با درود
فكر مي كنم در تالار تاريخ پيش كشيدن چنين بحثي جالب باشه
از دوستان مي خوام نظرات خودشون رو راجب تاريخ و اين كه ايا مي شه به تاريخ اعتماد كرد يا نه ؟ و همچنين اين كه تاريخ به چه دردي مي خوره ؟و فلسفه تاريخ چي هست؟ بگن
نمایش نسخه قابل چاپ
با درود
فكر مي كنم در تالار تاريخ پيش كشيدن چنين بحثي جالب باشه
از دوستان مي خوام نظرات خودشون رو راجب تاريخ و اين كه ايا مي شه به تاريخ اعتماد كرد يا نه ؟ و همچنين اين كه تاريخ به چه دردي مي خوره ؟و فلسفه تاريخ چي هست؟ بگن
تاریخ به نظر من از دو جهت میتونه مورد استفاده قرار بگیره:
1.یک چیز خوب
2.یک چیز بد
از جهت خوبش نگاه کنیم میتونه مایه ی افتخار یا غرور و یا پند و اندرز باشه و از طرف بدش نگاه کنیم میتونه توسط کله گند ها به خاطر منافع خویش سانسور و به خورد ملت داده بشه مانند چیزی که در ایران فعلی شاهدش هستیم اون اراجیفی مانند اغوش باز ایرانیان در مقابل اعراب وحشی و پذیرش اسلام
این چه سوالی هست دیگر؟ خوب هر مساله‌ای که در گذشته اتفاق افتاده و سندی محکم برای وجود آن هست یک مساله تاریخی هست و میتونیم ما به آن استناد کنیم ، من چیز دیگری از سوال شما متوجه نشدم ، اگر منظور دیگری داشتید لطفا توضیح بدهید ، ممنون میشومگفتآورد:
نوشته اصلی از سوی RASEL137
ممنون بابت پاسختون ولي كاش به پرسش هاي ديگه هم پاسخ مي دادينگفتآورد:
نوشته اصلی از سوی D@mneD
مايه افتخار و غرور به چي؟
ايا تاريخ سند معتبري هست كه بشه مايه پند و اندرز بدونيمش؟
د
شما فرض كن اتفاقي 1000 يا 2000 سال پيش افتاده حال چطور مي تونيد مطمعن بشيد كه اون حادثه چطور رخ داده ؟گفت‌آورد:
نوشته اصلی از سوی David Hume
برای غرور این رو میتونم مثال بزنم که مثلا جد و اباد ما یه کار خوب انجام داده باشن که واقعا جنبه ی خوب داشته باشه نه ظاهری حالا یا برای کشور یا مردم یا یه چیز دیگه.گفت‌آورد:
نوشته اصلی از سوی RASEL137
برای پند و اندرز به نظر من گاهی اوقات میشه گاهی اوقات نمیشه!مثلا پدربزرگان ما میرفتن سینه میزدن و به خودشون هم ضرر میرسوندن بدون اینکه فایده ای براشون داشته باشه این میتونه یه پند و اندرزی به این عنوان باشه که این ها مزخرفات و خرافات هستن و به هیچ دردی نمیخورن.امیدوارم منظورم رو به خوبی بتونم توضیح داده باشم.
تاریخ هم با توجه به کتاب ها و اشیاء مورد استفاده که از چندین قرن پیش تا الان یه جوری سالم موندن رو میشه تقریبا تعین کرد و معتبر دونست ولی به صورت ناقص در کل در مورد تاریخ اگر چیزی خوندین سعی کنین از جنبه ی منطقی و عقلانی بخونینش و ببینین چیزی که میگه با عقل و منطق جور در میاد یا نه!مثلا تاریخ تازی ها میگه که محمد 7 اسمون رو رفته دیگه این مزخرفات توی منطق و عقل جایی نداره که و معلومه که دروغه!
همیشه در طول تاریخ کسانی به نام تاریخ نویس وجود داشتند که وقایع را می‌‌نگاشتند ، مثل ابن خلدون ، تاریخ دانان نوشته‌های این افراد را بررسی میکنند ، با منابع همزمان آن می‌سنجند ، کشفیات باستانی را بررسی میکنند و غیره و یک واقع تاریخی را پیدا میکنند.گفت‌آورد:
نوشته اصلی از سوی RASEL137
من نمي تونم جنبه غرور اميزش رو درك كنم خب جد و اباد ما يه كار خوبي كردن چه ربطي به ما دارهگفتآورد:
نوشته اصلی از سوی d@mned
منظورتون رو در مورد پند متوجه مي شم اما باستي گفت اين در صورتي هست كه ما قبول كنيم تاريخ يقين اور صحيح هست و تحريف نشده
حال شما فرض كن گزاره تاريخي رو بخوني و از اون نتيجه اي بگيري ولي اون گزاره تحريف شده باشه در واقع شما بدين ترتيب گمراه شديد !
---------- ارسال جدید اضافه شده در 06:45 pm ---------- ارسال قبلی در 06:42 pm ----------
1.از كجا مي فهميد ابن خلدون يا هر تاريخ نويس ديگه اي حقيقت رو گفته ؟گفت‌آورد:
نوشته اصلی از سوی david hume
2. از كجا مي دونيد اثار ابن خلدون تحريف نشده؟
3..از كجا مي دونيد تاريخ نگار ها همه اونچه كه رخ داده رو نوشتن ؟
4.از كجا معلوم تاريخ دان ها فريب نخورده باشن ؟
و.....
مثلا یه کاری مثل کاری که کوروش بزرگ انجام داد ازاد کردن بردگان یهودی که جنبه ی افتخار رو برای ما داره ولی خوب به غیر از این به هیچ درد دیگه ای نمیخوره فقط یه افتخار و غروری هست که میزان بزرگی و خوبی کوروش بزرگ رو نشون میده ولی هر مردمی به نظر من فقط خودشون هستن که در زمان خودشون هم میتونن احترام بدست بیارن هم میتونن خودشون رو بد نشون بدن و در کل غرور چیزی هست که مردم در زمان خودشون هم میتونن بدست بیارن و هم میتونن از دستش بدن مانند این مردم بی غیرت ایران فعلی که ابروی خودشون رو توی دنیا بردن در حالی که میتونستن ابرو و غرور خودشون رو حفظ کنن و بیشترش هم کنن.گفت‌آورد:
من نمي تونم جنبه غرور اميزش رو درك كنم خب جد و اباد ما يه كار خوبي كردن چه ربطي به ما داره
منظورتون رو در مورد پند متوجه مي شم اما باستي گفت اين در صورتي هست كه ما قبول كنيم تاريخ يقين اور صحيح هست و تحريف نشده
حال شما فرض كن گزاره تاريخي رو بخوني و از اون نتيجه اي بگيري ولي اون گزاره تحريف شده باشه در واقع شما بدين ترتيب گمراه شديد !
امیدوارم این دفعه بهتر تونسته باشم توضیح بدم.
ممنون از پاسختونگفتآورد:
نوشته اصلی از سوی D@mneD
من متوجه گفته هاي شما مي شم ولي نمي تونم درك كنم كه كوروش چند هزار سال قبل يه كاري كرده(حالا اگه جمله هاي تاريخي رو درست فرض كنيم) چرا بايد من غرور برم داره ؟ كار خوب شايسته ستايشه ولي غرورو نمي تونم درك كنم
در مورد پند و اندرز نظرتون چيه؟
در کل ببینید دوستان یه جمله ی معروف انگلیسی هست که زیاد میشنوم:
try to learn from mistakes so you won't do the same
سعی کن که از مشکلات یاد بگیری بنابراین همان مشکلات رو دوباره تکرار نمی کنی
(منظورش اینه که ازشون درس بگیرین)
به تاریخ هم به این شکل میشه نگاه کرد یه جورایی پیچیده هست ولی خوب امیدوارم با این پست بهتر تونسته باشم توصیح بدم
فكرك نم متوجه منظور شما شده ام ولي پرسشي كه وجود داره اينه كه اگه تاريخ تحريف پذير باشه و ما نتونيم با قطعيت بگيم اونچه كه نوشته شده درسته يا نه ايا مي تونيم ازش پند بگيريم؟ در واقع ما متوسل مي شيم به عقلمون و اينجا هم مي بينيم اين تاريخ نيست كه ازش استفاده كرديم بلكه عقلمونهگفتآورد:
نوشته اصلی از سوی D@mneD
البته دوست من جنبه ی غرور بستگی به این داره که کوروش یک ایرانی بوده و ما هم هستیم پس به نتیجه میرسیم که جنبه ی غرور داره.گفت‌آورد:
ممنون از پاسختون
من متوجه گفته هاي شما مي شم ولي نمي تونم درك كنم كه كوروش چند هزار سال قبل يه كاري كرده(حالا اگه جمله هاي تاريخي رو درست فرض كنيم) چرا بايد من غرور برم داره ؟ كار خوب شايسته ستايشه ولي غرورو نمي تونم درك كنم
در مورد پند و اندرز نظرتون چيه؟
در مورد پند و اندرز شما میتونید از مشکلاتی که در گذشته بدست خود انسان ها بوجود اومده درس عبرت بگیرین و این میتونه به عنوان پند و اندرز باشه برای شما مانند کاری که مردم جوگیر و مذهبی ما توی سال 57 انجام دادن و خون خوارها رو به سر کار اوردن ما هم میتونیم از این درس عبرت بگیریم.البته این پند و اندرز میتونه برای انسان هایی باشه که به صورت ظاهری عمل میکنن و اصلا نمیدونن منطق و خرد چیه.باور کنین از این بهتر نمیتونم توضیح بدم.:4:
---------- ارسال جدید اضافه شده در 07:12 pm ---------- ارسال قبلی در 07:08 pm ----------
بله دقیقا منظور من اینه ولی خوب تاریخ چیزی هست که راحت میشه دستکاریش کرد و هیچ سند قاطع و اثباتی براش وجود نداره که درست باشه یا غلط ولی منطق چیزی هست که باید همیشه و همه جا بهش متوصل شد چون نه قابل سانسوره یا قابل دسترسی که بشه دستکاریش کرد.جواب سوالتون رو خودتون دادین.تاریخ رو هم که عرض کردم سعی کنین به عنوان یه بی طرف و منطقی بخونین و بررسی کنین که چیزهایی که میگه با عقل جور در میاد یا نه.گفت‌آورد:
فكرك نم متوجه منظور شما شده ام ولي پرسشي كه وجود داره اينه كه اگه تاريخ تحريف پذير باشه و ما نتونيم با قطعيت بگيم اونچه كه نوشته شده درسته يا نه ايا مي تونيم ازش پند بگيريم؟ در واقع ما متوسل مي شيم به عقلمون و اينجا هم مي بينيم اين تاريخ نيست كه ازش استفاده كرديم بلكه عقلمونه
در مورد وطن پرستي و غرور ملي و ... حرف زياده و فكر كنم در يك تاپيك ديگه بررسي بشه بهتره ولي اين كه كوروش ايراني بوده من هم ايراني هستم دليل نمي شه . كوروش كه مال مدت ها پيشه من حتي مي گم اين كه پدر چه كاري انجام ميده باز من مسئولش نيستم پس غرور يا ذلتش هم براي من نيستگفتآورد:
نوشته اصلی از سوی d@mned
در مورد پند و اندرز هم شما وقتي مي تونيد از يك تفاقي پند بگيريد كه به خوبي مورد ارزيابي قرارش بديد و از تمامي جوانب بررسيش كنيد انقلاب 57 به قدري ضد و نقيض گويي داره كه فكر نكنم بشه از ميون اون ها تشخيص داد واقعيت كدوم بوده و فقط بر حسب حدس و گمان مي شه حرف هايي زد
تازه اين واقعه مال سي و چند ساله پيشه شما فرض كن واقعه اي كه مال دو سه هزار سال پيش باشه مي تونه چقدر تحريف بشه و از اونچه كه رخ داده منحرف بشه
---------- ارسال جدید اضافه شده در 07:21 pm ---------- ارسال قبلی در 07:19 pm ----------
پي درواقع ما نمي توينم به تاريخ اعتماد كنيم و اونچه بهش اعتماد مي كنيد عقل خودمونهگفتآورد:
نوشته اصلی از سوی d@mned
با اين اوصاف ايا تاريخ جنبه داستاني سرگرم كننده رو پيدا نمي كنه ؟
در کل به نظر من باید تا یه اندازه ای به تاریخ متوصل بود و ادم باید بیشتر با عقل و منطق بره جلو چون تاریخ چیزی هست که میشنوی و قابل تغییر نیست ولی اینده و حال چیزی هست که میتونی یه کاری انجام بدی و اون جوری که خودت دوست داری بسازیش.
خوب این هم به نوع تفکر انسان ها بستگی دارهگفتآورد:
در مورد وطن پرستي و غرور ملي و ... حرف زياده و فكر كنم در يك تاپيك ديگه بررسي بشه بهتره ولي اين كه كوروش ايراني بوده من هم ايراني هستم دليل نمي شه . كوروش كه مال مدت ها پيشه من حتي مي گم اين كه پدر چه كاري انجام ميده باز من مسئولش نيستم پس غرور يا ذلتش هم براي من نيست
این انقلاب هر چیزی که بود نتیجش شد فقط یک چیز:ضررگفتآورد:
در مورد پند و اندرز هم شما وقتي مي تونيد از يك تفاقي پند بگيريد كه به خوبي مورد ارزيابي قرارش بديد و از تمامي جوانب بررسيش كنيد انقلاب 57 به قدري ضد و نقيض گويي داره كه فكر نكنم بشه از ميون اون ها تشخيص داد واقعيت كدوم بوده و فقط بر حسب حدس و گمان مي شه حرف هايي زد
تازه اين واقعه مال سي و چند ساله پيشه شما فرض كن واقعه اي كه مال دو سه هزار سال پيش باشه مي تونه چقدر تحريف بشه و از اونچه كه رخ داده منحرف بشه
درسته همه چیز نیازی به بررسی داره ولی یک سری از چیزها هستن که نیازی به بررسی کامل ندارن
بله دقیقاگفتآورد:
پي درواقع ما نمي توينم به تاريخ اعتماد كنيم و اونچه بهش اعتماد مي كنيد عقل خودمونه
تاریخ برای بعضی ها میتونه فایده داشته باشه مثل همین خزعبلاتی که توی ایران به خورد مردم میدن مثل اغوش باز ایرانیان در مقابل اعراب و اسلام و در کل تاریخ راحت میتونه مورد سوء استفاده قرار بگیره.ادم باید همه چیز رو به صورت منطقی مورد بررسی قرار بده.مثلا همین ادعای اغوش باز ایرانیان که اصلا جنبه ی منطقی نداره.گفت‌آورد:
با اين اوصاف ايا تاريخ جنبه داستاني سرگرم كننده رو پيدا نمي كنه ؟
ببينيد اين كه ايرانيان اون زمان دين رو با اغوش باز پذيرفتن يا با زور شمشير مهم نيست مهم اينه كه ايا اين دين منطقي هست يا نه ؟ (كه جوابشو مي دونيم) منظور من هم اينه كه تاريخ به واقع فايده چنداني نداره حالا قبلا به هر شكلي بوده(كه تازه ما نمي تونيم يقين كنيم چه طوري بوده) بوده تموم شده رفته (شايد اثراتش باقي مونده باشه ولي دونستن ما چيزي رو تغيير نمي ده)گفت‌آورد:
نوشته اصلی از سوی D@mneD
پس ايا بهتر نيست تاريخ رو زياد جدي نگيريم ؟
چه محمد عربش باشه چه كوروش ايرانيش باشه
... در تاریخ ملاک یقین چیست؟ گمان می کنم علم هنوز برای این سوال جواب درستی ندارد. آنچه از اسناد و شهادات، بعد از تحقیق و انتقاد علمی بر می آید مفید جزم و یقین نیست موجد ظن و تخمین است و بر آنچه به قول ارباب منطق، متکی بر شایعات و متواترات و مظنونات باشد چگونه می توان معرفت قطعی و جزمی بنیاد نهاد؟
این که کسانی مانند میشله، تاریخ را بعث و نشور حوادث در گذشته در محضر یک قاضی خوانده اند خالی از مسامحه نیست. گذشته یی را که در فضای بی انتهای خاموشی و فراموشی غوطه می خورد چگونه می توان به مدد سندی و کتابی چند که بر حسب اتفاق از دستبرد فنا و فراموشی جسته است دیگر باره زنده کرد؟
در تاریخ از بی طرفی و حقیقت جویی سخن بسیار گفته اند. لیکن این سخن ادعایی بیش نیست. مورخ از همان جا که موضوع تاریخ خود را انتخاب می کند در واقع دنبال هوس و میل خود می رود و از بی طرفی خارج می شود. اگر تاریخ هند را موضوع تحقیق خویش قرار می دهد برای آن است که رغبتی یا مصلحتی او را به حوادث آن سرزمین علاقه مند کرده است و اگر از انقلاب فرانسه سخن می گوید، از آن روست که در آن ماجرا چیزی هست که با احساسات و تمایلات او منابستی دارد. بنابراین بی طرفی مورخ ادعایی است که به دشواری می توان آن را تایید کرد.
... در تاریخ اگر بتوان تجربه و استقراء را مانند علوم طبیعی به کار بست، مورخ می تواند از صحت روش تحقیق خویش مطمئن باشد. لیکن باز نمی تواند معلوماتی را که از آن روش به دست می آورد مثل یک حقیقت علمی، قطعی و تردد ناپذیر اعلام کند. اما کیست که بتواند در تاریخ مانند علوم روش تجربی درست به کار بندد؟
از مقدمه کتاب دو قرن سکوت اثر دکتر عبد الحسین زرین کوب
به نظر من این بهترین نظری است که می تواند درباره ی تاریخ داشت. برای مطالعه ی بیشتر درباره ی این مسئله می تونید کتاب تاریخ در ترازو اثر زرین کوب رو بخونید
من هم به شخصه با سخنان ايشون موافقم و فكر كنم اين جمله هم بي ارتباط با متن شما نباشهگفتآورد:
نوشته اصلی از سوی khayyam
بيطرفي، آرماني است كه هيچ تاريخ نگار واقعي را بر آن دسترس نيست، زيرا تنها از راه جانبداري است كه مي تواند ميان روبدادهاي موثر و آنها كه ارتباط مستقيمي با موضوع بحث ندارند، تمييز و تفكيكي قائل
شود."اريك نيوتن"
دوست عزیز گفتم که تاریخ یه چیزی هست که راحت میتونه مورد سوء استفاده قرار بگیره و به سود یه عده تموم بشه مثل همین مزخرفاتی که در مورد تاریخ ایران در مورد اسلام و تازی ها به خورد مردم میدن تا پشتش قایم بشن و گند کاری های خودشون رو ماست مالی کنن ولی خوب باز هم همه چیز به عقل و منطق بر میگرده که متاسفانه مردم ما از منطق بویی نبردن و در مورد استفاده از مغزشون عاجز هستن.گفت‌آورد:
نوشته اصلی از سوی RASEL137
گفت‌آورد:
نوشته اصلی از سوی RASEL137
همانگونه که ما زبان و فرهنگ‌مان را از نیاکانمان به ارث برده‌ایم، جهان‌بینی و اخلاق و نگرش ویژه آنها به همبود و جامعه و بسیاری دیگر را نیز به ارث می‌بریم.
رویکرد نازیدن به نیاکان هم بسیار ساده است، اگر پدر کسی آدم ارجمند و بزرگی (بگوییم دانشمندی) باشد، روشن است که مایه نازش فرزندش هم خواهد بود و واژگون.
اگر اجداد ما مشتی دزد آدمکم و قاتل بودند جای نازش کمتری برای ما می‌ماند، چون به ما میگفت که نمی‌توانیم روی سرمایه‌های روانی و فرهنگی
به ارث برده از آنها حساب زیادی باز کنیم، ولی اگر نیاکان ما آدم‌های خوب و نیک‌سرشتی بودند، برای ما شانس بالاتری می‌بود که در زندگی مانند و بهتر از آنها باشیم.
من که فکر نمی‌کنم تاریخ چیز زیادی برای یاد دادن به ما داشته باشد:گفت‌آورد:
نوشته اصلی از سوی D@mneD
History repeats, but in a new way
ما با مطالعۀ تاريخ می خواهيم بدانيم کە بشِر عقل مندِ ابزارساز جامعه گرا مسير خويش را از روزگاران دور تا امروز چه گونه طی کرده، چە افت و خيزها و کاميابيها و ناکاميهائی در اين مسير داشته، دست آوردهايش در اين مسير چە بوده، چه گونه از اين دست آوردها حمايت و حفاظت کرده است، و ما چه گونه می توانيم با استفاده از تجربه هائی کە پدران و نياکانمان برايمان برجا ﻧﻬاده اند زندگی شايستۀ رضايت بخشی را برای خودمان بسازيم. بە عبارت ديگر، ما تاريخ را مورد مطالعه قرار می دهيم تا بدانيم کە تلاشمان را از کجا آغاز کرده ايم، چە مسيری پيموده ايم، و اکنون در چە مرحله ئی قرار داريم و چه گونه بايد بەراه خودمان ادامه دهيم. ما بەهنگام مطالعۀ تاريخ در تلاش آن استيم کە مسير حرکتِ مستمِر چندين هزار سالۀ خودمان را بازبينی و بازخوانی کنيم؛ و می خواهيم بدانيم کە در اين مسير چە دست آوردهائی داشته ايم، چە خطاها و اشتباهاتی کرده ايم، چە تجربه هائی اندوخته ايم، و چه گونه می توانيم از اين تجربه ها برای ساختن اکنون و آينده مان استفاده کنيم؟ يعنی ما بەهنگام مطالعۀ تاريخ با فراموشی در ستيز استيم، و می خواهيم کە مسيری کە در گذشته پيموده ايم را بازبينی کنيم، برای آن کە بدانيم اکنون در کجا هستيم و رخ بەچە سوئی داريم و مسير آينده مان در چە سمتی است. می خواهيم کە آن چە برما رفته است را همواره در پيش ديدگان خويش داشته باشيم و بکوشيم کە تا آنجا کە ممکن است رخدادهای مربوط بەگذشته مان را در حافظۀ خويش نگاه داريم و از آن چە بر ما رفته است درس بگيريم و برای ﺑﻬترسازی زندگی اجتماعی اکنون و آيندۀ خويش از آن استفاده کنيم.از اين ديدگاه، مطالعۀ تاريخ مطالعۀ مسير پيموده شده است بەمنظور ﺑﻬتر شناختن مسير حال و آينده بەهدف ساختن زندگی خوشتر و ﺑﻬتر. کسی کە امروز اهل تاريخ است تاريخ را بەعنوان يک کل مورد مطالعه قرار می دهد، بی آن کە گذشته و اکنون و آينده را از يکديگر جدا کند؛ زيرا گذشته و اکنون و آينده يک جريانِ بەهم پيوسته است کە از سپيده دم تاريخ آغاز شده است و تا بشر بر روی اين کرۀ خاکی می زيَد استمرار دارد. ما وقتی گذشته را مطالعه می کنيم در حقيقتْ حلقه های پيوستۀ زنجيرۀ تجربه های پايان ناپذير بشری و کاميابيها و شکستهای تلاشهای انساﻧﻬا و علل اين کاميابيها و شکستها را مورد مطالعه قرار م یدهيم و می خواهيم کە از ثمرات اين تجربه ها برای ﺑﻬتر شناختن و ﺑﻬتر ساختن زندگی کنونی و تصميم گيری برای ساختن آيندۀ ﺑﻬتر استفاده کنيم؛ زيرا زندگی کنونی ما دست آمدِ (حاصل) يک مسير دراز است کە هزاران سال جريان داشته و همچنان در جريان است و در جريان خواهد بود. ما علاقه داريم کە زندگی ﺑﻬتری را برای خودمان بسازيم. اين امر نياز بەآن دارد کە تجربه های گذشته مان را بەدرستی بشناسيم تا مجبور بەتکرار آﻧﻬا نباشيم؛ و از نتايج اين تجربه ها استفاده کنيم؛ نتايج سودمند را بگيريم و از تکرار تجربه های ناکام مانده احتراز جوييم. برای شناختن اين نتايج و استفاده از آﻧﻬا در راهِ ﺑﻬتر ساختن زندگی است کە تاريخ را مطالعه می کنيم. پس برای آن کە بتوانيم اکنون را بەشايسته ترين گونۀ ممکن بسازيم و برای آيندۀ ﺑﻬتری برنامه ريزی کنيم، مطالعۀ مسيری کە تا کنون اِسپُرده ايم (طی کرده ايم) ضرورتِ حتمی دارد.کسانی کە رخدادهای تاريخ را بەدرستی مطالعه نمی کنند و نمی خواهند کە از مسيری کە در گذشته اِسپُرده شده است آگاهی يابند؛ و بەعبارت ديگر نمی خواهند کە از مراحل رشد و تطور جوامع بشری و چه گونگی اين رشد و تطور و پيش رفت باخبر باشند و از خطاهای انجام گرفته درس عبرت آموزند، مجبور می شوند کە خطاهای گذشته را تکرار کنند، يا از الگوهائی پيروی کنند کە متعلق بە يک دوره از رشد و تطور جامعه بوده است و برای مرحلۀ کنونی کارآيی ندارد. چنين مردمی اگر تصميم گيران جامعه باشند باعث ايستايی يا واپس روی جامعه می شوند، و جامعه را با فاجعه های جبران ناپذيری مواجه می سازند.زمانی عقيده بر اين بود کە علم تاريخ (مطالعۀ رخدادهای تاريخی) علمی است کە برای تصميم گيرانِ جامعه و حکومت گران وضع شده است تا جامعه را با استفاده از تجربه های گذشتگانْ بەگونۀ شايسته اداره کنند. بەهمين سبب هم علم تاريخ چيزی جز سرگذشتِ شاهان و ارتشها و جنگهای آﻧﻬا نبود.هنوز هم اين نظريه کم و بيش بەقوت خود باقی است؛ ولی از آنجا کە همراه با رشد انديشۀ اجتماعی و شکل گيری جوامع نوينْ گرايش بەشرکت افرادِ جامعه در سرنوشت خويش بيش از پيش شده است، علم تاريخ در سدۀ اخير گامی بەجلو برداشته و در تلاش است تا مطالعه اش را بەسرگذشتِ جوامع و تطوراتِ اجتماعی سرايت دهد، و با بررسی تحولاتی کە در جوامع رخ داده است عواملی کە بەاين تحولات انجاميده است را بشناسد و از تجربه های گذشته برای ﺑﻬترساختن زندگی اجتماعی در زمان حال و برنامه ريزی برای آينده استفاده کند. يعنی علم تاريخ اگر در گذشته می خواست کە بەحکومت گران و شاهان بياموزد کە چه گونه با استفاده از تجربه های پيشنيانْ جهان گيری و جهان داری و جهان سازی کنند، اکنون بر آن است کە بەجامعه ياد دهد کە چه گونه با ﺑﻬره گيری از تجربه های گذشته سرنوشت خويش را بەگونۀ شايسته در دست گيرد و خوشی و سعادت خويش را آن گونه کە مايل است بەﺑﻬترين گونۀ ممکن تأمين کند.
چرا تاریخ می خوانیم,امیر حسین خنجی, ص 13-10
به نظر من تاریخ حداقل از ۵۰۰ سال به قبل بیشتر از آنکه آموزنده باشد گمراه کننده است .
چون هیچ اخلاقیاتی درش رعایت نمیشده و نویسنده هر طوری که دوست داشته وقایع رو مینوشته و تحریفشون میکرده .
یک نگاهی به دستنوشته ها و تاریخ های نوشته شده ی یونان بیندازید . مدام بقیه را بربر و عقب مانده و ... به نمایش کشیده و بزرگنمایی بسیاری شده ، طوری که امروزه میاند میشینند تحقیق میکنند ببیند اون تاریخ نویس راست گفته یا دروغ - که معمولن هم به این نتیجه میرسند که دروغ گفته .
البته خوشبختانه امروزه با خیلی از تکنولوژی های خاص میشه حتا تصاویر و اصوات اون زمان رو هم تا حدودی استخراج کرد(از طریق اثراتی که نور و صدا روی اجسام گذاشته اند و در شرایطی خاص هنوز اون اثرات آسیب ندیده اند) ولی به قدری هزینه بره که کسی این کار رو نمیکنه مگر اینکه یک موضوع خیلی مهم باشه .
تاریخ های جدید تر و معاصر هم با اینکه خیلی درشون اصول تکنیکی و اخلاقی رعایت شده باز هم ممکنه سرشار از تحریف و دروغ باشه ! نمونه ی خیلی خوبش تاریخچه ی "انقلاب اسلامی ایران" .
خوب دیگه باید درس عبرت گرفت تا مثلا دوباره همون تاریخ و اشتباهاتش تکرار نشه!گفت‌آورد:
نوشته اصلی از سوی مهربد
ولی باز هم میگم انسان تا وقتی که عقل داشته باشه و منطقی فکر کنه نیازی به این هم نیست!
گذشته اتفاق افتاده و تموم شده و دیگه امکان دست کاری وجود نداره ولی حال و اینده چیزی هست که راحت ان طوری که میخوایم قابل تغییر هست و میتونیم بسازیمش.
پرسش من اينه كه به چه دليلي بايستي به پدر خوب باليد و مغرور شدو به پدر بد سرافكندهگفتآورد:
نوشته اصلی از سوی مهربد
در حالي كه اين خود انسانه كه با كارهاش خودش رو نشون مي ده
ايا نبايد به انشتين باليد چون از نياكان من نيست
اين چنين تفكري به نظرم ارتباط نزديكي داره با نژاد پرستي
به عقيده من بهتر اينه كه ما به كارهاي خوب افتخار كنيم و بباليم تا اين كه چون پدر من يا نياكان من فلان كار خوب رو انجام دادن بهش بباليم
مهم نيست نياكان ما چه كرده اند مهم اينه كه ما چه مي كنيم نياكان ما اگر دزد و غارتگر بودند يا دانشمند و دادگر بر اون نگرشي كه ديگران دارند تفاوتي نمي كنه بلكه اين خود ما هستيم كه با كارهامون بر نگرش افارد تاثير ميزاريم
يك نكته ديگه كه بايستي بهش توجه كنيم بحث قابل اعتماد بودن تاريخ هست و اين كه ايا كارهايي كه به نياكانمون نسبت مي ديم واقعا توسط اون ها انجام شده ؟ و همون بحث يقين اور بودن تاريخ پيش مياد
به عقيده خود شما اونچه كه در پست قبليتون نوشته شده بوديد با اين متن همخواني داره ؟تمامي اين چرايي هايي كه پاسخ گفته شده با يك پيش فرضي كه ما در خود ان بحث داريم انجام گرفته و اون بحث اعتماد به تاريخ هست در اين متن تاريخ به طور كلي درست فرض شده در حالي كه اگه تحريف شده باشه (كه احتمالش هم كم نيست) ايا باز مي شه چنين استفاده هايي از تاريخ كرد؟يك مثال ساده مي رنم :شما از يك فردي كه مي وني احتمال دروغ گوييش هم هست ( و حرف هاي متناقض هم مي زنه) سخني مي شنوي حال ايا مي توني از سخن اون به عنوان سخني درست استفاده كنيد ؟گفت‌آورد:
نوشته اصلی از سوی khayyam
نظر من همان پست قبلی است, این مطلب رو گذاشتم چون فکر کردم مفید هست و به روشن شدن بحث کمک می کنه,چون این مطلب پاسخی بود به پرسش شما از طرف کسانی که خواندن تاریخ را برای پند گرفتن مفید می دانند(نه از طرف من) , البته بهتر بود در زیر مطلب می نوشتم که با نویسنده هم عقیده نیستم :1:گفت‌آورد:
نوشته اصلی از سوی RASEL137
میشه بیشتر درباره ی این تکنولوژی توضیح بدید یا لینک یک مطلب رو بدید که اونجا توضیح داده باشه, چون من از یکی از دوستانم شنیدم که گروهی حاضر شدن از همین تکنولوژی در غار حرا استفاده کنند تا صدای محمد رو استخراج کنن !گفت‌آورد:
نوشته اصلی از سوی sonixax
ببینید نور یا صدا یا حتا هوا روی تمام مواد اطرافشون تاثیر میذارند .گفت‌آورد:
نوشته اصلی از سوی khayyam
حالا اگر در شرایطی بسیار بسیار خاص آن ماده طوری نگاهداری شود که کمترین آسیب و اثر را از محیط اطرافش بگیرد ، میشود از طریق آثاری که در زمانی خاص بر رویشان باقی مانده داده هایی را اسختراج کرد .
این شرایط باید خیلی ویژه باشند - مثلن گیر کردن در میان ماده ای مومیایی که کمترین حرکت سیال را دارد . برای مثال قرار گرفتن در میان آب یا یخ به کل آن را میساید .
اون افسانه هایی که صدای محمد رو استخراج میخواستند بکنند فقط شایعه بود - یک چیزی در این باره شنیده بودند و بزرگش کرده بودند . ولی باید بشه موادی رو پیدا کرد که از آن زمان تا کنون چندان تحت تاثیر طبیعت قرار نگرفته باشند - چون 1400 سال خیلی زیاد نیست .
من یادمه استاد فیزیکمون میگفت صداهایی که مثلا مربوط به یه اتفاق در چند هزار سال پیش هم هست قابل بازیابی هست اگه تکنولوژیش یه روزی باشه!!گفت‌آورد:
نوشته اصلی از سوی sonixax