گاهی اوقات دوستان و افراد خانواده و دیگران را میبینم که به نظر میرسد بدون هیچ فکری به راحتی بچه دار میشوند و اگر از انها پرسید دو دلیل معقولانه برای این کار بیاورند نمیتوانند، از طرفی من در این مواقع با خود گفتم من کی هستم که بخواهم در مورد آنها قضاوت کنم؟ ولی وقتی به این فکر میکنم که بچه دار شدن در چه شرایطی میتواند خوب و اخلاقی باشد و در چه شرایطی خود خواهانه میشود به چیزهایی در این مورد فکر کرد، به طور مثال اگر کسی خواست بچه دار شود از خود بپرسد که من چه فرصتی که خود نداشته ام را با به دنیا آوردن بچه به او میدهم؟ آیا جهانی که قرار از او در آن بزرگ شود جای درستی برای زندگی است یا او هم ممکن است مثل من حسرت یک زندگی بهتر در یک کشور آزادتر را بخورد؟ آیا زندگی من انقدر خوب و لذت بخش است که میخواهم آن را با بچه هایم شریک شوم یا بچه دار شدن اصلا به این دلایل احتیاجی ندارد؟ آیا کسی که بچه دار میشود باید بهتر شدن زندگی خودش را اولویت نخست قرار دهد یا زندگی کسی که به دنیا خواهد آمد؟ اگر به خاطر لذت بخش تر شدن و بهتر شدن زندگی خود این کار را میکند آیا کاری اخلاقی انجام داده؟ و سوالهایی از این دست، شما در مورد بچه دار شدن خیلی از افراد چه فکر میکنید؟ و آن را چه موقع عاقلانه و اخلاقی و چه موقع غیر اخلاقی میدانید؟
پاسخ با گفت‌آورد