درباره فرگشت
بخش دوم
گرگور مندل
( ١۸٢٢- ١۸۸۴)
گرگور مندل در سال ١۸۶۵ آزمایش های استوار اندیشیده شده ای را با نخود ها انجام داد،
که پیامد های ان، دیرزمانی نادیده ماندند. آنها تازه در آغاز سده ی بیستم ، از سوی
هوگو دو-وریس، کارل کورّنس و اریش چرماک* دوباره وایافته شده و به بستر دانش ژنتیک /
زیست شناسی فرگشتی پیوستند. دستاورد های مندل از نخستین آزمایشی بدست
آمدند که نشان میداد که هر زابِ ماده ی ریگسپار، که در آن زمان ناشناخته بود، دو جا،
برای زاب های مادری و زاب های پدری دارد که و اینکه این زاب ها با هم آمیخته نمیشوند ،
بساکه در یک شیوه ی ریگسپاری ویژه، زابی بر زاب دیگر چیره ویا در زادمانی های پسین
خودنمایی میکند**.
این نخستین برآوردی است که از راه آروین و آزمون ، انگاره های دیگری چون انگاره ی
داروین یا هِکِل* را (در باره ی ریگسپاری، نه فرگشت) به ستیز و چالش کشید.
دنباله در پیام های آینده...
*
Hugo de Vries
Carl Correns
Erich Tschermak
Haeckel
**
برای نمونه اگر دو نخود با پوست هموار و چروکیده با هم پیوند بخورند، چنین نیست که
از آنها نخودی با چروک کمتر پدید بیاید، بساکه نخود های چروکیده و وهمواری از انها به
شمار پیش بینی پذیر پدید میاید.
نگاره: دستور آمایش پذیری آزاد ژنها
( دستور سوم مندل
)
- زاب = feature، صفت، صورت (GER. Merkmal)
- انگاره = فرضیه
- ریگسپاری = توارث
- ماده ی ریگسپار = ماده حامل ارث
- نگاره = تصویر
- آمایش = ترکیب، تلفیق
پاسخ با گفت‌آورد