http://www.daftarche.com/images/imported/2012/12/69.gif
جفنگ است . در همان عصر هم انسان
میدانسته بسیاری از حیوانات راه منزل خود را دوباره میابند : پرستو ،
گربه ، اسب، گاو ........ پس دیدن اینكه زنبور بعد از كار روزانه به
كندوی خود باز میگردد كار چندان دشواری نبوده . در مورد خواص پزشكی آن
نیز جفنگ گفته اند . یك فسیل 100 میلیون ساله زنبور عسل در شمال
میانمار به همراه شیره یك گیاه كشف شده و این نشان از قدمت این حشره
دارد . مصرف عسل شاید قدمتی به درازای حیات انسان داشته باشد كه بدرستی
معلوم نیست اما قدیمی ترین پاپیروسهای پزشکی با قدمت حدود 3500 سال قبل
از میلاد که در مصر کشف شده نشان می دهند که عسل برای درمان زخمهای
گوارشی، کلیه، چشم و دیگر اندامها استفاده می شده است.
ارسطو
فیلسوف بزرگ یونانی در کتابش موسوم به(افتاب باستانی پرورش زنبور
عسل)عقیده داردعسل دارای خواص ویزه ای است که اثر استثنایی روی تن ادمی
دارد وهمچنین دموکریت فیلسوف مشهور یونانی که بیش از صد سال عمر کرد با
غذا عسل می خورد. وقتی از او سوال شد چگونه می توان سلامتی را حفظ کرد
در پاسخ گفت:عسل بخورید وبدن را با روغن ماساژ دهید.
جالینوس حکیم
معتقد بود که عسل در درمان بعضی از بیماری ها اعجاز می کند او برای
درمان مسمومیت ها امراض معده. سرطان. جوف دهان از عسل استفاده می
نمود.
فیثاغورس و پیروان او که گیاهخوار بودند عسل را جز طعام
روزانه خود قرار داده بودند. بقراط 107 سال عمر کرد.او 2500سال پیش می
زیست و پیوسته عسل میخورد ودر درمان اکثر بیماری ها مخصوصا زخم ها عسل
تجویز می نمود.
قدیمی ترین اثر تاریخی که به برداشت عسل توسط انسان
تعبیر شده است مربوط به هفت هزار سال قبل از میلاد است که در اسپانیا
مشاهده گردیده است . این اثر شامل قیافه حک شده یک انسان بر سنگ است که
نرد بانی را برای رسیدن به محلی کلنی به کاربرده و ظرفی برای قراردادن
شان های پر از عسل به کمر دارد . در حالی که زنبورداران عسل کارگر در
اطراف سر او به پرواز در آمده اند . یک اثر نقاشی که از روزگاری بعد از
مورد بالا حکایت دارد ، از آفریقا بدست آمده و نشان می دهد که فردی
همان عمل را انجام می دهد ، با این تفاوت که او برای دور کردن
زنبورداران از دود استفاده می کند .
باستان شناسها حکایت می کنند
که قبایل بدوی با جمع آوری عسل آشنا بوده اند . عده ای در برداشت عسل
از وسایل دود کننده استفاده می کرده اند و عده ای برای داشتن عسل از
لانه هایی که در صخره های تیز و مرتفع سنگی و در دره های عمیق قرار
گرفته اند جان خود را به خطر انداخته اند . در بعضی از قبایل افرادی به
طور منظم تنه تو خالی درختان را بررسی و برای برداشت عسل علامت گذاری
می کردند . به نظر می رسد که این نشانه گذاری بیانگر این مطلب بوده است
که این درختان مالکیت عام نداشته و همه نمی توانستند از آن استفاده
کنند .
عسل در زندگی روحانی ، اجتماعی و اقتصادی مصریان باستان نقش
مهمی بازی می کرده است . از حکاکیهای بجا مانده در پرستشگاه ها و دخمه
های مردگان چنین بر می آید که عسل در آن روزگار اهمیت ملی زیاد داشته
است ، در پاپیروس ها به اهمیت دارویی عسل اشاره شده است و در بیشتر
داروها مقداری شیر و عسل به کار می رفته است ، مصریان قدیم از نوعی
کوشاب که از جو ، عسل و گندم تهیه می شده است به مقدار زیاد استفاده می
کردند ، زیرا الکل در دسترس آنها نبود . کتاب مذهبی یهودیان از سرزمین
موعود چنین یاد می کند که در آن نهرهایی از عسل و شیر جاری است . در
کتاب انجیل مسیحیان از عسل به عنوان مظهر فراوانی و نعمت یاد شده و در
طومار بحرالمیت نیز از عسل نام برده شده ولی از زنبور داری اثری نیست .
در یونان باستان نیز عسل یکی از هدایای گرانبهای طبیعت انگاشته می
شد . یونانیان تصور می کردند که خدایان چون خوراک بهشتی می خورند
فناناپذیر و ابدی گشته اند . آنها تصور می کردند عسل یکی از اجزای مهم
این خوراک بهشتی است .
پس محمد اینجا هم چندان معجزه ای نكرده است
!!!!!!!!