شاه باید میفهمید که خیزش مردم ایران برای بدست آوردن دموکراسی رو نمیشه مهار کرد. دیر یا زود داره ولی سوخت و سوز نداره. باید این رو میفهمید که کودتای 28مرداد برای سرنگونی حکومت مشروطه ی مردمی بود. باید میفهمید که باید کاری کرد وگرنه دیر یا زود دوباره آشوبی میشه و اگر که دوباره آشوب بشه دیگه نمیشه جمعش کرد! شاه بود! سرنوشت خطیر و سنگین یک کشور و مسئولیت آینده گانش تو دستاش بود! و باید پیشگیری میکرد! باید مثل امپراتور ژاپن کشور رو سروسامان میداد و سلطنت رو مشروطه میکرد تا نامش رو در تاریخ جاودانه کنه و از به فنا رفتن کشورش توسط یک انقلاب ایدئولوژیک جلوگیری کنه! همون راهی رو که ژاپن و سوئد و انگلیس و بقیه ی کشورهای پادشاهی که الان حکومت دمکراتیک دارن قبلا رفتن!
وطن پرست بود ولی احمق بود. در عین احمق بودن قدرت دوست هم بود.
شاه فقط بلد بود مثل بچه های دبستانی با چندرغاز قدرتی که زیر سایه ی آمریکا بدست آورده بود برای خود آمریکا گردن کلفتی کنه که آخر سر دماغش رو گرفتن و جونش دراومد.
خود احمقش به درک ولی یک نسل عظیم بعد از خودش رو بدبخت کرد!
میتونم تشبیهش کنم به یک الاغی که میخواد به زور چوپان یک گله گوسفند باشه!
یا در بهترین و موءدبانه ترین حالت یک مدیر بی لیاقت و بی مسئولیت!
وطن پرستی شاه در بهترین حالت مثل دوستی خاله خرسه بود...
پاسخ با گفت‌آورد