جاودانگی (گفتگوی آزاد)

[Unknown]

از آنجا که بطور پراکنده گفتگوهایی در انجمن پیرامون جاودانگی در جریان بود، و اینکه من نیز مانند مهربد گرامی دوست دارم (یا داشتم) نامیرا باشم، بر آن شدم که این تاپیک را بسازم. در این تاپیک بفرمایید که در مورد جاودانگی چه حسی دارید، و آیا آن را برای خود می پذیرید یا خیر.

گفتگوی دانشیک پیرامون امکان‌پذیری و چگونگی آن را می توانید در این تاپیک دنبال کنید: جاودانگی (گفتگوی دانشیک) (http://www.daftarche.com/%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4-%D9%88-%D9%81%D9%86%D8%AF%D8%A2%D9%88%D8%B1%DB%8C-22/%D8%AC%D8%A7%D9%88%D8%AF%D8%A7%D9%86%DA%AF%DB%8C-%DA%AF%D9%81%D8%AA%DA%AF%D9%88%DB%8C-%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%DB%8C%DA%A9-690/)

مدیران گرامی اگر دوست داشتند، گفتگوهای مربوط را از تاپیکهای دیگر به این دو تاپیک منتقل نمایند.

[کافر_مقدس]

مرگ یک بیماریست که باید آن را از میان برد. خب چه فایده داره اون زنده بودنی که بخوای روزی صد بار آرزوی مرگ کنی ؟! وقتی جسمت پیر و فرسوده بشه و هزار تا مریضی داشته باشی به فرض هم زنده بمونی فقط زجر می کشی .. مگر اینکه یک اکسیر جوانی هم کشف بشه و آدمیزاد هم زنده باشه و هم جوان !

بعدشم ازدحام جمعیت رو هم در نظر گرفتید ؟! همینطوری با این زاد و ولدهایی که صورت می گیره کره ی زمین در حال انفجار هست چه برسه به اینکه بخواد رویه ی مرگ و میر متوقف بشه .. البته این هم چاره داره . اینکه نصف مردم مهاجرت کنند به سیاره های دیگه مثل مریخ و ماه و ... !

[Mehrbod]

خب چه فایده داره اون زنده بودنی که بخوای روزی صد بار آرزوی مرگ کنی ؟! وقتی جسمت پیر و فرسوده بشه و هزار تا مریضی داشته باشی به فرض هم زنده بمونی فقط زجر می کشی .. مگر اینکه یک اکسیر جوانی هم کشف بشه و آدمیزاد هم زنده باشه و هم جوان !


این شیوه نگرش را این کارخانه‌های کالاهای زیبایی که کرم و چیزهای دیگری بنام "Anti-Aging"
بیرون داده‌اند پدید آورده‌اند که مردم فکر میکنند دراز-زیوی یا نامیرایی همان برداشتن چین و چروکهای چهره است!

نه گرامی، Anti-Aging یا پاد-پیرش میشود از میان برداشتن همه آسیب‌هایی که فرایند سوخت‌و‌ساز (metabolism) در درازنای
زمان به کالبد آدم میزند، این دربرگیرنده آسیب‌هایی که به مغز باشد نیز شده و با درست کردن آن، هم مغز و هم تن جوان و تندرست خواهند ماند.






بعدشم ازدحام جمعیت رو هم در نظر گرفتید ؟! همینطوری با این زاد و ولدهایی که صورت می گیره کره ی زمین در حال انفجار هست چه برسه به اینکه بخواد رویه ی مرگ و میر متوقف بشه .. البته این هم چاره داره . اینکه نصف مردم مهاجرت کنند به سیاره های دیگه مثل مریخ و ماه و ... !

این کمابیش همیشه یکمین یا دومین پرسشی است که به میان میاید.

روی هم رفته بچه‌دار شدن خود راهکار طبیعت برای نامیرا کردن ژن بوده، زمانیکه ما بتوانیم خودمان را جاودانه کنیم و با دستکاری ژنتیک
کُد زیستی‌مان را نیز بروزرسانی «ماییم، نیازی به بچه‌دار شدن نیست و کسی نه انگیزشی برای بچه‌دار شدن خواهد داشت و نه باید بکند.

این جاودانگی را هم نفراموشید که زیستی است، شما هنوز از برخورد یک گلوله به سرتان یا بَهمان جنگ کشته میشوید.


سرانجام اینکه آری، باید دیر یا زود از گویال (کره) زمین هم برویم چرا که فرایندهای گرمایش زمین و .. دارند آن را زیست ناپذیر میکنند.
برای رفتن به گویال‌های دیگر نیز خود نیاز به دراز-زیوی یا جاودانگی میرود تا بتوانیم دوراهای بلندی که در فضا هست را با تندای شید (نور) بپیماییم.

[Alice]

اگر نتوانستیم به جاودانگی برسیم، کالبدم را برای همان پیوند اندام میدهم.
به نظرتون چقدر شانس جاودانگی داریمـــ... ؟

[Mehrbod]

به نظرتون چقدر شانس جاودانگی داریمـــ... ؟

شانس بسیار بالا!

هرچند،


1. بیشتر مردم، پزشکان و کارشناس‌ها چون میترسند هرگز شدنی نباشد، با اینکه «نمیشود» از زیر بار روانی که نیازمند نگرش و کار کردن هست فرار میکنند.

2. دولت‌ها تاکنون مانند همیشه نشان داده‌اند که اندازه گاو هم نمیفهمند. سالیانه در آمریکا نزدیک به 3 تریلیون دلار (3 با دوازده‌ تا صفر! (http://www.pagetutor.com/trillion/index.html)) برای health care یا خدمات پزشکی هزینه میشود و نزدیک به 80 درسد آن برای آدمهای پیر و 50 سال به بالا است!

با هزینه بسیار بسیار پایینتری در راستای پژوهش‌های جاودانگی میتوان دشواری پیری را یکبار و برای همیشه برداشت، و این هزینه‌ها سرسام‌آور را برای همبود (جامعه) و مردم نداشت! بماند که داریم درباره نجات جان آدمها سخن میگوییم!!

3. ..


با همه این دشواری‌ها و نابسمانی‌ها، با به شمار آوردن نارجگینی (non-linear) بودن فرایند رشد دانش پزشکی میتوان نزدیکی آن را سُهید.




یک نکته کناری، جاودانگی زیستی هم بسنده نمیکند. یک براورد زمخت زده بودند که گویا اگر ما نامیرایی زیستی
هم داشته باشیم، میانگین عمر و فرازیست از 5000 سال فراتر نمیرود و کنشگرهای (عامل‌های) پیرامونی دیر یا زود ما را میکشند.

[Reactor]

با هزینه بسیار بسیار پایینتری در راستای پژوهش‌های جاودانگی میتوان دشواری پیری را یکبار و برای همیشه برداشت

خیلی هیجان انگیزه ولی آیا واقعا مشکل فقط هزینه ست؟ پس چرا شرکت های داروسازی با درآمد های بیلیون دلاری به نتیجه ای نرسیده اند؟ با اینکه قابل پیش بینیه که در آمد و بازگشت سرمایه ی فوق العاده عالی هم از این طریق نصیبشون بشه

[Mehrbod]

خیلی هیجان انگیزه ولی آیا واقعا مشکل فقط هزینه ست؟ پس چرا شرکت های داروسازی با درآمد های بیلیون دلاری به نتیجه ای نرسیده اند؟ با اینکه قابل پیش بینیه که در آمد و بازگشت سرمایه ی فوق العاده عالی هم از این طریق نصیبشون بشه

آری تنها هزینه است.

کار بسیار بسیار سختی هم هست ری‌اکتور جان. فرایند نامیرا کردن کالبد هومنی (آدمی) دربرگیرنده بیشمار چیز گوناگون است، ولی رویکردی پیشبُردین (engineering approach) در برابر آن و بجای اینکه یک شبه کالبد را نامیرا کنیم، با برداشتن دشواری‌های بزرگ روند را آهسته و گام به گام پیش ببریم شدنی‌ و شایند (ممکن) است.

برای نمونه در آغاز 20 سال به زندگی می‌افزاییم، سپس در 20 سال بدست آمده با برداشتن دشواری‌های دیگر 15 سال و همینجور پیش میرویم.

چیزیکه شدنی نیست ساخت یک قرص است که بخورید و جاودانه شوید!

روی هم رفته فرایند پیرش (aging) چیزی جز انباشتگی آسیب‌های سوخت‌و‌ساز (metabolism)
نیست و رویکرد نامبرده بسنده میکند که بتواند همه این آسیب‌ها را بازسازی کند و بس.

[Alice]

یعنی مهربد جان به نظر شما این احتمال وجود داره که من جاودانه بشمـــ... ؟ :)
یعنی تا ابد زندگی میکنمــــ... ؟ :e107:

[Mehrbod]

یعنی مهربد جان به نظر شما این احتمال وجود داره که من جاودانه بشمـــ... ؟ :)
یعنی تا ابد زندگی میکنمــــ... ؟ :e107:

اگر احمدی نژاد جنگ راه نیاندازد، بمب اتم نابودمان نکند، اسلام جایی صادر نشود،
2013 جهان پایان نیابد، زیر اتوبوس نروید، سیگار نکشید و کمی شانس بیاورید، آری :e402:

[Alice]

اگر احمدی نژاد جنگ راه نیاندازد، بمب اتم نابودمان نکند، اسلام جایی صادر نشود،
2013 جهان پایان نیابد، زیر اتوبوس نروید، سیگار نکشید و کمی شانس بیاورید، آری
اگه جاودانه شدم هرچقدر دلم بخواد سیگار میکشم دیگهــ... ؟ :)
دیگه کسایی مثه آنارشی که نمی تونن حرف بزننـــ... ؟

[shirin]

واقعا شما دوست دارید جاودانه بشید؟ حوصلتون سر نمیره بخواید هزار سال زندگی کنید؟

[Alice]

نه بابا تازه میخوایم تا ابد سیگار بکشیمــــ... :e404:

[Russell]

بابا مهربد جان ما که تو قرن 21 با بدترین امکانات بهداشتی و تکنولوژی تصفیه آب و هوای بدتر از چند دهه پیش زندگی کردیم.اینچیزها هم من بعید میدونم به من یکی که برسه،نهایتش برای میلیاردرها و اینها میشه بگمونم بما چیزیش نمیرسه.

[Mehrbod]

اگه جاودانه شدم هرچقدر دلم بخواد سیگار میکشم دیگهــ... ؟ :)
دیگه کسایی مثه آنارشی که نمی تونن حرف بزننـــ... ؟

جدا از سیگار با این پیکت دستاویز spam هم دادی، نگذار یادت بیاندازم آلیس جان که نرم‌افزار ما چجوری کار میکرد ... :e402:

ولی روی هم رفته سیگار کشیدن نابخردانه کاری است که کس میتواند بکند، آنارشی درباره الکل هم اینجا نوشته بود: http://www.daftarche.com/%D9%BE%D8%B2%D8%B4%DA%A9%DB%8C-%D9%88-%D8%A8%D9%87%D8%AF%D8%A7%D8%B4%D8%AA-19/%D9%86%D9%88%D8%B4%DB%8C%D8%AF%D9%86%DB%8C-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%A7%D9%84%DA%A9%D9%84%DB%8C-344/

از پاداش بی‌پشتوانه (لذت بیخود) باید دوری کرد، چرا که دیر یا زود بریخت پادافره برمیگردد.





واقعا شما دوست دارید جاودانه بشید؟ حوصلتون سر نمیره بخواید هزار سال زندگی کنید؟

نه!

این یک سیستم پدافند ذهنی است که کس میگوید زندگی کوتاهش خوبه و باید تمام شود، اگرنه همین امروز
به شما بگویند میتوانید هزار سال زندگی کنید یا یک زندگی کوتاه سد ساله داشته باشید، بیگمان یکمی را میگزینید :e405:

[Mehrbod]

بابا مهربد جان ما که تو قرن 21 با بدترین امکانات بهداشتی و تکنولوژی تصفیه آب و هوای بدتر از چند دهه پیش زندگی کردیم.اینچیزها هم من بعید میدونم به من یکی که برسه،نهایتش برای میلیاردرها و اینها میشه بگمونم بما چیزیش نمیرسه.

آری، ولی همه نوآوری‌ها در آغار گران هستند دیگر راسل جان. اگر خوب نگاه کنی، موبایل و تلویزیون و
خودرو و اینها را هم روز یکم یک شمار اندکی میتوانستند بخرند، ولی امروز هر کس چندتایی دارد!

در آغاز هم این تکنولوژی‌ها بسیار گرانبها خواهند بود، ولی چند سال زمان به آن بدهید دوباره ارزان و همه‌گیر میشود.




در کنار اینها دانش نوپای nano technology را هم داریم. اگر این یکی را بتوانیم زودتر دست بیابیم - که کم‌گِرایند است - خود میتواند همه دشواری‌های آدمی را یکجا بردارد.

[Reactor]

برای نمونه در آغاز 20 سال به زندگی می‌افزاییم، سپس در 20 سال بدست آمده با برداشتن دشواری‌های دیگر 15 سال و همینجور پیش میرویم

یک یا دوماه پیش زمانش رو دقیقا خاطرم نیست ولی همین نزدیکی ها بود در بخش علم و فناوری سایت خبرآنلاین مطلبی خواندم که دانشمندانی ادعا کرده بودند که اگر تا 20 سال آینده کسی زنده بمونه تا 150سالگی عمرش تضمینه!
به نظر شما این فقط یک حرفه یا میشه روش حساب کرد؟

[sonixax]

یک یا دوماه پیش زمانش رو دقیقا خاطرم نیست ولی همین نزدیکی ها بود در بخش علم و فناوری سایت خبرآنلاین مطلبی خواندم که دانشمندانی ادعا کرده بودند که اگر تا 20 سال آینده کسی زنده بمونه تا 150سالگی عمرش تضمینه!
به نظر شما این فقط یک حرفه یا میشه روش حساب کرد؟

هر چی هست وحشتناکه به نظر من . ۱۵۰ سال ؟!؟! چه خبره بابا

[Reactor]

هر چی هست وحشتناکه به نظر من . ۱۵۰ سال ؟!؟! چه خبره بابا

البته 150 سال فسیل و دایناسور و آدم مچاله شده منظورش نبود. خبر تاکید داشت که 150 سال به قول مادربزرگ ها عمر پربرکت رو منظورشونه. یعنی عمر با کیفیت در عین جوانی!
مثل فیلم In Time که بعضی از شخصیت های فیلم عمرهای چندصد ساله ی طولانی کرده بودند ولی جوان و شاداب بودند.

[Mehrbod]

یک یا دوماه پیش زمانش رو دقیقا خاطرم نیست ولی همین نزدیکی ها بود در بخش علم و فناوری سایت خبرآنلاین مطلبی خواندم که دانشمندانی ادعا کرده بودند که اگر تا 20 سال آینده کسی زنده بمونه تا 150سالگی عمرش تضمینه!
به نظر شما این فقط یک حرفه یا میشه روش حساب کرد؟

نه تنها میشود حساب کرد، که باید در راستای رسیدن به آن بکوشیم.

از خویشکار‌ی‌های همه ما است که تا جای شدنی در اینباره گفتگو کنیم و خودآگاهی دیگران - بویژه کسانی که در این زمینه توانایی و یا پول در دست دارند - را به دشواری بکشانیم.

همچنان که در همین جُستار هم میبینیم، کمابیش همیشه سه چهار پرسش پس از به میان آمدن گفتمان «جاودانگی» داریم و آدمها کمی بیش از اندازه پیش‌بینی‌پذیر رفتار میکنند :e056:


1. این نمیشه! That's impossible


اینجا باید نشان دهید که نه، نه تنها میشود که دارد هم میشود! تنها باید منابع و هزینه‌های بیشتری را به آن داد تا این شدن زودتر شود!



2. اگر کسی نمیرد جا برای هیچکس نمیماند و همه ما از کمبود اکسیژن میمیرم و 2013 جهان پایان میباید و ..


راهکارهای زیادی هست. اگر کسی جاودانه یا دراز-زیو (طولانی عمر) باشد نیازی به بچه‌دار شدن ندارد، پس نباید بچه‌دار شود.
روی هم رفته جاودانگی زیستی هم به این چَم نیست که کُنشگرهای پیرامون (مانند زمین لرزه، جنگ، ..) کسی را نمیکشند.
جدای اینها، ما که به آیندگان چیزی بدهکار نیستیم یا قانونی نداریم که ما بمیریم تا جا برای دیگرانی که هنوز به دنیا هم نیامده‌اند باز شود!!



3. عمر دراز بدرد نمیخوره، عمر باید کوتاه باشه تا زندگی معنی بده، من نمیخوام 1000 سال عمر کنم و ..


کسی که شما را وادار به جاودانگی نمیکند. شما میتوانید ≈70 سالتان که شد خودتان را بکشید تا زندگی‌اتان پُرمعنی باشد :e402:



4. اگر ما نمیریم، فرگشت از کار میافتد و بشریت نابود میشود و جهان دوباره 2013 پایان میابد و ..


فرگشت چیزی بیشتر از گزینش طبیعی کورکورانه نیست. با مهندسی ژنتیکی میتوانیم خودمان ژن خودمان را بروزرسانی کنیم، نیازی به اینکه بگذاریم طبیعت کورکورانه همینکار را بکند نیست.


روی هم رفته از این سه چهارتا فراتر نمیرود.



جدای این پیشبینی کردن کار - 10 سال دیگر، 20 سال دیگر و .. - کار دشوار و نه چندان بخردانه‌ای است، ولی ما دو چیز میدانیم:


1. جاودانگی شدنی است.
2. ما هم‌اکنون هم میانگین دو تا سه برابر گذشتگان عمر میکنیم: عمر آدم باستانی از 25 فراتر نمیرفته!


پس در شدنی و رخ دادن آن سخنی نمیرود، تنها میماند اینکه چگونه فرایند رسیدن به آن را شتاب دهیم.

[Reactor]

6 پیشرفت تکنولوژیکی در جهت نامیرایی و جاودانگی انسان

ابدیت و فنا ناپذیری عباراتی هستند که در زندگی انسان اهمیت و معنای بزرگی دارند. درست است که دستاوردهای علمی بشر در تمام زمینه ها، بسیار شگفت انگیز و مهم بوده اند، اما هنوز توانایی کنترل مرگ را نمی توان بخشی از این پیشرفت ها دانست. بدون شک ما اکنون می توانیم طول زندگی را تا حد زیادی گسترش دهیم، اما واقعا توانسته ایم از پس مرگ برآییم؟ آیا انسان می تواند نامیرا شود و برای همیشه زندگی کند؟

هنوز سخت است که باور کنیم ما می توانیم نیروی حیات بخش را کنترل کنیم. علی رغم تمام دستاوردها و اکتشافات علمی تاریخ بشر، این موضوع هنوز می تواند همچون نگین تاج شاهی بدرخشد و جلوه گری کند. اگر و فقط اگر آزمایشگاه های ما این قابلیت و توانایی را پیدا کنند که انسان را فنا ناپذیر کنند، چه اتفاقی می افتد؟

یک نکته مهم که از آن اطمینان داریم، این است که علم به هیچ وجه دست از تلاش بر نمی دارد. آنقدر در تلاشش برای نامیرا کردن انسان شکست می خورد و دوباره سعی می کند تا بالاخره به موفقیت دست پیدا کند. البته شاید زمان برای تمدن و گونه ما کم باشد و نتوانیم به جواب برسیم. اما پیگیری بزرگترین راز و رمز طبیعت، دستیابی به سِرّ زندگی و ذات آن، و دستیابی به توان مبارزه و شکست مرگ همچنان ادامه خواهد داشت.

در ادامه مطلب با ما همراه باشید، تا با چند احتمال تطمیع کننده در این زمینه آشنا شویم.

نانو تکنولوژی برای مرمت و بازسازی سلول های بدن



طبق پیش گویی Ray Kurzweil که یک نویسنده و آینده گرا است، اگر هر فردی آن قدر خوش شانس باشد که بتواند تا سال 2050 زنده بماند، به خوبی می تواند با استفاده از تکنولوژی نانو خود را نامیرا و ابدی گرداند. این ایده برپایه ماشین هایی بنا شده که با استفاده از نانوتکنولوژی، می توانند درون بدن شما شناور شده و با تکثیر بی پایان خود، مشغول تعمیر و نابودی سلول های کهنسال شوند و تضمین کنند که هیچ گاه مرگ اتفاق نخواهد افتاد.

حتی هنگام جراحات و آسیب های جدی، اندام مورد نظر دوباره می تواند رشد کرده و خون جایگزین شود. خاطرات و خصوصیات فردی هم در واحد پشتیبان گیری ذخیره می شوند تا پس از بهبود، به مغز برگردانده شوند.

البته این نانو ربات های خود-تکثیر شونده هم باید کاملا تحت کنترل باشند. زیرا در غیر این صورت با تکرار بی پایان خود، بدن ما را از هم متلاشی کرده و نابود می کنند. و دیگر خبری از داستان نامیرایی نیست!

ابدیت و نامیرایی بیولوژیکی (زیستی)



محققان دانشگاه ناتینگهام مشغول مطالعه بر روی گونه ای کرم پهن هستند که به نظر می رسد قابلیت شگفت انگیزی در مرمت، بازسازی و جایگزینی سلول های پیرشان با سلول جوان تر دارند.
در سلول های معمولی هر بار که یک کپی از سلول پیر گرفته می شود و سلول جدید ساخته و جایگزین سلول قدیمی می گردد، طول تلومر DNA سلول جدید کمی (بسیار کم) کوتاه تر از سلول مبدا خواهد بود. به این صورت عملا پس از چند بار تکرار، دیگر سلول تقسیم نخواهد شد. به دلیل طول تلومر سلول است که بعضی مانند سلول های مو همیشه در حال تقسیم هستند و بعضی مانند سلول های عصبی به ندرت تقسیم می شوند و در صورت آسیب معمولا ترمیم نمی شوند.
کشف بزرگ محققان این است که طول تلومر در هر بار تقسیم در این کرم ها ثابت باقی می ماند. این موضوع در هستی و زندگی کرم پهن بدین معنی است که این جاندار می تواند تا ابد به جایگزینی سلول هایش ادامه داده و هیچ گاه پیر نشود. دانشمندان هنوز برای حل معمای چگونگی مدیریت این جایگزینی و تعمیر در کرم خاکی، تلاش می کنند.

سلول های بنیادی نامیرا



در حالی که در بسیاری از سلول ها پس از مدتی دیگر تقسیم نمی شوند، اما سلول های بنیادی دائما به این کار ادامه می دهند. حال دانشمندان انستیتو پاستور پاریس به دنبال اثبات و شرح چگونگی این موضوع هستند که سلول بنیادی هنگام تقسیم، DNA اصلی خود را حفظ می کند.

هنگامی که یک سلول بنیادی دو سلول دختر تولید می کند، یکی از آنها یک سلول بنیادی است و دیگری سلول اختصاصی شده ای است که به عنوان بخشی از بافت قرار می گیرد. بر اساس تئوری DNA نامیرا، سلول بنیادی جدید به طور کامل DNA را در خود دارد و آن را حفظ می کند. و تنها سلول اختصاصی شده برخی نقصان ها و کمبود ها را به ارث می برد. با اثبات این تئوری، بدون شک دانشمندان راه هموار و مناسبی پیش رو دارند تا برای جلوگیری از روند پیر شدن سلول های معمولی، خواص و قابلیت های سلول های بنیادی نامیرا را به آنها بدهند.

نامیرایی سایبرنتیک



این ایده سعی دارد افکار، آگاهی و دانش شما را به دنیای مجازی منتقل کند و بدین گونه زندگی ابدی با یک تجسم مجازی را برای شما فرآهم آورد. یک ایده بسیار ساده. طرفداران این تکنولوژی می گویند با کمک گرفتن از گرافیک های پیشرفته و واقعیت مجازی، امکان دستیابی به قله های رفیعی را خواهیم داشت . یک دنیای مصنوعی شبیه سازی شده، به گونه ای عمل می کند تا شما احساس حضور در دنیای الکترونیک را نداشته باشید.

البته بسیار متکبرانه است این گونه فکر کنیم که ادراک ما، احساسات ما، شور و هیجان ما و هستی وجود ما به سادگی پالس های الکترونیک کار کرده و قابل تجزیه و تحلیل است. افرادی که نامیرایی سایبرنتیک را تبلیغ می کنند، همچنین معتقدند پس از اینکه ما به یکباره خودمان را به دنیای مجازی منتقل کردیم، می توانیم هرگاه که خواستیم به بدن های رباتی وارد شده و جسمیت یابیم و دوباره به فضای مجاز برگردیم.

اگر فیلم ماتریکس یا مرد چمن زن را دیده باشید، به گمانم درک این نوع نارمیرایی، ملموس تر خواهد بود. چیزی که نامیرایی سایبرنتیک پیشنهاد می کند، در نهایت انسانی با پوسته ماشینی است.

آنزیم جاودانگی



این یکی کشفی است که توانست در سال ۲۰۰۹ جایزه نوبل را از آن خود کرد. تیمی از دانشمندان که توسط پروفسور Elizabeth Blackburn استرالیایی رهبری می شد، آنزیمی را کشف کردند که به شکل موثری روند پیر شدن در سلول های انسان را کنترل کرده و حتی آن را معکوس می کند. در واقع معنی این کشف، آن است که با کنترل و تغییر این آنزیم، می توان فرآیند پیر شدن را تغییر داد و مطمئن بود که برای همیشه جوان خواهیم ماند. البته این آنزیم همچون شمشیر دو لبه ای است که اگر آن را در جهت اشتباه حرکت دهیم، می تواند سلول های سرطانی را هم تغذیه و تحریک کند. و چالش پیش رو، تحقیق و تلاش برای دانستن این موضوع است که: چگونه می توان آنزیم نامیرایی را کنترل کرد و از آن به گونه ای استفاده کرد تا ساعت بیولوژیکی را شکست دهیم.

حفاظت از DNA



طرح محافظت از دی ان ای و بازتبدیل دی ان محافظت شده به یک موجود زنده، در داستان های علمی- تخیلی، بسیار فراگیر و مورد توجه بوده است. آیا در واقعیت هم این موضوع در دسترس و امکان پذیر است؟ در حال حاضر بانک های DNA فراوانی در گوشه و کنار جهان تاسیس شده که همین وعده را به مشتریان خود می دهند. آنها دی ان ای شما را در جای امنی نگهداری می کنند، تا روزی که دانشمندان به تکنولوژی لازم دست پیدا کرده و از DNA شما یک انسان کامل باز تولید کنند.

برخی از این مراکز مانند PreventionGenetics و مرکز DNA Diagnostics به شما این شانس را می دهند که بسته به میزان پولی که می پردازید، دی ان ای را برای مدت زمان مشخصی نگهداری کنند. البته برخی هم مانند DNA Live Forever می گویند که آنها دی ان ای شما را تا هر زمانی که دوست داشته باشید، نگه خواهند داشت. خب، البته وقتی شما مردید، دیگر نمی توانید برگشته و از آنها برای دور ریختن DNAتان شکایت کنید!

و در آخر، موضوعی را که فیلم In Time به ما یادآوری می کند، این است که چگونه وقتی انسانی توانست برای همیشه زندگی کند، ممکن است در نهایت از زنده بودن خود احساس خستگی و دلزدگی پیدا کند. همان گونه که می توان از حالات فیزیکی پیر شدن جلوگیری کرد، آیا احساسات و افکار ما هم می توانند این زندگی بی پایان را تاب بیاورند؟ و در صورتی که قرار باشد نامیرایی یک گزینه انتخابی باشد، آیا فقط در اختیار ثروتمندان جهان قرار خواهد گرفت؟ چه چیزی می تواند از هدیه زندگی ارزشمندتر باشد و چه تجارتی سودمندتر از فروش آن؟

علم ممکن است که در قرن های آینده طول زندگی ما را به شکل اغراق آمیزی افزایش دهد. اما نامیرایی می تواند امری دست نیافتنی باشد و علاوه بر این هریک از ما به یک خط پایان نیاز داریم.

منبع:
۶ پیشرفت تکنولوژیکی در جهت نامیرایی و جاودانگی انسان | نارنجی (http://narenji.ir/4455)

[Ouroboros]

به باور من در آینده‌ی بسیار نزدیک(نیم تا یک قرن)ممکن خواهد بود. اگر مذهبیون دست از سر دانشمندان بردارند(که بنظر نمی‌رسد چنان قصدی داشته باشند)و دائم به بهانه‌ی «پا در کفش خدا کردن» به ایشان بند نکنند چه بسی تک‌تک ما انسان‌هایی که همچنان در دهه‌ی سوم زندگی هستیم به آن برسیم. پیشرفت‌های پزشکی زیادی در راه هستند که می‌توانند سلامت ما را تضمین بکنند، بیوتکنولوژی نویدهایی دلگرم‌کننده می‌دهد که با آن بتوان غذاهای مقوی، ارزان و طبیعت‌دوست را بصورت انبوه تولید کرد، عصب‌شناسی و روانشناسی هم قطعا تا آن زمان راه‌هایی برای جلوگیری از «خودویرانگری» انسان‌ها یافته‌اند و...

[Philo]

چه چیزی بهتر از اینکه آدم وقت داشته باشه که همه چی رو بدونه، اساسی ترین دل نگرانی خیلی از آدما اینه که دامنه دل بستگی های علمی و فلسفیشون خیلی وسیعه ولی وقتشون برای کسب حتی دو یا سه تا گرایش از این دانش ها محدوده، فکر کنید که شما روزی میتونید همه چیزدان بشید بدون اینکه بخواید از وقت تفریح و خواب و هم صحبتی با عزیزان و حال و حولتون چیزی کم کنید، و از همه مهمتر خودتون تا ابد فرصت کشف حقایق جدید رو داشته باشید، وای یکی منو بگیره لطفا!

[mamad1]

واقعا نمیدونم جاودانگی خوبه یا نه

به فرض 1000 سال زندگی یکنواخت چه فایده ای داره

یگی از انتقاد هایی که من به بهشت و جهنم داشتم همین بحث جاودانگی بود

مثلا چند میلیارد سال باید یه سری کار یک نواخت رو حالا یا تو بهشت یا تو جهنم کرد

البته به نظر من این دنیا خیلی جذاب تر از بهشت و جهنم(در صورت وجود) هست


ولی بازم سوال پیش میاد

جاودانگی تا کی؟
اخرش که چی؟

[sonixax]

به هر حال آخرش میمیری ممد جان :e405:

[mamad1]

پس جاودانگی چی میشه؟

ایا منظور از جاوادانگی عمر زیاد تر از حد معمول هست؟ اونم بدون پیری و بیماری و این حرفا؟


یا جاودانگی به معنای کلمه

[sonixax]

پس جاودانگی چی میشه؟

ایا منظور از جاوادانگی عمر زیاد تر از حد معمول هست؟ اونم بدون پیری و بیماری و این حرفا؟


یا جاودانگی به معنای کلمه

تا جایی که من بحث رو دنبال کردم منظور از نامیرایی نمردن به صورت معمول بوده . یعنی طرف پیر نمیشه و تا وقتی که عامل خارجی دخیل نباشه نمیمیره .

یعنی به هر حال اگر یک تیر بزنند توی مخ طرف جا در جا میمیره .

[Mehrbod]

پس جاودانگی چی میشه؟

ایا منظور از جاوادانگی عمر زیاد تر از حد معمول هست؟ اونم بدون پیری و بیماری و این حرفا؟


یا جاودانگی به معنای کلمه


جاودانگی واژه درستی نیست آنچنان در اینجا،

فردید بیشتر "نامیرایی" یا "اَمُردادگی" است، این دو میشوند نمردن از آسیب‌های زیستی مانند سوخت‌و‌ساز (metabolism) یا بیماری.

جاویدانگی ولی میشود همیشگی و ابدی، و میتواند دربرگیرنده آسیب‌های پیرامون (تصادف، زمین لرزه) و .. باشد.



یکمی در آینده نزدیک دست‌یافتنی است، دومی نه به این زودی‌ها!

[Mehrbod]

واقعا نمیدونم جاودانگی خوبه یا نه
به فرض 1000 سال زندگی یکنواخت چه فایده ای داره
یگی از انتقاد هایی که من به بهشت و جهنم داشتم همین بحث جاودانگی بود
مثلا چند میلیارد سال باید یه سری کار یک نواخت رو حالا یا تو بهشت یا تو جهنم کرد
البته به نظر من این دنیا خیلی جذاب تر از بهشت و جهنم(در صورت وجود) هست

ولی بازم سوال پیش میاد
جاودانگی تا کی؟
اخرش که چی؟


نامیرایی همیشه خوبه، خسته شدین -> خودکشی.


امروز اگر خسته نشدید باید چکار کنید، بزور بمیرید؟ :e402:

[Ouroboros]

این داستانها پیرامون خستگی چیست دوستان دائم تکرار می‌کنند؟ در آن جستار مرگ هم مرتبا صحبت از خسته شدن بود.. همین حالا اگر پیشرفت متوقف بشود دستکم به ده هزار سال زمان نیاز است تا شخصی تمام فنون و علوم و هنرها را استاد بشود! فقط تمام کردن بازی‌های رایانه‌ای تولید شده از سال ۲۰۰۰ به این‌سو دویست سالی طول می‌کشد.. یقین بدانید کارهای جالب و خواستنی تمام نخواهند شد. چیزی که مشکل‌ساز خواهد بود ازدیاد جمعیت بدون کاهش آنست، که راه جلوگیری از آن دادن حق انتخاب به مردم است: میان جاودانگی، یا بچه دار شدن. چنانکه اگر بخواهید بچه‌دار بشوید حق جاوادانه شدن را از دست بدهید.

[Alice]

اگر خیلی خوش شانس باشیم این پیشرفت به زادمان ما برسد ؛
من که چندان خوش بین نیستمـــ...

[sonixax]

این داستانها پیرامون خستگی چیست دوستان دائم تکرار می‌کنند؟ در آن جستار مرگ هم مرتبا صحبت از خسته شدن بود.. همین حالا اگر پیشرفت متوقف بشود دستکم به ده هزار سال زمان نیاز است تا شخصی تمام فنون و علوم و هنرها را استاد بشود! فقط تمام کردن بازی‌های رایانه‌ای تولید شده از سال ۲۰۰۰ به این‌سو دویست سالی طول می‌کشد.. یقین بدانید کارهای جالب و خواستنی تمام نخواهند شد. چیزی که مشکل‌ساز خواهد بود ازدیاد جمعیت بدون کاهش آنست، که راه جلوگیری از آن دادن حق انتخاب به مردم است: میان جاودانگی، یا بچه دار شدن. چنانکه اگر بخواهید بچه‌دار بشوید حق جاوادانه شدن را از دست بدهید.

به نظر بنده زمانی که بشود به جاودانگی دست یافت یحتمل از نظر تکنولوژیکی به جایی رسیده ایم که در باقی سیاره های منظومه خودمان هم در حال شهرسازی هستیم :e00e:

[Unknown]

واقعا نمیدونم جاودانگی خوبه یا نه

به فرض 1000 سال زندگی یکنواخت چه فایده ای داره

یگی از انتقاد هایی که من به بهشت و جهنم داشتم همین بحث جاودانگی بود

مثلا چند میلیارد سال باید یه سری کار یک نواخت رو حالا یا تو بهشت یا تو جهنم کرد

البته به نظر من این دنیا خیلی جذاب تر از بهشت و جهنم(در صورت وجود) هست


ولی بازم سوال پیش میاد

جاودانگی تا کی؟
اخرش که چی؟


این «آخرش که چی» را به هر فعالیتی میتوان گفت، و اینگونه اصلا نباید هیچ کار کرد! اما در مقایسه با بهشت و جهنم، جهان ما بسیار جذاب‌تر است. پیگیری اخبار پیشرفتهای دانشیک خود به تنهایی هیجان انگیز است. به باور من، مغز (و اصلا ماده) آنقدر پتانسیل لذت بردن دارد، که ما حتی برای تجربه لذتهای گوناگون زمان کم خواهیم آورد. تا آن زمان، میتوان انتظار داشت که بازیهای کامپیوتری شبیه به این باشند:


http://www.daftarche.com/images/imported/2012/10/2.png

بسیاری از لذتهای انسانی نیز خیلی تازه هستند، و در میان سایر نخستی ها نمی توان آنها را یافت. چینش های مختلف میتوانند بیشمار کیفیات ذهنی جدید را پدید آورند. بنابراین خیالتان راحت باشد که ما تا ابد سرگرمی های تازه داریم!

[Unknown]

یک مسئله آنست که در چنان شرایطی، قتل یک انسان جرم به مراتب بزرگتری خواهد بود. پرسش دیگر اینکه، وقتی شرایط نامیرایی برای همه انسانها فراهم باشد، آیا آنکس که می خواهد به روند طبیعی بمیرد، درست مانند کسی نیست که می خواهد خودکشی کند؟ یا بیماری در حال مرگ، که نمی خواهد درمان شود؟ چگونه باید با آن برخورد کرد؟

[Russell]

اگر خیلی خوش شانس باشیم این پیشرفت به زادمان ما برسد ؛
من که چندان خوش بین نیستمـــ...
بزادمان ما احتمال اینکه برسد بسیار بیشتر است که بخود ما و کلا مردم ایران برسد.

[shirin]

من یاد فیلم هوش مصنوعی اسپیلبرگ میفتم. آخر فیلم که فکر کنم دو هزار سال گذشته و اون پسر بچه رباتیه هنوز زنده هست و نسل بشر منقرض شده من اینقدر دلم گرفت. حس کردم چقدر میتونه دلتنگ کننده باشه دو هزار سال قبل رو یادت باشه یا کلا اینهمه سال زندگی کنی. همین الان هم که گاهی مثلا به ده سال قبل نگاه میکنم دلم میگیره یا عکسای قدیمی رو نگاه میکنم. چه برسه که بخوای فرضا هزار یا دو هزار سال زندگی کنی. مگر اینکه دایم خاطرات پاک بشن. در ضمن تکلیف احساسات چی میشن؟ فکر کنم در صورت جاودانه بودن همه ترجیح بدن تنها زندگی کنن. یا لذت جنسی دیگه از بین بره.

[Ouroboros]

من یاد فیلم هوش مصنوعی اسپیلبرگ میفتم. آخر فیلم که فکر کنم دو هزار سال گذشته و اون پسر بچه رباتیه هنوز زنده هست و نسل بشر منقرض شده من اینقدر دلم گرفت. حس کردم چقدر میتونه دلتنگ کننده باشه دو هزار سال قبل رو یادت باشه یا کلا اینهمه سال زندگی کنی. همین الان هم که گاهی مثلا به ده سال قبل نگاه میکنم دلم میگیره یا عکسای قدیمی رو نگاه میکنم. چه برسه که بخوای فرضا هزار یا دو هزار سال زندگی کنی. مگر اینکه دایم خاطرات پاک بشن. در ضمن تکلیف احساسات چی میشن؟ فکر کنم در صورت جاودانه بودن همه ترجیح بدن تنها زندگی کنن. یا لذت جنسی دیگه از بین بره.
دلیل این نوستالژی و نگاه حسرت‌آلود به گذشته و خاطره‌پرستی اساسا همین میرایی‌ست. اینکه می‌دانید روزهای خوب گذشته سپری شده‌اند و زین پس زندگی روبه سرازیری خواهد بود و همه‌ی خوشی‌ها را پایانی‌ست دردناک و ... نیمی از ادبیات پارسی بی‌ارزش خواهد شد اگر انسان جاودانه بشود، زیرا شما زیادی از بهترین شعرها پیرامون بی‌وفا بودن دنیا و رفتن از دنیا و طی طریق به جهان دیگر و اینهاست..

[shirin]

نه، ربطی به خوب بودن گذشته یا حسرت داشتن نداره. من وضعیت الانمو نسبت به گذشتم بیشتر دوس دارم و بیشتر خوش میگذره. ولی کلا از گذشته خوشم نمیاد. وقتی مواجهه میشم باهاش حس بدی بهم دست میده. مثلا حتی عکسای قدیمی که ربطی به من ندارن رو هم وقتی میبینم دلم میگیره. مثلا عکسای زمان ناصردالدین شاه قاجار.

[Ouroboros]

خوب همینست دیگر. :e402:
دلیل بیزاری از گذر زمان در بیشتر ما باز می‌گردد به همان ترسی که از مرگ داریم. عکسهای زمان ناصرالدین شاه(که البته زیاد هم نیستند)در من نیز ایجاد اظطراب و چندش می‌کند زیرا با خود می‌گویم «تمام این آدمها اکنون مرده‌اند» و یا همچو چیزی. بطور کلی گذر زمان چیز غم‌انگیزی‌ست زیرا تداعی‌کننده‌ی ویرانی و نابودی و پیری .. در اذهان است.

[Mehrbod]

من یاد فیلم هوش مصنوعی اسپیلبرگ میفتم. آخر فیلم که فکر کنم دو هزار سال گذشته و اون پسر بچه رباتیه هنوز زنده هست و نسل بشر منقرض شده من اینقدر دلم گرفت. حس کردم چقدر میتونه دلتنگ کننده باشه دو هزار سال قبل رو یادت باشه یا کلا اینهمه سال زندگی کنی. همین الان هم که گاهی مثلا به ده سال قبل نگاه میکنم دلم میگیره یا عکسای قدیمی رو نگاه میکنم. چه برسه که بخوای فرضا هزار یا دو هزار سال زندگی کنی. مگر اینکه دایم خاطرات پاک بشن. در ضمن تکلیف احساسات چی میشن؟ فکر کنم در صورت جاودانه بودن همه ترجیح بدن تنها زندگی کنن. یا لذت جنسی دیگه از بین بره.

این داستان س.گ.ل.ل. از صادق هدایت چنین دورنمایی دارد.

[Anarchy]

قضیه جاودانگی که به حقیقت بپوندد به راستی بشریت میتواند از دست دین خلاص شود....در چنین زمانی شنیدن آیه شریفه" کل نفس ذائقه الموت" به راستی که خنده را به لبان ما خواهد آورد:e105:

[Mehrbod]

با رسیدن به نامیرایی اخلاقیات هم از این رو به آن رو خواهد شد.

[SAMKING]

آقا خواهشن بزارید اول جنتی بمیره بعد راه جاودانه شدنو پیدا کنیم:e415:

پارسال یه داستانی خوندم به نام "هایپریون" تخیلی بود ولی بعدش احساس کردم که جاودانه بودن میتونه وحشتناک باشه

[Anarchy]

آقا خواهشن بزارید اول جنتی بمیره بعد راه جاودانه شدنو پیدا کنیم:e415:

پارسال یه داستانی خوندم به نام "هایپریون" تخیلی بود ولی بعدش احساس کردم که جاودانه بودن میتونه وحشتناک باشه

مگه داستانش چی بود؟

[Mehrbod]

آقا خواهشن بزارید اول جنتی بمیره بعد راه جاودانه شدنو پیدا کنیم:e415:

پارسال یه داستانی خوندم به نام "هایپریون" تخیلی بود ولی بعدش احساس کردم که جاودانه بودن میتونه وحشتناک باشه



http://old.fantasy.ir/files/downloads/Hyperion,%20Section%201,(www.fantasy.ir).rar
http://old.fantasy.ir/files/downloads/Hyperion,%20Section%202,(www.fantasy.ir).rar
http://old.fantasy.ir/files/downloads/Hyperion,%20Section%203,(www.fantasy.ir).rar
http://old.fantasy.ir/files/downloads/Hyperion,%20Section%204,(www.fantasy.ir).rar

[Mehrbod]

http://www.daftarche.com/images/imported/2012/11/7.jpg

[undead_knight]

آدمها رو به هیچ وجه نمیشه جاودانه کرد بلکه نهایت توان ما شبه جاودانگیه(طول عمر بسیار زیاد)
ما میتونیم با ترکیب فناوری پیشرفته نانو روبوت ها (http://en.wikipedia.org/wiki/Nanorobotics)،سایبر نتیک و مهندسی ژنتیک راهی برای افزایش طول عمر که تقریبا حذف خطر بیماری و نقص های بیولوژیک رو در پی داره برسیم،حتی میتونیم از بعضی جراحات مرگبار هم جون سالم به در ببریم ولی یک فاکتور خیلی مهم در این زمینه وجود داره و بهتر نادیده گرفته نشه،این فاکتور همین تکنولوژی هست!
یعنی وقتی تکنولوژی بتونه ما رو به این مرحله برسونه همین تکنولوژی توانایی تخریب و نابود کردنش هم به مراتب زیاد میشه(مثلا با ساخت نانو روبوت های جنگی و یا میکرو ارگانیسم های پیچیده و خطرناک)فکر کنید اگر مثلا سایبورگ (http://en.wikipedia.org/wiki/Cyborg) هم بشید،یه ویروس کامپیوتری ساده هم براتون مرگبار میتونه باشه :)
به جز این ها شانس کشته نشدن توسط همین اسلحه های فعلی هم خیلی پایینه چه برسه اسلحه های پیشرفته آینده.
و البته اگر تمدن ما از فرایندهای خود نابودگر فعلی و بلایای طبیعی هم جون سالم به در ببره هنوز پدیده های کیهانی هستند که قدرت اونها برای نابودی تمدن آینده ما کفایت کنه :)
بنابراین تا زمانی که آأمها به یک وضعیت صلح و ثبات نسبتا پایدار نرسیدند این خطرها هم هر روز بیشتر میشند.

[Mehrbod]

به این سادگی هم نیست.درست است که حافظه در بدو تولد از بین میرود اما یک آگاهی کیهانی وجود دارد.یعنی اینکه زندگی کنونی ادامه‌ی راه زندگی پیشین است و اینجا آنچه مهم است آگاهی شخص است.در واقع روند به این شکل است که اگرچه شما حافظه ندارید، اما زندگی شما در ابتدای تولد و زندگی چنان شکل میگیرد (یعنی مثلا شرایط جغرافیایی، خانوادگی ، محیطی و...) که زندگی کنونی‌تان متاثر از دروه‌ی پیشین است.و هر اندازه که آنزمان بار کارمیک( راهنمای1 (http://en.wikipedia.org/wiki/Karma) - راهنمای 2 (https://www.google.com/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=2&cad=rja&ved=0CD8QFjAB&url=http%3A%2F%2Fwww.buddhanet.net%2Fe-learning%2Fkarma.htm&ei=-rM3UcXUC4KiyAHioIGgBw&usg=AFQjCNGoiAHEQEWU1qt5XhzZJ6egG64eDg&sig2=VmphGJEQ6lhHJy574iWJkw&bvm=bv.43287494,d.aWc))شما کمتر باشد ، کیفیت زندگی‌تان بهتر است و آگاهی‌تان نیز فزون‌تر.در اینجا اینکه هویتِ من به کلی از بین نمیرود و اینکه جریان آگاهیِ من رو به گسترش خواهد بود، خیلی جذاب است به نظرم.

به دل من که چنگی نمیزند!




یعنی از نظر شما اگر مرگ نبود بهتر بود؟

١٠٠%!

در اینباره پیشتر سخنیده‌ایم:


مرگ - برگه 2 (http://www.daftarche.com/%DA%AF%D9%81%D8%AA%DA%AF%D9%88%DB%8C-%D8%A2%D8%B2%D8%A7%D8%AF-2/%D9%85%D8%B1%DA%AF-630/%D8%A8%D8%B1%DA%AF%D9%87-2.html)
جاودانگی (گفتگوی آزاد) (http://www.daftarche.com/%DA%AF%D9%81%D8%AA%DA%AF%D9%88%DB%8C-%D8%A2%D8%B2%D8%A7%D8%AF-2/%D8%AC%D8%A7%D9%88%D8%AF%D8%A7%D9%86%DA%AF%DB%8C-%DA%AF%D9%81%D8%AA%DA%AF%D9%88%DB%8C-%D8%A2%D8%B2%D8%A7%D8%AF-691/)
جاودانگی (گفتگوی دانشیک) (http://www.daftarche.com/%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4-%D9%88-%D9%81%D9%86%D8%AF%D8%A2%D9%88%D8%B1%DB%8C-22/%D8%AC%D8%A7%D9%88%D8%AF%D8%A7%D9%86%DA%AF%DB%8C-%DA%AF%D9%81%D8%AA%DA%AF%D9%88%DB%8C-%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%DB%8C%DA%A9-690/)


مرگ چیزی بیشتر از یک دشمن و نابودگر نیست و میتوانیم آن را براستی سرسخت‌ترین دُشمنِ هومنی برای همه‌یِ زمانه‌ها بدانیمش.

این همه دینداری و نادانی و نابخردی و تندروی و نااخلاقیات و بسیاری دیگر که در جهان داریم یکراست از کوتاهی ِ زندگی سرچشمه میگیرند,
زمانیکه تراهومنی (transhumanism) فرارسید بیگمان همه‌یِ اینها یکبار و برای همیشه دستکم برایِ بیشینه‌یِ مردم به دست فراموشی سپرده میشوند.

[Dariush]

١٠٠%!

در اینباره پیشتر سخنیده‌ایم:

مرگ - برگه 2
جاودانگی (گفتگوی آزاد)
جاودانگی (گفتگوی دانشیک)

مرگ چیزی بیشتر از یک دشمن و نابودگر نیست و میتوانیم آن را براستی سرسخت‌ترین دُشمنِ هومنی برای همه‌یِ زمانه‌ها بدانیمش.

این همه دینداری و نادانی و نابخردی و تندروی و نااخلاقیات و بسیاری دیگر که در جهان داریم یکراست از کوتاهی ِ زندگی سرچشمه میگیرند,
زمانیکه تراهومنی (transhumanism) فرارسید بیگمان همه‌یِ اینها یکبار و برای همیشه دستکم برایِ بیشینه‌یِ مردم به دست فراموشی سپرده میشوند.
من مطمئن نیستم که بتوانم نامیرایی و جهان بدون مرگ را بپذیرم.چرا که به نظرم جهانی ایستا،سرد و بی‌روح،لبریز از بطالت و قدری مضحک خواهد بود.ترس از مرگ (یا تلاش برای زیستن) از مهمترین غریزه‌ها است و انگیزاننده راستین بسیاری از افعال و افکار در واقع اوست.از هنر گرفته تا عشق و تولیدمثل. یعنی به نظر من همین ترس از مرگ و میل به باقی گذاشتن چیزی از خود است که ما را به سوی تولید مثل میکشاند. و جهانی که در آن هیچ کس نمیرد، کسی هم زاده نخواهد شد.
اینکه میگویید علت بسیاری از عقاید خرافی همین مرگ است، این تنها یک روی سکه است.آنطرف سکه باید انسان‌های شریر نامیرایی چون چنگیزخان را تصور کنید و بدتر اسیرانی چون آنهایی که در گولاگ روزی هزاربار میمردند را تصور کنید که مرگ برایشان آخرین دروازه رهایی از دست استالین است و همین یک نعمت هم از آنها ستانده میشود!

[Mehrbod]

من مطمئن نیستم که بتوانم نامیرایی و جهان بدون مرگ را بپذیرم.چرا که به نظرم جهانی ایستا،سرد و بی‌روح،لبریز از بطالت و قدری مضحک خواهد بود.ترس از مرگ (یا تلاش برای زیستن) از مهمترین غریزه‌ها است و انگیزاننده راستین بسیاری از افعال و افکار در واقع اوست.از هنر گرفته تا عشق و تولیدمثل. یعنی به نظر من همین ترس از مرگ و میل به باقی گذاشتن چیزی از خود است که ما را به سوی تولید مثل میکشاند. و جهانی که در آن هیچ کس نمیرد، کسی هم زاده نخواهد شد.
اینکه میگویید علت بسیاری از عقاید خرافی همین مرگ است، این تنها یک روی سکه است.آنطرف سکه باید انسان‌های شریر نامیرایی چون چنگیزخان را تصور کنید و بدتر اسیرانی چون آنهایی که در گولاگ روزی هزاربار میمردند را تصور کنید که مرگ برایشان آخرین دروازه رهایی از دست استالین است و همین یک نعمت هم از آنها ستانده میشود!

در اینباره جایِ سخنِ بسیار است, شوربختانه فرنام این جُستار فراخور نیست و برداشت نادرستی میدهد که پایین روشنگری میکنم.

ما در زبان پارسیک واژگان بسیاری پیرامون مرگ و نا/میرایی داریم که نشان از بینش ویژه‌یِ نیاکانمان به پنداره‌یِ
آن دارد و میان آنها دگرسانی‌هایِ ریزی است که شوربختانه چندان نگرش نمیشوند, من تا آنجاییکه میدانم ولی هر کدام این مشوند:



جاویدانگی = Eternity؟; همیشگی, ابدی, پاینده: به پایستگی یک چیز برای همه‌یِ زمانه‌ها می‌نمارد, برای نمونه خود جهان جاودانه است, ولی ما باشندگان نمیتوانیم جاودانه باشیم.

امُردادگی (ا+مُرداد+گی) = Immortality (ریشه از Amertât اوستایی): در پارسیک میشود نامیرایی ولی با این سامه
(شرط) که با آسیب‌ ناپذیری همراه باشد (نبود پاشنه‌یِ آشیل). باشنده‌ای که امُرداد است نه تنها نمیمیرد, که کسی هم نمیتواند وی را بکشد.

همیشگی= Eternal: پیوند تنگاتنگی با پنداره‌یِ زمان دارد, آنچه در همه‌یِ زمانها باشد و ببایست «باشنده - being» نیز نیست.

انوشگی (ا+اٸوش {هوش}) = بیشتر درباره‌یِ پایستگی هوش و خرد است, هوش و آگاهی‌ای که هرگز نمرده و بی‌ مرگ میزیوند.

دراززیوی = Longevity: دراززیستن یا دیرپایی‌, که میتواند از سد سال به بالا و تا هر بازه‌یِ دلخواهِ مرزمندی پیش برود.

نامیرایی = Immortality: ولی به این چم که تنها "مرگِ طبیعی" در کار نیست, ولی امُردادگی ندارید و باشنده میتواند با آسیب از پیرامون بآسانی بمیرد.


آنچه ما در نگر داریم دراززیوی + نامیرایی بوده است, که در این چهره یک پاسخِ کوتاه به چیزی که آوردید, یعنی کسانی که مرگ ما را
از شرشان آسوده میکند این میباشد که این دسته نه تنها نامیرایی به سودشان نیست, که هنگامیکه نامیرا و دراززیو شدند برای پاسداری از زندگی
اشان نمیتوانند بمانند گذشته خودکامگی هم بکنند, زیرا اینبار دیگر تنها ٦٠ سال زندگی نیست که از دست میدهند, میتواند ٦٠٠ سال زندگی و بیشتر باشد!

[Dariush]

نچه ما در نگر داریم دراززیوی + نامیرایی بوده است, که در این چهره یک پاسخِ کوتاه به چیزی که آوردید, یعنی کسانی که مرگ ما را
از شرشان آسوده میکند این میباشد که این دسته نه تنها نامیرایی به سودشان نیست, که هنگامیکه نامیرا و دراظیو شدند برای پاسداری از زندگی
اشان نمیتوانند بمانند گذشته خودکامگی هم بکنند, زیرا اینبار دیگر تنها ٦٠ سال زندگی نیست که از دست میدهند, میتواند ٦٠٠ سال زندگی و بیشتر باشد!
این پاسخ زمانی پذیرفتنی‌ست که بتوانیم باور کنیم که خودکامگی و شرارت انسانها به دلیل میراییِ آنهاست و از آنجایی که شما گفتید یکی از جواب‌ها این میتواند باشد، من هم به این صورت آنرا میپذیرم.اما نقص اصلی همچنان سرجایش هست .یعنی اگرچه مرگ در از بین بردن پلیدی نقشی ندارد، اما برای متعادل کردنِ آن ، یک راهکار قابل قبول (احتمالا به دلیل نبود جایگزین دیگر) است .

[undead_knight]

این پاسخ زمانی پذیرفتنی‌ست که بتوانیم باور کنیم که خودکامگی و شرارت انسانها به دلیل میراییِ آنهاست و از آنجایی که شما گفتید یکی از جواب‌ها این میتواند باشد، من هم به این صورت آنرا میپذیرم.اما نقص اصلی همچنان سرجایش هست .یعنی اگرچه مرگ در از بین بردن پلیدی نقشی ندارد، اما برای متعادل کردنِ آن ، یک راهکار قابل قبول (احتمالا به دلیل نبود جایگزین دیگر) است .
خب این دیدگاه کمی به نطر من بی رحمانست:)
در هر حال اگر ما واقعا بتونیم شرایط زندگی انسان ها رو بهتر بکنیم اگر قدرت طلبی انسان ها یا حسادت و... باعث شرارتی بشند در عوضش بسیاری از انسان هایی که پلید نیستند از زندگی لذت بیشتری میبرند و مطمئنا میتونند شمار بیشتری از افراد شرور داشته باشند.مگرنه اگر واقعا نسبت شرارت به خوبی در انسان ها اینقدر زیاد باشه فکر میکنم تمدن ما چندان ارزش ادامه دادن نداشته باشه:))

[Dariush]

خب این دیدگاه کمی به نطر من بی رحمانست:)
در هر حال اگر ما واقعا بتونیم شرایط زندگی انسان ها رو بهتر بکنیم اگر قدرت طلبی انسان ها یا حسادت و... باعث شرارتی بشند در عوضش بسیاری از انسان هایی که پلید نیستند از زندگی لذت بیشتری میبرند و مطمئنا میتونند شمار بیشتری از افراد شرور داشته باشند.مگرنه اگر واقعا نسبت شرارت به خوبی در انسان ها اینقدر زیاد باشه فکر میکنم تمدن ما چندان ارزش ادامه دادن نداشته باشه:))
درست است.قدری بی‌رحمانه است .
سخنتان این است که اگر کیفیت زندگی را چنان بالا ببریم که شرارتی پیش نیاید ، آنگاه میتوان نامیرایی را (یا زیستن در حدود 1000 هزار سال را ) پذیرفتنی دانست . میتوانم بگویم مقدمه شما پذیرفتنی نیست تا اینکه کل دلیل‌تان پذیرفتنی باشد؟
«اراده مــــــــعطوف به قــــــــــدرت» را چه میکنید(در تفسیر عامیانه‌اش)؟ شرارت انسانها ربط چندانی به میراییِ آنها ندارد.اما میرایی میتواند ما از دسته عظیمی از شرارت‌ها رها کند.

[Mehrbod]

درست است.قدری بی‌رحمانه است .
سخنتان این است که اگر کیفیت زندگی را چنان بالا ببریم که شرارتی پیش نیاید ، آنگاه میتوان نامیرایی را (یا زیستن در حدود 1000 هزار سال را ) پذیرفتنی دانست . میتوانم بگویم مقدمه شما پذیرفتنی نیست تا اینکه کل دلیل‌تان پذیرفتنی باشد؟
«اراده مــــــــعطوف به قــــــــــدرت» را چه میکنید(در تفسیر عامیانه‌اش)؟ شرارت انسانها ربط چندانی به میراییِ آنها ندارد.اما میرایی میتواند ما از دسته عظیمی از شرارت‌ها رها کند.

چرا میگویید پلشتی (بدنهادی, شرارت) در آدمی است داریوش جان؟

نکته‌یِ سخن من بدرستی همین بود که بخش گسترده‌ای از پلیدکاری‌هایِ آدمی از کوتاهیِ زندگی و میرایی میایند, به زندگی آدمی ١٠٠٠ سال و هر چه
بیشتر بیافزاییم خودبه‌خود اخلاقیات ما نیز بهمان نسبت میگسترند.

میتوانید به اخلاقیات فرگشته اینگونه بنگرید که همه‌یِ ما تنها و تنها تا آن اندازه‌ای "براستی" اخلاقی هستیم که در زندگی خودمان و آیندگان نزدیکمان
سود داشته باشد, ولی اگر سودِ آن بگوییم به هزارسال دیگر برود بسادگی میگوییم "مشکلِ آیندگانه" و خودمان را کوچکترین آزاری نمیدهیم.

نمونه‌یِ های خوبِ آن؟


گرمایش زمین
آلایش آب‌وهوا (e.g. پاره شدن لایه‌یِ اُزن)
گُسارش بی‌ دوراندیشیِ بنمایه‌یِ های زیستیک (نفت, آب, درختها, ...)


اینها تنها بخش فیزیکی داستان هستند, در بخش روانی ما جنگ‌افروزی‌ها را داریم, خودکامگی‌ها را داریم, عقده‌گشایی‌ها را دارید و بسیاری, بسیاری دیگر.

دریافت وابستگی کوتاه‌زیوی (کوتاهیِ زندگی) با بی اخلاقی پیچیده نیست, تنها خودتان را بینگارید که
١٠٠٠ سال خواهید زیست, آیا براستی مانندِ امروز بی نگرش چندانی به پیامدهای رفتارتان زندگی خواهید کرد؟

یک خودکامه و آدم بدنهاد نیز بیرون از این نیست, اصولا بخشی از اخلاقیات برای این فرگشته که ما پا روی دُم یکدیگر نگذاریم و برای خودمان دردسر
نخریم (اگر نه ژنمان بجا نمیماند), یک آدم خودکامه نیز اگر بخواهد بی نگرانی همیشگی آنهم در از دست دادن زندگی ١٠٠٠ ساله اش بزیود براستی دچار مشکلات سختی خواهد بود.

از همه‌یِ اینها گذشته چرا به این نمیاندیشید که یک دانشمند که ٦٠ سال دانش‌اندوزی کرده
و این همه دستاورد داشته, چه دستآوردهایی خواهد داشت زمانیکه ١٠٠٠ سال بزیود!؟

من به شما میگویم عمر آدمی را دو برابر کنید, پیشرفت آدمی لگاریتم‌وار و بی هیچ شکی ١٠٠٠ برابر و
بیشتر خواهد شد و فرایند گسترش دانش و خرد چنانی شتابی خواهد گرفت که هرگز ندیده‌ایم و نمیتوانیم هتا در ذهن بپنداریم.