نمایش نسخه قابل چاپ
درود
وقتی با دوست ِ دوران کودکیم که اینروزها مسلمان نیست به بحث می نشینم ، او مدام از زن ستیز بودن اسلام برایم می گوید و..و گویی تنها دلیلش برای رد اسلام همین دیه ی زن نصف مرد است! حال شما چه ؟ شما چه شد که از اسلام و یا هر دین دیگری که قبل پیرو آن بودید ، دست برداشتید ؟ زکریای رازی از آنجا که نبوت و امامت را با عدالت خدا سازاگار نمی دانست از اسلام دست کشید . شما چه ؟
چند تا بیشتر نبود:
١. جزیه
٢. کشتار کافران و بیدینان
٣. نابرابری زن و مرد: دیه و ... (بچه بودیم)
٤. سنگسار و دست بریدن و دیگر کارها
٥. ...
پس اصول دین به مانند زکریای رازی چندان برایتان اهمیت نداشته و فقط به این چیزها که خب در همه جا و در همه ی ادیان هست توجه داشتید!گفت‌آورد:
نوشته اصلی از سوی Mehrbod
بی‌دین دیگر, مشت نمونه‌یِ خروار.گفت‌آورد:
نوشته اصلی از سوی سارا
چه دگرسانی‌ای میدهد علَت چه بوده؟ یک علَت خوب بسنده است.
نه خب دوست داشتم ببینم هرکسی با چه دیدی به دین می نگرد! شما خب نگاهتان به مانند رازی خردِ صرف نبوده و عواطف انسانی و .. را هم در بر می گیرد! اما برای نمونه من وقتی شش هفت ساله بودم تنها چیزی که از اسلام براستی مرا رنج می داد آیات قرآنی مربوط به یهودیان بود که در آن از یهودیان بسیار بد گفته شده بود و هیچ استثنایی هم قائل نشده بود! برایم به دلایلی بسیار سنگین و رنج آور بود! در همان کودکی مدام به هر فرد مذهبی و دینی ای که می رسیدم تنها این پرسش را می کردم اگر یک نفر از قوم یهود باشد ولی بسیار خوب باشد آیا بازهم بد است و دشمن اسلامست؟:))گفت‌آورد:
نوشته اصلی از سوی Mehrbod
احساس خودش همان چکیده‌یِ منطق است و تا زمانیکه خرد آنرا نادرست ندیده منطقی است. برای نمونهگفتآورد:
نوشته اصلی از سوی سارا
احساس چندشی که از دیدن یک خوراک دست میدهد گرچه برای کس شاید دریافتنی نباشد و منطق اش را نگیرد,
ولی این احساس میتواند از نشانه‌هایِ ریز و نامحسوسی باشد که ناخودگاه همانکس دریافت کرده.
احساس ما آدمها هم میگوید که خب وحشیت و سر بُریدن و دست بُریدن و
اینجور کارها درست نیستند و اینجا نیازی به خرد هم هتَا نیست که بگوید چرا نیستند.
موضوع انتخاب کفر و دین بیشتر تابع عوامل بیرونی است به عبارت دقیق تر بیشتر انسانها تا یک جایی در موضوع پذیرش وجود خدا با هم اشتراک فکری دارند و قبول رابطه علی و معلولی به عنوان یک پیش فرض در وجود همه ما نهادینه شده است
اما این خواسته ها و انتظارات ما از هستی پیرامون هستند که موجب سنگین شدن کفه به نفع یکی از دو طرف کفر و دین می شود و این موضوع عقل و احساس و سایر مواردی که دوستان اشاره کردند و یا در نظرات بعدی به عنوان دلیل ذکر می کنند در حقیقت بهانه اند نه دلیل
مثل دلائلی که هر کدام از طرفداران تیم های آبی و قرمز برای آبی و قرمز بودن خودشان ذکر می کنند
کفر و دین نیز تقریبا چنین حالتی دارد
اصل دین و وجود خدا با توجه به میل به جاودانگی که در وجود همه هست موضوعی قابل پذیرش برای همگان است اما
یک یا چند عامل بیرونی مثلا میل شدید به نوشیدن شراب یا داشتن رابطه آزاد با جنس مخالف و یا حتی داشتن یک تصور موهوم در یک موضوع و معقول پنداشتن آن سپس مخالفت دین با این تصور موهوم
موجب گرایش افراد و تغییر جهت فکری آنها می شود.
آنچه به عنوان صحت این ادعا می توان به آن تکیه نمود کاهش میزان خداناباوری با توجه به بالا رفتن سن افراد است
هر چه میزان هیجانات و شر و شور جوانی بیشتر باشد میل به معنویات و انجام تکالیف دینی کمتر است
و
هر چه این هیجانات کمتر و استقامت فکری و عقل بیشتر می شود میزان خداباوری و توجه به معنویات نیز بیشتر می گردد.
البته این یک سوال چند وجهی هست..ولی خوب دین در دنیای امروز محل سوالات و ایرادات بسیاری قرار دارد..
ازاصول دین گرفته تا احکام شرعی،همگی و همگی محل ایرادات و سوالات و شبهه های بی پایان هستند.
و هرکسی هم به فراخور حال با این سوالات برخورد کرده .
اما این که چه چیزی در دین سبب بی دینی می شه..می شود.سوال پرسیداصلا چه لزومی به دین داری وجود دارد؟دین چه چیزی دارد که در غیر دین برای شما قابل حصول نیست.؟
مثلا ایا دین به لحاظ تربیتی انسان های فرهیخته تر و کامل تری رو به جامعه تحویل می دهد یا یه مشت انسان متعصب و کودک -روان!
ایا دین باعث پیشرفت جامعه می شود یا جلوی توسعه و پیشرفت آن را می گیرد؟
ایا دین سبب زیست اخلاقی ادمیان شده است یا اخلاق بردگی و بندگی را در ادمیان تقویت و نهادینه کرده است؟
ایا دین سبب زیست سالم ادمیان شده است یا گرایش های طبیعی و غریزی ادمیان را سرکوب کرده است؟
دین چه چیز مثبتی برای ارائه دادن به انسان کنونی را دارد؟
که بدیل بهتر و کامل ترش را ادمیان نداشته باشند.؟نظام تربیتی بهتر.جهان بینی بهتر و کاملتر.نظام اخلاقی بهتر و کاملتر.نظام سیاسی یا اقتصادی بهتر و کاملتر؟
انچه که من مجموعا از دنیای دیانت استنباط می کنم این است که دین اسلام پدیده ای است تاریخی ،قومی ،قبیله ای ،وابسته به زمان و مکان پیدایش، دارای احکام و قوانینی متناسب با جامعه ای که در ان تکون پیدا کرده ،اخلاقی متناسب با ان و جهان بینی در حد و اندازه مردمان ان زمان و نهایتا پدیده ای که در دراز مدت جایگاه و ارزش و کارکرد خودش را در میان ادمیان از دست خواهد داد.
خارج کردن زندگی از پوچی محض و هدفمند کردن آنگفتآورد:
نوشته اصلی از سوی Transcendence