من بعد از ازدواجم تمام اثاثیه منزلم رو عوض کردم هر چند که پدر خانمم خیلی ناچیز داده بود مثلا یه LED خریدم که گرونتر از کل این چیزایی که به دخترش داده بود چون دوست ندارم منت کسی بالای سرم باشه و اونو رو سرم چماق کنه "این رو هم بگم خیلی مرعات میکنم که مبادا حرفی بزنم که منتی رو سر زنم بشه" همش رو از زور بازو خودم خریدم و هرچی هم دارم از زحمت خودم است برای همین وقتی یه گدایی رو میبینم جوان و سالم است میگم خوار کُسه برو کار کن و نون بازوت رو بخور مگر چته؟ فلجی؟ چلاقی؟ البته خودم خیلی به این در و اون در زدم گشنگی کشیدم زحمت کشیدم تا فوت و فن کار رو یاد بگیرم مشتری جذب کنم و خیلی چیزهای دیگه ... حالا بزار مزایای این روی پا خود ایستادن رو بگممثلا پدر خانمم از اون دنده بلند شده و بعد از سلام و احوالپرسی میبینم اخلاقش کیریه مثل یه دختر پریُد. گویی که ارث‌اش را بالا کشیدم من هم اخمامو تو هم میکنم و کیرم حسابش میکنم و آنجا را ترک میکنم و با خودم میگم کُس اول تا آخرت.
من که به تو کُس کش محتاج نیستم تو که هیچ به بزرگتر خودت هم باج نمیدهم. به خانه هم که میروم با فریاد به خانمم میگم پدر کُس کشت چش بود مگر جه هیزم تری بهش فروختم که اینطور برخورد میکند؟ اون هم میدونه تو دلم چیزی نیست فقط میخواهم عصبانیت خودم را تخلیه کنم ساکت میماند و گاهی هم اگر شدت حرفهایم بالا باشد قهر میکند که من هم میگویم به تخمم ولی بعد 5 دقیقه میگم و میخندیم انگار زندگی به خایه‌هایم آویزان است.
داشتم میگفتم ما هم تو خانواده فقیری بزرگ شدیم هیچوقت یادم نمیاد پدرم لباسی یا اسباب بازی چیزی تو دوران کودکی برای ما بخرد کارش فقط سکس و پس انداختن بچه بود هر چند که من عقده‌ای نشدم الان که به پول رسیدم برای بچه‌ام کم نزاشتم لباس، اسباب بازی، خورد و خوراک خوب میخرم. چون من پسر دوم خانواده بودم کیف و لباسی که برای برادر بزرگترم کوچک و قدیمی میشد به ما میرسید مثلا خوار زانوی شلورارش رو میگایید مادرم وصله گرد میزد میداد به ما برادران بعدی. هر چند که زندگی ما محقر و کیری نبود کلا اکثر دهه شصتی‌ها اینجوری بودن.
اما من از پدرم ناراحت نیستم گاهی فحشش میدم که چرا انقدر ساده بود اما خیلی دوستش دارم خیلی مرد با شرف و خوبیه بخاطر اینکه ما را به کسب و کار تشویق کرد کون گشاد و تن پرور بار نیاورد.
پاسخ با گفت‌آورد