چنین چیزی را من "ابرهوشمندی" یا نبوغ نمینامم.
کسیکه در یک چیز بیاندازه خوب است و در دیگر چیزها نه هیچ خوب را مانند ورزشکاری بیانگارید که یک ماهیچهی درشت و ورزیده
در یکی از بازویهایش دارد و دیگر اندامش زار میزنند. چنین کسی اگر آن ماهیچه را نمیداشت در حقیقت خوشپیکرتر به چشم میآمد.
ازینرو, کسیکه از روی ابرهوشمندی؟ کارش به مرگ میانجامد بزرگترین بازنده است و در واقعیت
کوچکترین هوشی نداشته. چنانکه در بالا آمد, سنجهی هوش راهکاریابی و از میان برداشتن گرفتاریهاست.
در این راستا نگرش شما را به گفتآوردی از واپسین کتاب نسیم نیکولاس طالب میکشانم:
Skin in the Game by Nassim Nicholas Taleb: Summary, Notes, Lessons - Nat Eliason