به لحظه‌ایی رسیدیم (می‌رسیم) که باید انتخاب کنیم: آیا باید سر مادرمون رو ببریم؟

[Rustin]

من مایلم که جزو گناهکاران باشم، در واقع مایلم که بزرگترین گناهکار (طاغی) باشم.
من مایلم که کسی باشم که سرِ مادرِ تکامل رو از تنش جدا میکنه! (یا دست کم جزو کسانی باشم که در حال انجام این کارن.)
از زمانی که داروین پرده رو از روی این بازی‌گردان جهان ما کنار زده هر بار که دانشمون نسبت بهش بیشتر شده و روش های بازی‌گردانیش رو بهتر شناختیم، ضربه‌ی چاقویی سنگین بر پیکرش وارد کردیم و از محیط زندگیمون دورترش کردیم، اما بعد از تمام این ضربات مادر ما هنوز زندس و هنوز داره مارو کنترل میکنه!
من عاشق اون لحظه‌ام که به تعبیر نیچه: خدای خودمون میشیم، بدون هیچ "تو بایدی". بدون هیچ مادری. خودمون، خودمون رو میسازم. (چقدر لذت بخش!!)
برای رسیدن به این نقطه باید دانشمون خیلی بیشتر از اینی که هست که بشه، برای رسیدن به روز گناه بزرگ این دانش‌ها به طور مستقیم به ما کمک میکنن:
مهندسی ژنتیک (Genetic engineering)
علوم شناختی (Cognitive Science)
روان‌شناسی تکاملی (Evolutionary psychology)
زیست‌فناوری (Biotechnology)
شما تا چه حد نسبت به مادر مشترکمون طاغی هستین؟ میل طغیان‌گری در شما چگونه است؟ مایل به کشتن مادرتون هستین؟ مایلید خدای خودتون بشین؟ برای ابر انسان شدن آماده‌اید؟

[mahtab71]

خدای خود شدن در عمل سخته بیشتر زمانی که مشکلات زیادی داشته باشه و فریاد رس یا نجات دهنده ای نباشه.زمانی که انسان پی میبره همه ی باورهای پیرامونش تهی از حقیقت بوده و در واقع اون تنها یک بازیچه بوده که دیگرانی خواه به عمد یا غیر عمد سعی در تحمیق هر چه بیشتر ش داشته اند احساس یأس میکنه اما بمرور خودش رو پیدا میکنه و بقولی بار دیگر متولد میشه.

[باده]

خدای خود شدن در عمل سخته بیشتر زمانی که مشکلات زیادی داشته باشه و فریاد رس یا نجات دهنده ای نباشه.زمانی که انسان پی میبره همه ی باورهای پیرامونش تهی از حقیقت بوده و در واقع اون تنها یک بازیچه بوده که دیگرانی خواه به عمد یا غیر عمد سعی در تحمیق هر چه بیشتر ش داشته اند احساس یأس میکنه اما بمرور خودش رو پیدا میکنه و بقولی بار دیگر متولد میشه.

و من دوباره زاده شدم

[mbk]

به نام خداوند مهرگستر خیلی مهربان
"إِنَّ الَّذینَ قالوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ استَقاموا تَتَنَزَّلُ عَلَیهِمُ المَلائِكَةُ أَلّا تَخافوا وَلا تَحزَنوا وَأَبشِروا بِالجَنَّةِ الَّتی كُنتُم توعَدونَ﴿۳۰﴾ "
"چون کسانی گفتند پروردگارمان خداوندست پس خواستند برپاباشند چندمی فرستد بَرِشان داراگشته ها فرشته که نباشد می ترسید هم نباشد اندوهگین می شوید هم مژده بدهید به باغ همانکه بودید پیش پیمان می گرفتید 30"
خداوند تنها گناهی که نمی آمرزد همان همباز گذاریست بهش همانکه آفرید آسمان زمینُ پیوسته زمستان تابستان می شود شب روز می شود
اینها پیش پیمان وعده های تنتان هم بیهوده کار شیطان سرکش است که می خواهد برخی را بدر کند از راه درستِ خداوند که نفرین خشم سخت خداوند بَرش باد
خداوند خیلی برترست ای برتر مرا بندهء فرمانپذیرت همیشگی برجا دار که گدایی تو می کنم ای دانای پنهان ها هم آشکارا آنی که سنجیدی اندازه کردی باز نمایاندی همانی که درآوردی سبزه زار ها پسش گذاشتی خشکی پژمرده ای

[Theodor Herzl]

به نام خداوند مهرگستر خیلی مهربان
"إِنَّ الَّذینَ قالوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ استَقاموا تَتَنَزَّلُ عَلَیهِمُ المَلائِكَةُ أَلّا تَخافوا وَلا تَحزَنوا وَأَبشِروا بِالجَنَّةِ الَّتی كُنتُم توعَدونَ﴿۳۰﴾ "
"چون کسانی گفتند پروردگارمان خداوندست پس خواستند برپاباشند چندمی فرستد بَرِشان داراگشته ها فرشته که نباشد می ترسید هم نباشد اندوهگین می شوید هم مژده بدهید به باغ همانکه بودید پیش پیمان می گرفتید 30"
خداوند تنها گناهی که نمی آمرزد همان همباز گذاریست بهش همانکه آفرید آسمان زمینُ پیوسته زمستان تابستان می شود شب روز می شود
اینها پیش پیمان وعده های تنتان هم بیهوده کار شیطان سرکش است که می خواهد برخی را بدر کند از راه درستِ خداوند که نفرین خشم سخت خداوند بَرش باد
خداوند خیلی برترست ای برتر مرا بندهء فرمانپذیرت همیشگی برجا دار که گدایی تو می کنم ای دانای پنهان ها هم آشکارا آنی که سنجیدی اندازه کردی باز نمایاندی همانی که درآوردی سبزه زار ها پسش گذاشتی خشکی پژمرده ای

الکسخل و لا تکلمون الکسشر فی‌ هر بست؛ لهذا اکهی‌ الکلکیری اگر ادامهون این بستهون آلا اردنگی فی‌ ماتحت الوسیله ادمینیه

[Rustin]

بعد از نوشتن این پست اتفاق جالبی برای من افتاد که فکر میکنم به گفتنش می ارزه.
البته چند بار پیش از این هم رخ داده ولی خب هر بار که رخ میده حس اعتماد به نفس جالبی همراه خودش برام میاره و متعاقبن میل به اشتراک گذاشتن!
من آنارشیسم رو خودم از نو کشف کردم بدون اینکه واقعن چیزی دربارش خونده باشم یا اصن بدونم همچین نامی برای این سری از تفکرات وجود داره، پست مدرنیسم و هرمنوتیک نوین رو هم همینطور.
بعدها وقتی متوجه میشدم برای این افکار مغشوش و در هم و بدون عنوان مشخص من نام هایی هست و مکاتبی فربه، بعضن به قدمت چند هزار ساله وجود داره از شدت شوق مو بر تنم سیخ میشد.
حالا همین اتفاق امروز دوباره برای من تکرار شد.
بعد از پست کردن نوشته های بالا، داشتم موضوعی رو در ویکی پدیا میخوندم که در انتهای صفحه در قسمت دسته بندی‌ها چشمم به واژه ی Transhumanism (ترابشیریت) خورد، کلیک کردم و کل افکار این چند وقتم بصورت طبقه بندی شده به همراه تاریخچه‌ای قدیمی جلوی چشمانم باله رقصیدند () هیجان داشتم و خون رو توی تمام رگ های بدنم حس کردم. (من بشدت کنجکاوم)
کافیه که ویکی پدیای انگلیسی رو باز کنید و واژه ی Transhumanism رو جستجو کنید، از خوندن لذا ببرید!!
خوراک فکری، موضوعات و کتابهایی که برای یک ماه آیندم میتونم بخونم جور شد. (I’m so happy)

[Rationalist]

من عاشق اون لحظه‌ام که به تعبیر نیچه: خدای خودمون میشیم، بدون هیچ "تو بایدی". بدون هیچ مادری. خودمون، خودمون رو میسازم. (چقدر لذت بخش!!)
برای رسیدن به این نقطه باید دانشمون خیلی بیشتر از اینی که هست که بشه، برای رسیدن به روز گناه بزرگ این دانش‌ها به طور مستقیم به ما کمک میکنن:
مهندسی ژنتیک (Genetic engineering)
علوم شناختی (Cognitive Science)
روان‌شناسی تکاملی (Evolutionary psychology)
زیست‌فناوری (Biotechnology)
شما تا چه حد نسبت به مادر مشترکمون طاغی هستین؟ میل طغیان‌گری در شما چگونه است؟ مایل به کشتن مادرتون هستین؟ مایلید خدای خودتون بشین؟ برای ابر انسان شدن آماده‌اید؟

شما تا به حال در این راستا چه قدر موفق بوده اید؟! چه راه کار هایی را آزموده اید و از آنها چه نتیجه ای گرفته اید؟

[Rustin]

شما تا به حال در این راستا چه قدر موفق بوده اید؟! چه راه کار هایی را آزموده اید و از آنها چه نتیجه ای گرفته اید؟

جمله ی خودتون رو با کمی تغییر در پاسخ می نویسم.

از میل به زیستن مان تا کار روزمره و خوردن و خوابیدن و شهوت جنسی و میل به تولید مثل، و اخلاقیات و دین (اگه بشه دین رو یک محصول تکاملی دونست)
همه، بیگاری و بردگی ما برای تکامل است! برای هدف کور تکامل: ادامه‌ی حیات به هر قیمتی!
چه راه هایی رو آزمودم؟
کتاب خوندم و توی این رشت هایی که بالا نوشتم تا حد امکان تحقیق کردم، رشته ی تخصصی خودم یکی از همین بالایی هاست. دانشمند های این رشته ها سعی میکنن بفهمن تکامل چطور و چرا چنین سامانه هایی رو ساخته و روش هایی کشف میکنن تا بتونن این سامانه ها رو بهتر و توانمند تر بکنن و حتی نمونه های مصنوعیش رو بسازن (این برای من مفهوم طغیان رو داره، و یکی از دلایلی که به این رشته اومدم همین بوده.)

[Rationalist]

جمله ی خودتون رو با کمی تغییر در پاسخ می نویسم.
از میل به زیستن مان تا کار روزمره و خوردن و خوابیدن و شهوت جنسی و میل به تولید مثل، و اخلاقیات و دین (اگه بشه دین رو یک محصول تکاملی دونست)
همه، بیگاری و بردگی ما برای تکامل است! برای هدف کور تکامل: ادامه‌ی حیات به هر قیمتی!

معنای مدنظر شما از "اخلاقیات" چیست؟!
همچنین فرگشت، تقلا برای حیات، تولید مثل و هرگونه جبر ناشی از الگوی ژنی دیگر، تنها بخشی از این طبیعت و جهان رو به روی ماست. و اساسا برای ایجاد دگرگونی های طغیان گر در خود، ما با ژنتیک چندان کاری نداریم. زیرا موضوعات مورد بحث ژنتیک بیشتر پیرامون وراثت و ویژگی های وراثتی در ارگانیسم های زنده می باشد. ضمن اینکه دانش امروز هنوز در ابتدای این مسیر برای ایجاد دگرگونی های اساسی در انسان است، هزینه ی پژوهش ها سنگین و جلب نظر دیگران برای سرمایه گذاری پژوهشی/مالی در این زمینه ها دشوار است. پس به باور من، بهتر است همچون گذشتگانِ در این مسیر از مراقبه و تمرکز بر فلسفه و نیروهای روانی به طغیان گری پرداخت.

چه راه هایی رو آزمودم؟

به گمانم قابل حدس باشد که پاسختان کُلی، و برایم بی استفاده بود!

[Rustin]

معنای مدنظر شما از "اخلاقیات" چیست؟!
همچنین فرگشت، تقلا برای حیات، تولید مثل و هرگونه جبر ناشی از الگوی ژنی دیگر، تنها بخشی از این طبیعت و جهان رو به روی ماست. و اساسا برای ایجاد دگرگونی های طغیان گر در خود، ما با ژنتیک چندان کاری نداریم. زیرا موضوعات مورد بحث ژنتیک بیشتر پیرامون وراثت و ویژگی های وراثتی در ارگانیسم های زنده می باشد. ضمن اینکه دانش امروز هنوز در ابتدای این مسیر برای ایجاد دگرگونی های اساسی در انسان است، هزینه ی پژوهش ها سنگین و جلب نظر دیگران برای سرمایه گذاری پژوهشی/مالی در این زمینه ها دشوار است. پس به باور من، بهتر است همچون گذشتگانِ در این مسیر از مراقبه و تمرکز بر فلسفه و نیروهای روانی به طغیان گری پرداخت.

معنای مد نظر من از طغیان بیشتر ارتقا دادنه تا نابود کردن، روزی که پاسخ قبلی رو به شما دادم تحت تاثیر دوز بالایی از ماریجوانا بودم و گویا اندکی زیاده وری کردم (). فکر میکنم اصولن ما نمیتونیم نابود کننده باشیم چون در این صورت باید تمام موجودیت و تمام ویژگی هامون رو نابود کنیم به گمانم رویکرد ارتقا بهتر باشه! از پاسخ من این طور برداشت میشه که برای مثال باید اخلاقیات رو کلن نابود کرد ولی خب به گمانم اصولن تکامل، اخلاقیات رو برای این به وجود آورده که آدما بتونن بصورت صلح آمیز تری کنار هم زندگی کنن. ما بهتره این قوانین اخلاقی و چرایی شون رو بشناسیم و دلیل وجودیشون رو کشف کنیم و در نهایت ارتقاشون بدیم (این برای من معنای طغیان میده)

به گمانم قابل حدس باشد که پاسختان کُلی، و برایم بی استفاده بود!

به گمانم پرسشتان کلی بود!