آغازگر جُستار
رمانتیزه کردن الیوت ره به جایی نخواهد برد. این پسر انباشته بوده از نفرت و بیزاری، از دیگران و از خودش، چنین نفرتی نتیجه‌ی به پوچی رسیدن نیست. نفرت روی دیگر سکه‌ی عشق است. نقطه‌ی مقابل عشق نه نفرت، که «بی‌تفاوتی»ست. نفرت همانقدر سرمایه‌گذاری عاطفی‌ست که عشق، شاید بهترین توصیف برای نفرت «عشق ِ مایوس‌شده» باشد، این پسر بیست سال «عاشق» زنان بود و سرانجام از ایشان متنفر شد.
مسئله این نیست که قادر به درک واقعیت نبوده، مسئله اینست که قادر به «تغییر» آن نبوده. حالا چالش اصلی اینست که چرا جامعه‌ی مدرن مردی را که قادر نیست برای تغییر واقعیت زندگی خود کاری بکند را وادار می‌کند تا با آن واقعیت آشنا بشود، انرا دائم به او یادآوری می‌کند و لحظه‌ای اجازه‌ی آسودن به او نمی‌دهد.نوشته اصلی از سوی undead_knight
پاسخ با گفت‌آورد