قبل از هرچیز لازم است در اینجا یادآوری بکنم که هیچ مشکلی با حقوق اجتماعی برابر برای زنان ندارم، و چه بسی از آن دفاع هم می کنم. همچنین باور دارم که زنان جزو تواناترین نیروهای جامعه برای مقابله با هرنوع دگماتیسم ِ فرهنگی، مذهبی و سیاسی محسوب می شوند، چراکه همواره اولین قربانیان ِ آن هستند. هرگز حضور اجتماعی آنها را امری منفی نمی دانم و از همه مهمتر، به جنسیتی بودن ِ مشخصه های رفتاری ِ نوع انسان اعتقادی ندارم. فمینیسم با تمام فقر فلسفی به ما می آموزد که جنسیتی کردن ِ رفتارها تا اندازه ای باورنکردنی تربیتی هستند تا ذاتی. پس این تاپیک درباره ی ِ چه خواهد بود؟
من معتقدم آنچه تحت عنوان زنانگی تعریف می شود و مجموعه رفتارهای ِ مشخصی در آن قرار می گیرد، امروز تبدیل به سنجه های ِ عینی، بلامنازع محوری ِ جامعه ی ِ مدرن برای زندگی ِ سالم و طبیعی ِ اجتماعی شده است. احترام به بیان حقیقت، امن بودن به تفریح، سلامت به عیش، وفاداری به رضایتمندی، خانواده به فردیت و کودکان به بزرگسالان ترجیح داده می شوند. تمام آنچه روزی تحت عنوان ارزشهای زنانه ریشخند، ستایش، رد و یا تائید می شد، امروز تبدیل به ارزشهای ِ بدیهی و غیرقابل ِ چالش جوامع مدرن، از انواع تحت سلطه و منفعل مثل ایران تا گونه های پر شر و شور و دموکراتیک مثل فرانسه شده.
نظر شما در اینباره چیست؟
