با سلام و دورد فراوان
اکثر کاربران این فروم خدا ناباور هستند و تنها اقلیتی که بنده هم شاملشان می شوم خدا باور هستند. درک احوالاتِ بی خدایان خب برایم سخت است چون از وقتی یادم می آید خدا باور بوده ام و در حال پرستش! انگار تنها برای پرستیدن و عشق ورزیدن بدنیا آمده ام. بی خدایی چه عوالمی دارد؟ آرامش درونی چگونه بدست می آید؟ با پوچی و عدم چگونه باید سر کرد؟ ......... سوال بسیار است کاش کسی پیدا شود که بی منت جواب دهد بی آنکه سرِستیز و جدل داشته باشد.
Anarchy (08-08-2015)
هیچ حس خاصی ندارد!نوشته اصلی از سوی سارا
شما نسبت به اینکه به اسپاگتی پرنده اعتقادی ندارید چه حسی دارید ؟
احساس پوچی هم یکی از مغلطه های رایج خداباورانه برای اینکه خداباوری رو موجه جلوه بدند. شما چه با خدا چه بی خدا زمانی احساس پوچی میکنی که دچار افسردگی یا بیماریهای روانی بشه و یا حس کنی به هیچ دردی نمیخوری!
قطعن اون دانشمند بیخدا که درمان یک بیماری کشنده رو کشف میکنه همون قدری احساس غرور و افتخار میکنه که یک دانشمند باخدا که یک چیزی کشف کرده! شاید هم بیشتر.
همیشه قبل خواب دو تا شات بزن راحت بخواب!
دکتر ساسی
Anarchy (08-08-2015),Faith No More (12-27-2015),Moshref (08-08-2015),Newton (08-21-2015)
آغازگر جُستار
قربان ممنون از پاسختان. هر چند عرض کرده بودم بی منت و به دور از ستیز و جدل! یعنی کاری به خدا باورها و عقایدشان نداشته باشید و فقط احساس و تجربیات شخصی خودتان را بگویید.در موقع غم هایتان چه می کنید؟ وقتی همه شما را تنها گذاشته اند با که حرف می زنید؟ چگونه آرزو می کنید؟ چگونه دعا می کنید؟ اخلاقیات در عوالم بی خدایی چگونه تعریف می شود؟
نه ستیزی در پاسخم بود نه جدلی! این شمایید که هر چیزی که باب میلتان نباشد را ستیز و جدل میپندارید و مشکل اخلاقی و شخصی خودتان است و به کسی ربطی ندارد.
نمیشود به اعتقادات خداباوری که در باره اعتقادات دیگران سوال میکند کار نداشت چرا که باید ملاکی برای مقایسه وجود داشته باشد.
موقع غم بسته به حال و احوالم یک موسیقی گوش میکنم!
با کسی حرف نمیزنم! مگر حتمن باید با کسی حرف زد ؟!
خیلی راحت آرزو میکنم!! لازم نیست به درگاه کسی برای آرزو کردن متوصل شد.
اخلاقیات تمامن پایه های زمینی و مادی دارند و اصولن هیچ ربطی به خدا و باور به خدا ندارند! پیشتر در این باره بحث شده.
همیشه قبل خواب دو تا شات بزن راحت بخواب!
دکتر ساسی
آغازگر جُستار
بنده جسارتی نکردم منظورم این بود بیشتر در مورد احوالات شخصی خودتان و دیدگاه خودتان سخن بگویید. بنده که باشم که هرچه که باب میلم نباشد را جدل بدانم. هرچند شما صاحب اختیارید که هرطور دلتان می خواهد حکم دهید.
خب با این استدلال شما هیچوقت خدا نخواهد مرد حتی اگر همه خداباوران بمیرند! چون برای مقایسه بی خدایی همیشه وجود خدا لازم می گردد!
منظورم غم های بزرگ است . مثلا خدای ناکرده زبانم لال یکی از عزیزانتان در بستر بیماری بیفتد و با مرگ دست و پنجه نرم کند! یا در هنگام سقوط هواپیمایی که شما از مسافرانش هستید........
آدمی وقتی شاد است و سرخوش یا وقتی بسیار پر مشغله زیاد وجود خدا را احساس نمی کند ولی در دوران های بحرانی زندگی مثل دوران پیری خیلی از نا خدا باورها ، خدا باور شده اند.
Anarchy (08-08-2015)
به امامزاده قلقلی دخیل میبندم
برای مقایسه بله لازمه! ولی فرض کنید هیچ خداناباوری وجود نداشته باشه! اون موقع نیازی به این همه بحث هست ؟!
برعکسش فرض کنید هیچ خداباوری وجود نداشته باشه؟ اصلن اون موقع چه نیازی به مقایسه هست ؟!
آمار نشون داده هر چه دوز خداناباوری بیشتره جامعه آرامتر و متمدن تره! سوئد یکی از کشورهایی هستش که بیشترین میزان خداناباور رو به نسبت جمعیت در خودش جا داده! یکی از کشورهایی هم هست که کمترین میزان جرم و جنایت رو داره!!!
Demographics of atheism - WiKi
Top 50 Countries With Highest Proportion of Atheists / Agnostics / Unbelievers
کافیه فهرست رو ببینید و مقایسه کنید!
البته منظور من این نیست که بیخدایی یعنی تمدن و دوری از جرم و جنایت! ولی میتونید ببینید که اصولن بیخدایی یا باخدایی ربطی به اخلاقیات نداره! همون طوری که میبینید هستند کشورهایی که بیشترین میزان خداناباور در دنیا رو دارند و از با اخلاق ترین و برترین کشورهای دنیا هم هستند! و هستند کشورانی که بیشترین میزان خداباور رو دارند و بیشترین میزان جرم و جنایت رو هم دارند! پس اصولن فاکتور خداباوری یا خداناباوری ربطی به اخلاقیات نداره و برای همین این ادعا سفسطه هستش.
جالبه موقعیتی شبیه سقوط هواپیما یعنی موقعیتی که فکر میکنید قطعن دارید میمیرید - با ماشین تصادف کردم، من پیاده بودم یک احمقی با سرعت خیلی بالا کوبید بهم طوری که بعدش چپ کرد، برام پیش اومده! ولی به تنها چیزی که فکر نمیکردم خدا بود :)) میدونید جالبترش چیه ؟! حتا آسیب جدی هم با اینکه نزدیک به 50 متر پرت شدم روی هوا - فقط لباسهام پاره شد.
اینها ادعاهای بی اساسی هستند که مدام از طرف بنگاه های تبلیغات مذهبی تکرار میشند بدون اینکه حتا در باره شون تحقیق شده باشه!!
همیشه قبل خواب دو تا شات بزن راحت بخواب!
دکتر ساسی
Moshref (08-09-2015)
من قبل از تغییر عقاید هم آنچنان مذهبی نبودم اما خاطره ای که دارم اینه که همیشه وقت گرفتاری به خدا میگفتم تو اگه هستی پس هدفت چیه که این بلا رو سر من آوردی !!با سلام و دورد فراوان
اکثر کاربران این فروم خدا ناباور هستند و تنها اقلیتی که بنده هم شاملشان می شوم خدا باور هستند. درک احوالاتِ بی خدایان خب برایم سخت است چون از وقتی یادم می آید خدا باور بوده ام و در حال پرستش! انگار تنها برای پرستیدن و عشق ورزیدن بدنیا آمده ام. بی خدایی چه عوالمی دارد؟ آرامش درونی چگونه بدست می آید؟ با پوچی و عدم چگونه باید سر کرد؟ ......... سوال بسیار است کاش کسی پیدا شود که بی منت جواب دهد بی آنکه سرِستیز و جدل داشته باشد.
به نظر من چیزی که در عمل وجود داره رضایت از زندگی ربطی به خداباوری نداره ... فاکتور های زندگی امروزی رو تا حدی اگه داشته باشی ، احساس رضایت میکنی . اگه واقع بین هم باشی حالا با هر اعتقادی ، میدونی اتفاق های بد هم ممکنه پیش بیاد و یه دوره ای احساس ناراحتی میکنی اما به مرور باهاش کنار میای .
اگه سوال دیگه ای داشتید ، بفرمایید .
آغازگر جُستار
ممنون از پاسختان.
اما موقع شادی ها چی ؟ آیا آنموقع هم به خدا حرفی می زدید؟ یا فقط در گرفتاری ها و بلاها بود که یاد خدا می افتادید؟
فاکتورهای زندگی امروزی همه اش بر مبنای ماده هستند.خب تکلیف "پرستیدن" چه می شود اگر شما نیاز به "پرستیدن " داشته باشید چه می کنید؟
شادی که حس کنم کار خدا بوده واقعا ندیدم . مثلا وقتی میرفتم شهر بازی یاد خدا بیوفتم ؟!
اگه سوال از شخص من هست چنین نیازی نداشتم و اصلا به نظرم چنین نیازی بی معنا هست .
sonixax (08-09-2015)
هم‌اکنون 3 کاربر سرگرم دیدن این جُستار است. (0 کاربر و 3 مهمان)
مجوز های پیک و ویرایش
پاسخ با گفت‌آورد