همانندی خنده‌دار اینه که با پیشرفته شدن کامپیوترها ما امروز نمیتوانیم بسادگی و بمانند گذشته هتا تندای پردازشیک یک رایانه را هم رایانش کنیم. در گذشته ما چند MB ویر (memory)
داشتیم و چند مگاهرتز تاکت پردازشیک و با داشتن این چند فاکتور ساده و بگوییم گنجایش جابه‌جایی داده‌ها (BUS) و .. بسادگی میتوانستیم رایانه‌ها را دسته‌بندی کنیم،
امروز ولی شما اگر دو رایانه داشته باشید فاکتورهایی مانند VGA و بهمان گونه چیپ بکار رفته در کارت ویدئویی یا ساختار ویر آن و بی اندازه فاکتورهای دیگر آنجا هستند که نمیتوانید همه را درست برایانید، بماند که هر کدام از اینها بریخت آمایشیک (combinatorics) با یکدیگر برآیند‌های گوناگون میدهند:
بهمان VGA و بهمان CPU میشود یک آمایش (ترکیب) که میتواند برآیند (نتیجه) را بدگراند -> نیاز به بازپردازش با این آمایش ویژه
بهمان CPU ولی با بهمان ساختار ویر میشود یک آمایش دیگر -> نیاز به بازپردازش
بهمان CPU و VGA ولی بهمان operating system میشوند یک آمایش دیگر -> نیاز به بازپردازش
...
سرانجام تنها راهکار میشود اینکه این فاکتور‌ها را فراموشیده و یک نرم‌افزار سنگین را اجرا کنید و ببینید سیستم چگونه از پس پردازش آن برمیاید:
Benchmark (computing - WiKi)
خود این هم باز سددرسد نیست و بسیار لغزشپذیر است. benchmark های گوناگون برآیه‌های گوناگون میدهند و گاه یک رایانه تندتر میشود،
گاه تندتر و در کار دوباره میبینیم که رایانه‌ی گویا کندتر بازی رایانه‌ای (که نیاز به توان پردازشی بسیار بالا دارد) را باز بهتر رایانش میکند!
پس در فرجامیابی، ما امروزه نمیتوانیم هتا رایانه‌های دست‌ساز خودمان را درست دسته‌بندی کنیم، چه رسد به مغز آدمی که میلیاردها بار پیچیده‌تر است!
نوشته اصلی از سوی Mehrbod
پاسخ با گفت‌آورد