آغازگر جُستار
بنظر من اگر انسان براستی روحی الهی داره، پس این روح باید قدرت خودش رو در همینجا همین زندگی متجلی کنه!
mbk میگه انسانها رو کوچک نبین، هرچند ضعیف باشتن، هرچند بدبخت باشن، هرچند لگدمال بشن.
اما من دلیلی برای این نمیبینم!
چطور خداوندی که ادعا میشه، خودش جهان و طبیعت رو اینطور آفریده که برای ضعیفان احترام و حقوقی قائل نیست؟
پس چرا ما چیز دیگری رو باور کنیم؟ چرا ما خلاف این فرض کنیم؟ دلیلش چیه؟ نشانه و اثباتش چیه؟
این روح در درون من اگر واقعا وجود داره، اگر واقعا الهی است، من قدرت اون رو میخوام، یعنی خواست من خواست اون روحه، و خواست من باید بر همه چیز مسلط بشه، باید ترس ها و رنج ها رو شکست بده، باید غلبه پیدا کنه، عرضه و قدرت و خاصیت خودش رو نشون بده.
پاسخ با گفت‌آورد