خیر بهتر نیست، ولی نبایستی فراموش کنیم که جایگاه میهن هم کجاست.
نبایستی فراموشید که اصولا ما برای این به میهنمان بها میدهیم که در بلند-زمان سودش به خود ما بازمیگردد.
میتوان به کشور مانند همان قبیله نگاه کرد که بسیار بزرگتر شده و بجای آیینهای قبیله و جادوگر و ..، فرهنگ و زبان و رهبرانش ما را به یکدیگر پیوند میدهند.
پس هر کس با یک نگاه ساده میتواند ارزش میهن را در بیاورد:
- خود
- نزدیکان و خویشاوندان
- همکار، همسایه
- همشهری،
- هممیهن
- ..
- بشر
اکنون کسی که بگوییم 18 سالش پایان یافته توانایی فهم این را داشته و میداند که ریسک کردن زندگیش از چه روست و
اینکه سود آن چگونه به او بازمیگردد و آگاهانه دست به گزینش که همانا جنگیدن و پدافندی باشد میزند.
یک کودک 12 ساله ولی مانند ماشینی است که به آن برنامه داده باشید و بگویید پدافندی از کشور (قبیله بزرگ)
به هر بهایی خوب است. خیر به هر بهایی خوب نیست و میهن هم تاجایی سپنتا و مقدس است که پایش را از گلیمش درازتر نکند.
رفتارهای دربرگیرنده شستشوی مغزی دادن، عملیات انتحاری انجام دادن و .. در همین راستا نه تنها خوب شمرده نمیشوند، که در همان بلند-زمان به آدم برمیگردند.
اگر به میهن ما دستدرازی شد، همانگونه که به حریم شخصی ما دستدرازی شد، بایستی
خونسردانه، با دوراندیشی، و با پایینترین تراز ریسک جانی خود و نزدیکانمان، از خود و میهنمان بپدافندیم.