نمایش نسخه قابل چاپ
اگر شرح مذاکرات مجلسهای قانونگذاری مختلف را بخوانید ، می‌بینید که سر استفاده از یک واژه ساعتها بحث می‌‌شود. حال چگونه امکان دارد خدایی کتابی را برای هدایت بفرستد ولی باعث بدفهمی و گمراهی یک گروه و هدایت گروهی دیگر شود؟
کسی می‌تواند این برهان را فرموله کند یا اگر اشکال دارد ، اشکالش را بیان کند؟
به نام خداوند مهرگستر خیلی مهربان
"وَأَطِیعُواْ اللّهَ وَرَسُولَهُ وَلاَ تَنَازَعُواْ فَتَفْشَلُواْ وَتَذْهَبَ رِیحُكُمْ وَاصْبِرُواْ إِنَّ اللّهَ مَعَ الصَّابِرِینَ 46 انفال"هم پی روی کنید خداوند را هم فرستاده اش را هم نباشد کشمکش می کنید باز سست می شوید هم می رود نسیمتان هم شکیبا باشید چون خداوند با شکیباگران است46 داراییهای بخشیده شده"
همیشه خداوند را بایستی در دید بگیریم هم کسی که بلدتر است را سر بگیریم که او یا بلد است یا هم اندیشی با دیگران می کند نه که کشمکش کنیم که نسیم مان می رود هم بایستی شکیبایی بکار ببریم چون خداوند با شکیبایی گران استگفتآورد:
نوشته اصلی از سوی razi
خداوندا مرا از شکیباگران هم واپسین دوست کن هم از کشمکش کاران مکن که تو هم فرستاده ات را پی روی نمی کنند
دین بر پایه سفسطه استوار است در نتیجه پاسخ این است که قرآن ناطق و مفسر قرآن پیامبر و امامان هستند و در غیاب آنها ملایان مامور اینکار شده اند.گفت‌آورد:
نوشته اصلی از سوی razi