.jpg "بهمنیار آواتار ها"){kind=avatar}
درود بر همه دوستان برای کسی که در ایران زندگی می کند، مخالف یا موافق، فرقی نمی کند، حال و هوای ایران برایش بیشترین ارزشمندی را دارد. دردها ما ساکنان ایران از مردمی که در بیرون زندگی می کنند، تفاوت پیدا می کند. هر دو گروه اخبار را پیگیری می کنند ولی این کجا و آن کجا. چندین سال و ماه است که پیگیری اخبار اتمی ایران هستم و هستید. نخست برای من شگفت انگیز بود که چرا این بار غرب با این که می داند ایران در پی خریدن زمان برای انجام کارش، همان ساختن بمب اتمی، است به سادگی این زمان را برایش فراهم می کند؟ چرا به جای این که گروه گفتگو کننده ایران خودشان را به بی حوصله گی زده، و امروز و فردا کنند، غربی ها این کار را می کنند؟ ولی با آشکار شدن استاکس نت و کرم ها و تروجان هایی که ایران را هدف قرار داده بودند، دریافتم که این بار ما موش آزمایشگاهی هستیم. دانش دو سو دارد. یک سو درمان می کند، سوی دیگرش کسانی را که درمان کرده می کشد. جهان دانش به ویژه بخش دارو و درمان بسیار وام دار پشه ها، سوسک ها، موش ها و شامپانزه، گوریل، سگ ، خوک و عقرب و مار و . . . است. سوی دیگرش جنگ و کشتار است. ما این بار پشه، سوسک، موش و شامپانزه، گوریل، سگ و خوک و عقرب و مار و خری هستیم در آزمایشگاه جنگ سایبری. اگر بخواهید اطلاعاتی از جنگ سایبری از سایت های ایرانی بدست آورید، تنها رهنمودهای رهبر و خودستایی های گزاف را خواهید یافت! یک روشنگری درست درباره جنگ سایبری نیز به زبان فارسی یافت نمی شود. کماندوهای سایبری، سرفرماندهی سایبری، ارتش سایبری و واژه هایی از این دست، فراوان در تارنماهای ایرانی یافت می شود، ولی افسوس از یک تعریف درست و روشن. پیداست که دریافت ما به همان اندازه دریافت موش های آزمایشگاه در هنگام آزمایش است.
رای کاربر David Hume به اشتباه آری داده شده است ، و شوربختانه امکان ویرایش نظر سنجی نیست ، پس رای ایشان باید خیر حساب بشود.
پاسخ با گفت‌آورد
نوشته اصلی از سوی David Hume
