نمایش نسخه قابل چاپ
کدام چیز های خنده دار؟گفت‌آورد:
نوشته اصلی از سوی Mehrbod
اگر ساختار اجتماعی ,دو قطبی محض بود شاید میتوانستیم حقایق اقتصادی را درک و در موردش اظهار نظر کنیم.
در حالیکه با وجود ترکیبات خاص و متعدد منابع مالی و مقادیر دریافت پیچیدگی هایی به وجود می آید که پیدایش آن را نمیتوان صرفا به لحاظ مالکیت دارایی تفسیر و تعبیر کرد.(همان مثال انقلاب مدیریتی)
شما باید از فرایافتی به نام «ارزش افزوده» بخوانید, سپس می‌دریابید که بهره‌کشی (exploitation) چیست.گفت‌آورد:
نوشته اصلی از سوی iranbanoo
با رفتن از پیِ ارزش افزوده همه‌یِ این چیزهایی که به چشم شما سخت و دشوار میایند آسان و دریافتنی میشوند; تنها پیچیده (ولی نه دشوار) هستند: کسی همزمان هم چند جا و چند جور بهره‌میدهد, هم چند جا و چند جور بهره‌میکشد.
سرمایه‌دار ولی در این میان همواره کسی است که بهره‌یِ بیشتری از آنکه رویهم میدهد, بکشد —> روز به روز به پول در گردش (= سرمایه) خود بیافزاید.
پارسیگر
دفاعیه به روش اسلامی آخوندی !گفت‌آورد:
نوشته اصلی از سوی روزبه
یعنی توهم تا به کجا ؟گفت‌آورد:
نوشته اصلی از سوی روزبه
میشه بفرمایید چه طور است که کاپیتالیستها از کمونیستها یاد گرفته اند و خفن شده اند ولی خود کمونیستها در پیتی باقی مانده اند ؟
این ادعا درست مثل ادعای مفت مسلمانان است که میگن غرب علمش رو از قرآن و اسلام استخراج کرده !!!
توهم توطئه !گفت‌آورد:
نوشته اصلی از سوی روزبه
Blah Blah Blah:76:گفت‌آورد:
نوشته اصلی از سوی روزبه
هیچ ایدلوژی در جهان به اندازه ایدلوژی کمونیست ها برای بشر خطرناک نیست . حتی تروریست ها و حرفه ای ترین آدم کش ها دست به چنین جنایتی نزدند که کمونیست ها در چند قرن اخیر زدند .
چه کسی گفته است ایران سرمایه داریست ؟ حتی ایرانه زمان شاه سرمایه داری نبود چه برسد الان .گفت‌آورد:
نوشته اصلی از سوی Nevermore
پس ایران چی بود و هست ؟!گفت‌آورد:
نوشته اصلی از سوی Parastesh
شما که معتقدی همه چیز از طبیعت میاد و فرگشت و اینها.گفت‌آورد:
نوشته اصلی از سوی مزدك بامداد
خب دیگه برای بقای بهینهء ژن هم که شده، بقول شما، بهتر است قوی ها بمانند و قوی تر شوند و ضعیفان در این نظام ارزشی ندارند.
خب ما که این بحثها رو خوندیم هنوز به نتیجه نرسیدیم که بالاخره سرمایه داری بهتره یا کمونیسم.
ولی من یه حرفی دارم، یه ایرادی نسبت به همگان.
من شخصا در زندگیم به زودی فهمیدم که زندگی یک نبرد همه جانبه است.
یکی از دلایلی (نمیگم همش، میگم یکی از دلایلش) که ازدواج کردم و قصد ازدواج ندارم همین مسئله بود.
چون هیچ منطقی نداره اگر شما دنیا رو واقعا میدان جنگ و زندگی رو نبردی بیرحمانه دیدید، برید با خیال راحت ازدواج کنید و بچه دار بشید و انتظار داشته باشید در کانون گرم خانواده محترم زندگی خوب و خوشی رو در آرامش بگذرانید و دست آخر سر سالم به گور ببرید.
آیا در میان یک میدان نبرد میتوان به کار پرورش گل مشغول شد؟
آیا در میان جنگ و میدان نبرد، جای لانه و آشیانه ساختن است؟
حال ایراد اینست که این همه بشریت که مدام شکایت میکنند و ایراد میگیرند و سرمایه دار و سرمایه داری را دشمن دانسته و محکوم میکنند، یا بعکس کمونیسم را، حرف از مبارزه و استثمار و ظلم و جنایت میزنند، بعد اکثرشان یا خیلی هایشان انگار نه انگار و انگار که تمام اینها بیشتر حرف بوده و وضعیت آنقدرها هم بد و ناامیدکننده نیست، میروند و ازدواج میکنند و خانواده تشکیل میدهند و تازه بچه هم میاورند!
بنظر بنده این یک تناقض است و یک مسخرگی محض.
نمیشود آدم اینطور حرف بزند و اینطور فکر کند، اما این کارها را هم بکند و سرش را بندازد پایین زندگی اش را بکند مثل بچه آدم!!
این یعنی چه؟
از اولین ابزارها و کنترلی که ما روی زندگی خودمان و بعد روی جهان داریم، همین امر ازدواج و بچه درست کردن است.
شمایی که از پر بودن جهان از استثمار و بدبختی و ظلم دم میزنید، آیا بچه بوجود میاورید که فردا به همین وضعیت دچار شود؟ بچه بوجود میاورید که عمله و زیردست همین ستمگران شود؟
من میگویم حتی نسل بشر هم، وقتی وضعیت بدین گونه است، هیچ ارزشی ندارد.
هرچند نسل بشر هم به این سادگی نابود نمیشود و الان دیگر آنقدر جمعیت و فناوری و علم و کنترل هست که تصور نابودی نسل بشر بخاطر کم شدن زاد و ولد تقریبا محال است.
من شخصا ازدواج نکردم چون یک دلیلش همین بود که از استثمار شدن و استثمارگران به حد مرگ تنفر دارم.
و تشخیص دادم که با ازدواج کردن طبیعتا باید انتظار بیشتر داشته باشم که وابستگی و ضعف بیشتری پیدا کنم.
درسته, به این میگویند Survival of the Fittest, یا فرازیستِ درخورترین/سازوارترین.گفت‌آورد:
نوشته اصلی از سوی folaani
از آنجاییکه خود هوش و خرد هم فرآورده‌هایِ فرگشت هستند, پس آنچه بجا میماند (یا چیزی
بجا نمیماند) همبودهایی هستند که بر روی ایندو فراساخته شده باشند, نه سود و آز سرمایه‌داران بیخرد.
پارسیگر
سرمایه‌داری میشود سیستمی که کسی با گذاشتن پول (= سرمایه, capital) و راه‌اندازی یک کارگاه (کارخانه, شرکت, ...), از کارِ دیگر مردمگفتآورد:
نوشته اصلی از سوی Parastesh
بهره‌کشد: ١٠ کارگر برای این سرمایه‌دار کار میکنند, ولی هر کدام بخش (بزرگ)ی از بهره‌یِ کار اشان در این کارگاه را به سرمایه‌دار میدهند.
ایران نیز بروشنی کشوری است سرمایه‌داری, زیرا شما میتوانید با سرمایه‌یِ خود هر اندازه که دوست دارید از این کارگاه‌ها راه بیاندازید
و چنانکه دوستان گفتند ایران بهشت سرمایه‌داران هم هست, زیرا باژ بسیار اندکی در کارْ باید به دولت بپردازند (میتوانند شیره‌یِ کارگر را خوب بکشند!).
پارسیگر