فلسفه‌یِ بکارت

[Russell]

بله تعبیر ژنی فرگشتیک است. نگاه زنان به مردان مـِهتر در نهایت به نگاه ژنی ختم می‌شود،
نتیجه‌ی هایپرگمی گسترش بهینه‌ی ژن‌ها‌ است. (یا به قول شما موفقیت در تولید مثل) از این
حیث تاویل و تعبیر زنانه با دیدگاه فرگشتی همسان است.مطلبی که حائز اهمیت است همین
تفاوتی‌ست که شما میان فضیلت و کامیابی در زادآوری قائل می‌شوید، فضیلت در قالبی که
شما بدنبال آن هستید معنایی ندارد. تمام فضیلت و هستی شما وابسته موقیعتتان در هرم
قدرت است، یک فیلسوف نامور هم همانقدر در هرم اوج دارد که چنگیزخان مغول! (نگاهی کنید
به مردان فیلسوف‌نمای امروزی) بطور کل نظر من و شما درباره فضیلت کمترین اهمیتی ندارد،
نگاهی که جامعه به آن دارد جامه‌ی شخصیت شما را می‌پوشاند.

آن چه ما فضیلت میپنداریم چه تلقین جامعه باشد چه نگاهی فیلسوفانه‌یِ ما با آنچه از نگاه ژن مطرح میشود متفاوت است هر چند در مواقعی بر هم منطبق میشوند.
برای مثال همچنان درباره اینکه تجاوز نوعی استراتژی فرگشتیک است و از نقطه نظر ژن (خودخواه) تاکتیکی فرگشتی برای تکثیر موفقتر است بحث است.
آیا اگر تجاوز فرگشتیک باشد شما نظرتان درباره‌یِ اخلاقی بودن تجاوز میدگرد؟
بقولی اگر موفقیت در تکثیر ژن تمام هستی ماست من باید بروم تا آنجا که میتوانم زنان را حامله کنم و به بانک اسپرم، اسپرم اهدا کنم و شما هم باید بدنبال راهی باشید تا مانند مادربزرگهای ما یک 10 باری حداقل بچه‌دار شوید.اگر با من هم نظرید که این سخن نادرست است قبول کرده‌اید که تولید مثل و بالاتر بودن در هرم قدرت(که شما آنرا بخاطر موفقیت در تولید مثل مهم میدانید) همه هستی ما نیست.اینکه ما شدیدا تحت تاثیر رانه‌هایِ فرگشتی خود هستیم؛ رانه‌هایی که باعث بقای اجداد ما شده‌اند، معنی‌اش این نیست که هر پدیده‌یِ فرگشتیک اخلاقی و درست هم هست.