اندیشمندان واقعی در دنیا امروزه نسبت به بقیهء جمعیت خیلی کمتر هستن.
البته همیشهء تاریخ کم و بیش همینطور بوده ها! ولی الان بقول دوستمون چون امثال شبکه های اجتماعی و نرم افزارهای موبایل و فیسبوک و اینها اومدن، که اینا از نظر تخصصی و علمی رسانه های به مراتب محدودتر و سطحی تر و مختصرتری هستن که برای حرفها و مطالب کوتاه و گسیخته مناسب هستن که بیشتر مردم دنبال این چیزان، در نتیجه کاربران فرومها کمتر شدن. اونایی که الان میرن توی فرومها خیلی هاشون بخاطر اهداف و مزیت های دیگری میرن که توی شبکه های اجتماعی نیست یا کمبود داره و توی اون فرومها گذاشتن یا راه دست تره (مثلا هممیهن الان فقط یه فروم نیست و حالت شبکهء اجتماعی و یکسری امکانات دیگر هم داره)، یا به دلایل دیگری بهرحال. اینا سیاهی لشکر هستن و قبلا توی فرومهای تخصصی هم میامدن شاید چون آلترناتیو و محیطها و ابزارهای جذاب دیگر نبودن، ولی الان دیگه نمیان. ولی اونایی که خاص بحث های خشک و مفصل و تخصصی میرن توی فرومها همواره کم بودن و شاید به مرور مقداری کمتر هم شدن.
بنظر من ما گلچین و نخبه و افراد خاصی هستیم! در چنین شرایطی هست که آدمهای خاص و متفاوت بیش از پیش از دیگر آدمها مشخص میشن. چون بقیه میرن ولی ما میمونیم! شاید تنهایی و جدایی و کم تعدادی ما دردناک بنظر بیاد، اما درش اصالت و قدرتی هم نهفته است. ابرانسان ها همیشه کم تعداد بودن و خیلی وقتا این احساس تنهایی و جدایی رو میکردن. آدم اگر بتونه چندتا دوست نزدیک مثل خودش جای دیگه پیدا کنه خیلی خوبه بنظرم، ولی منکه در دنیای واقعی نمیتونم به هیچ وجه به این سادگی ها چنین افرادی رو پیدا کنم. مگر بیام در همین فرومها که شاید از سراسر کشور و دنیا چند نفری که شباهت ها و اشتراکاتی با من داشته باشن پیدا کنم، چون تعداد چنین افرادی بسیار کمه.
پاسخ با گفت‌آورد