
نوشته اصلی از سوی
Mehrbod
من هنوز انگیزه بسنده برای خواندن جُستار نامبردهیِ هممیهن را نداشتم و ندارم. نوشتههایِ شما در راستای اینکه بنده و .. خوانده شدهاید هم
داستان خسته کنندهای شدهاند, تنها یک نیم نگاهی به نوشتههایِ خودتان بیاندازید میبینید دیگران پیوسته از شما میخواهند که آنان را "قربان", "ارباب" و ...
صدا نکنید, ولی گوشتان بدهکار نیست. روشنگری مرا هم در جُستار دیگر روشنه نخواندهاید و بازگویی آن در اینجا تنها بازگویی بازگفتهها خواهد بود.
در این میان اینکه دیگر چرا شما به من ارباب میگویید و من چرا به شما گوشزد نکردهام ارباب درست نیست هم شوخی تلخندآوری بود,
من نه تنها لغزشهایِ نوشتاری شما را برمیتابم بساکه نوشتههای خودم را نیز به لغزش میآلایم تا برای خواننده آسانتر خوانده شوند.
در زبان پارسیگ (پهلوی میان) و هم در دیگر زبانهایِ هندواروپائین, مانند انگلیسی, و بویژه ایتالیایی بازوات (= تشدید) را داریم و این
هم یکی دیگر از لغزشهایِ فراگیر است که بازوات (تشدید) از زبان عربیک میاید. ازینرو هتّا که گفته میشود در اوستا به چهرهیِ هاتا
آمده امروز درست است. نمونههایِ دیگر: کلّه, پلّه, دَرّیدن, چلّه. در انگلیسی نمونهوار Terrible, یا در ایتالیایی Bellissima.
یک واژهیِ دیگر که امروز بازوات آن پُرگاه میافتد همان «پُرّ» است, برای نمونه در پارسیک بمانند انگلیسی, به ماه شب چهارده میگفتهاند پُــرّماه = fullmoon.