اینکه آستانهیِ بازگذشت ناپذیر مرگ داریم, با اینکه ابزار شناساییِ درستِ این آستانه را نداریم, دو چیز دگرسان میباشند.
در گذشته ایست تپش دل را مرگ میدانستند, امروزه ایستادن بخشهایی از مغز را مرگ میدانند, فردا هم شاید راهِ
دیگر و درستتری بیابند, ولی همهیِ اینها دگرسانیای در اینکه یک تیل/آستانهای هست که کَس از آن گذشت دیگر
نمیتواند بازگردد, نمیدهند. نگرهیِ نامبرده این آستانه را از همپاشیِ چینش پییاختگان/سپیدپیان و روند دادهرسانی میان آنها میداند.
پارسیگر