منم این جمله رو هر جا بشنوم یاد رضا فاضلی میفتم
انقدر خوب و عزیزی که به هنگام وداع حیفم اید که تورا دست خدا بسپارم
یادمه اوایل یه ربع که به حرفاش گوش میکردم میگفتم وای این چرا اینجور میگه
اعصابم خورد میشد
همه حساب کتابامو و فکرامو بهم ریخت
ولی خب منو به فکر کردن واداشت
روانش شاد
پاسخ با گفت‌آورد