من فكر ميكنم اين ترس هست كه عامل بازدارنده هست. نه خدا باوري. چون به گفته ي خودتون در ادياني كه خداباوري بدون ترس هست، خود خداباوري به تنهايي هيچ عامل تضمين كننده اي نيست. ضمن اينكه ترس هم تضمين دهنده نيست. بلكه تنها يك عامل كاهنده هست. عوامل زياد ديگه اي وجود دارند كه گرچه ممكنه اثرشون در لحظه ي اول كمتر از ترس به نظر بياد ولي به موقع عمل كه ميرسه گاها بر ترس غلبه ميكنند. نمونه اش رو هم زياد شنيديم كه زاهد مسلمانا در قبال يك سيمين تن عنان اختيار رو از دست داده و حاصل يك عمر عبادت و خدا ترسيش رو به معاشقه با اون سيمين تن بر باد داده.نوشته اصلی از سوی حسین
در اون متني كه شما به انگليسي گذاشتين:
recent research indicates
that positive rewards can encourage cooperative behavior when there is an opportunity to form
social relationships (Rand, Dreber, Ellingson, Fudenberg, & Nowak, 2009), the SPH specifically
predicts that it is the punishing aspects of gods and the threat of divine punishment, rather than
any loving or compassionate traits,
هم تنها نشون داده شده كه اثر ممانعت كننده ي ترس در شكستن مرزهاي اخلاقي در ميان خداباوران بيشتر از اثر تشويق هست وبه قول خودشون اثر چوب بيشتر از هويجه و شما دارين استفاده ي نادرست از اين رفرنس به عمل ميارين.
اتفاقا من به قصد بحث اسلام و مسيحيت رو به ميون آوردم تا تفاوت اين دو دين كه هردو به روز قيامت قائل هستند، كمي ما رو به فكر ببره كه چرا 2 ديني كه ظاهر يك خدا رو معرفي ميكنند و در اصول يك حرف رو ميزنند، اينقدر در ارائه و قبولاندن اصول اخلاقي به پيروانشون متفاوتند. جايي كه طبق اعتقادات مسيحي، عيسي ظهور متجسم خود خدا بر روي زمين بوده تا با بر صليب رفتنش، تمام گناهان بشر بخشوده بشه و در مقابل در اسلام، از ذره اي خوبي و بدي در روز قيامت گذشت نخواهد شد، رو ميبينيم كه تفاوت 180 درجه اي رو با هم ميسازند اين 2 دين. پس باز هم ميرسيم به اينكه منظور شما از اون انديشه ي خداباورانه تنها دين اسلام هست و نيازي نيست ما زياد تلاش كنيم تا متوجه بشيم سناريوي شما قراره چطور پيش بره.
پاسخ با گفت‌آورد