه در گندزار ِ فقر و گرسنگی می‌توان به جزیره‌های سرسبز روشنگری رسید...

حقیقتا من فلاکت و بدبختی و گند زاری بد تر و بزرگتر از این که جمهوری اسلامی بر مردم حاکم هست نمی بینم
گرانی مرغ و ... هزینه هاییست که باید بدیم
من حتی در موضع افراطی تر پی هزینه جنگ و پوتین سرباز های امریکایی رو هم به تن خودم مالیدم حالا گران شدن مرغ که جای خود دارد
اگر این مسیر به جزیره های سر سبز منتهی نشه من شک ندارم که راه شما هم به ریخته شدن این ها در چاه منتهی نمیشه و نخواهد شد

گذشته از این، چیز دیگری که من نمی‌فهمم اینست که شما به چه چیز غره شده‌اید و چرا گمان می‌کنید تافته‌ی جدا بافته‌ای هستید مستقل و متفاوت از باقی مردم ایران؟ وجود خود شما منکر جمله ادعاهایتان است!

واقعا متوجه منظور شما نمیشم من کی گفتم تافته جدا بافته ام؟
من که یک مرز بندی دقیقی از مردم اوردم و خودمو هم توی یکی از دسته ها قرار دادم
اگر می فرمایید اون مرز بندی صحیحی نیست با دلیل بفرمایید و الا نیازی نیست
احساسی بشید و سخنان بی معنی و بی منطق بگید

چرا تصور می‌کنید که تغییرات و دگرگونی‌های فکری شما در بخش بزرگی از جامعه‌ی جوان ایرانی اتفاق نیافتاده و منحصر به من و شما بوده؟ آنهم در حالی‌که تمام شواهد چیز دیگری می‌گویند.

خیر بیخود است
من همچین تصوری ندارم
بخش بزرگی از جوانان جامعه ایرانی دچار تغییرات و دگرگونی های فکری شدند(دقت داشته باشید بخش بزرگی و نه همه) اما این مقدار برای ریشه کن کردن جمهوری اسلامی کافی نیست
چرا که در عده بیشتری هنوز این دگرگونی به وجود نیامده
چیزی که ما می بینیم چه در سطح جامعه و چه در سطح اینترنت حد اقل اینو نشون میده

همینکه ما می‌توانیم به زبان فارسی این حرفها را راجع به مذهب اسلام بزنیم می‌دانید چه مایه‌ پیشرفت بزرگی‌ست؟ متفکران و اندیشمندان و روشنفکران و فرهیختگان ِ ترک و عرب و افغان و پاکستانی آرزوی ِ چنین روزی را در سر می‌پرورانند!

شما زحمت کشیدید حسابی که در یک فروم فیلتر شده با صد تا وی پی ان و ساکس گهر فشانی می کنید
اگر جرعت دارید همین حرف ها رو کف خیابون بزنید که بعدش ارزو کنید ای کاش در پاکستان و افغانستان زندگی میکردید
شاید در جمع دوستان خودتون برای سخن گفتن راحت باشید البته
البته من برخورد ها رو با افراد دگر اندیش دیدم که این رو به شما میگم

این توهین‌ها به مردم ایران چنان‌که شما شهروند ِ چه می‌دانم سوئیس یا خراب‌شده‌ای مشابه آن هستید که در آن همه دلنگران مرام و معرفت و انسانیت و آزاداگی و آزادی هستند به راستی زننده است،

بنده شهروند ساده یکی از شهر های ایران هستم
و هر روز هم با عده زیادی از مردم سرو کار دارم
و البته قصد توهین ندارم
با توجه به واقعیات جامعه نظرمو میگم
شاید واقعیات جامعه انقدر تلخ هست که نظر من خود له خود در ذهن شما تبدیل به توهین میشه

و گیر افتادن در حلقه‌ی آدمهایی شبیه خودتان باعث شده زشتی و زنندگی این موضع را درنیابید.

اینطور نیست
من در حلقه ای گیر افتادم که به خاطر نماز نخوندن من رو از خیلی از چیزا محروم کردند
از روی معده حرف نزنید لطفا

می‌دانید مطرح کردن این ادعاها پس از وقایع پس از انتخابات، پس از نداها، پس از کهریزک‌ و پس از آنهمه بهایی که همین مردم ِ فکر ِ نان عادی ِ کوچه و بازار برای دفاع از رای خودپرداخت کردند تا چه اندازه ثقیل است؟

دست به دامن حوادث 88 نشید که اگر حق با شما بود و قالب ملت بدون درد شکم و دزدیده شدن رای به شعور اجتماعی بالا رسیده بودند
بعد از 25 خرداد باز هم شاهد راهپیمایی هایی نظیر اون روز میشدیم
نه اینکه تمام استراتژی دوستان بشه سوت زدن در فلان روز و اتو زدن به برق در فلان شب و .... که اخرش هم هیچ نتیجه ای نده


حقیقت امیر اینه که یک جمعیت خاکستری به خاطر این حس که رایشون دزدیده شده به خیابون ریختند
و حکومت هم با هنرمندی تمام نظر این جمعیت رو عوض کرد و دوباره این جمعیت تبدیل شدن به یک جمعیت خاموش مثل همیشه

در آن روزها هیچ صحبتی از مرغ و نان نبود و مردم نمی‌گفتند ما زولبیا می‌خواهیم، با آنکه وضع بهتر از امروز نبود، شعار می‌دادند برعلیه دیکتاتوری، و در دفاع از دموکراسی. از این گذشته، باز هم مایه‌ی تاسف و تنفر در من است که حتی اگر این‌ها حقیقت داشته باشند اتخاذ این لحن ِاز بالا به پائین ِ بیزاری‌برانگیز بخاطر چیست؟

از نظر من گرانی و صحبت از مرغ و دزدیده شدن رای هم رده هستند
اثر یکی کمتر و اثر یکی بیشتر

ولو سرکوب‌ها و آزار و فلاکت در ایران به حدی رسیده باشد که همه انسانیت و اخلاقیات و آرمان‌گرایی را فراموش کرده باشند، این چه جایی برای چیزی بجز مخالفت بیشتر با بدتر شدن اوضاع باقی می‌گذارد؟ از شما می‌پرسم، آیا این مواضع خودابطال‌گر ِ سطحی بیش از دو دقیقه اندیشه در خود دارند

بنده سرکوب ها و ازار و فلاکت ها رو زمینه ساز ناراضی بودن و اعتراض میدونم نه فراموش کردن ارمان ها و اخلاقیات
کسی که از گرانی مرغ معترض باشه کم کم به حجاب اجباری هم معترض میشه بعدش به دزدی و اختلاس معترض میشه
بعدش به ........ و
این چیزیه که من به چشم خودم دیدم

ا