نمایش نسخه قابل چاپ
با درود
آزادی در جامعه استبداد زده ...
این یک موضوع نیست. یک شک است. یک پرسش است که پاسخی در درون اش برای من نهفته است. پرسش اش این است که آیا آزادی می تواند در یک جامعه ی استبداد زده، جامعه ای که همیشه دچار استبداد بوده و رنگ آزادی به خود ندیده، بوجود آید. رشد کند و یا تنها همان گونه میشود که مارکس می گوید: «هیچ کس با آزادی مخالف نیست، حداکثر با آزادی دیگران مخالف است.»
شاید بتوان پیرامون این موضوع! سخن گفت و گفتگو کرد.
خب قطعا که امکانش هست اما مثل یه نوزاد هست که باید به مرور و با مراقبت بسیار رشد کنه...
آزادی وجوهات بسیار متفاوت و گوناگونی دارد، آزادی نوع ِ انسان نسبت به دیگر همنوعانش، آزادی انسان در ارتباط با سیاست، آزادی ِ انسان نسبت به اقتصاد، طبیعت، محیط پیرامون، جامعه، خانواده، نهادها و غیره. لیبرالیسم(اگر آن را در تضاد با استبداد مورد نظر شما فرض بکنیم)، پاسخی نصف و نیمه به آزادی ِ انسان در ارتباط با سیاست است، در صورتی که در بسیاری موارد، همچون ارتباط شخص با جمع، انسان با محیط زیست، شرایط طبقاتی و غیره کارکردی به شدت سرکوبگر و استبدادی خواهد داشت(چنانکه هم اکنون دارد).
درآمد را بالا ببرید، فرهنگ‌سازی کنید، آزاد میشود.گفت‌آورد:
نوشته اصلی از سوی Dariush Rahazad
آمریکا ، انگلستان ، آلمان ، فرانسه و مانند اینها که از آزاد ترین کشور های دنیا هستند روزگاری از استبداد زده ترین کشور های دنیا بودند به خصوص آمریکا که همزمان مستعمره چند کشور بود .گفت‌آورد:
نوشته اصلی از سوی Dariush Rahazad
بدون شک می شود. همه دنیا روزی استبداد حاکم بوده. سابقه دموکراسی به گونه امروزی بر خلاف چیزی که بسیاری بیان می کنند که به 400 سال و بیشتر می رسد به صد سال هم نمی رسد. در همین قرن بیستم بود که سیاهان برده سفید پوستان بودند و زنان آزادی سیاسی نداشتند.
متاسفانه من گروهی از هم میهنان را دیده ام که به شدت غرب زده شده اند و مرتب تکرار می کنند که تاریخ ما تاریخ استبداد است. هر مقطع تاریخی را باید با زمان و دیدگاه مردم آن روزگار سنجید نه با دیدگاه قرن بیست و یکمی.
از دیدگاه من استبداد ریشه اش در نهاد خانواده است.