امام نقی نامه ای به جوانان بلاد کفر نوشت که آنچنان شورانگیز بود که مرده را زنده می کرد و زنده را، از شدت شور، می کشت. لذا امام رئوف، که نمی خواست مسوول مرگ کسی باشد، دستور داد تا نامه را تنها به زبان های مرده دنیا ترجمه کنند.