چرا و چگونه به باورهای امروز خود رسیدید؟

[Russell]

راسل جان شا آزادی بروی خودت را برای یک ریش و پشمی که زیر گلوله تانک تریکده پاره کنی!!! به من ربطی نداره این برای بار چندم.
این آویزان شدنتان به بحث من و کوروش در مورد انقلاب ایران هم به راستی خنده دار است. چیز دیگری نداشتید بهش آویزون بشید آویزون شدید به این ؟!
خوب بروید نماز صبحتان را بخوانید به ما چه ؟!
من پیشتر گفتم کسی که یک گندی و زده بعدش در رفته انسان وقیحی هستش! آنی که گند زده و بعد پاش وایساده هم منتی بر سر کسی ندارد!!! حالا شما قضیه ناخدای کشتی کره ای که اگر فرار میکرد میبایستی بهش مدال داد را از کجایت در آوردی خودش بسی جای بررسی دارد البته.
الان باید این احساس خالصانه شما نسبت به رزمندگانِ اسلام را حس وطندوستی خطاب کنیم مثلن ؟! یک الله و اکبر خمینی رهبر هم بگویید همه چیز جور میشود.

من گمان میکنم شما در ماراتون با فلانی (که من شاید نهایتا چند خطش را خوانده باشم) چاخان زیاد کرده باشی
و این فشار به حافظه باعث شده که یادت برود در پست قبلیت به من از «شورش 57» نوشته بودی.

آری وطندوستی خمینی از تمام ایران باز‌ها بیشتر بود چنانچه دیدیم با یک پخ گفتن او همه
خاک پاک وطن را به مقصد کاباره بدرود گفتند.
همچنین بنظرم بهتر از در انتخاب واژگان دقت کنی و از واژگانی مثل «وقاحت» استفاده نکنی
چرا که استفاده از این واژگان به برادران «به من چه، به اونچه‌» گو نمی‌آید. در حقیقت
هیچی چیزی جر بحث درباره‌یِ «فی» و چانه زدن درباره‌یِ قیمت بهشان نمی‌آید.