چرا مردم سوریه کوتاه نمیاند اما ما کوتاه اومدیم ؟

[ixzee]

همین دیگه .......
به نظرتون چرا ؟!

[Agnostic]

چون حکومت سوریه نیمه سکولار و نیمه مذهبی است.
سوریه 74 درصد سنی و 13 درصد شیعه و 10 درصد مسیحی دارد.
دولت تقریبا نوعی سکولار است ولی همه قدرت و ثروت را به شیعه ها داده اند که فقط 13 درصد هستند.

از سوی دیگر انقلاب سوریه توسط اقشار زیر متوسط انجام می گیرد یعنی فقرا، اینها چون در سختی هستند چیزی برای از دست دادن ندارند. نه ثروت دارند نه سواد دارند نه کار دارند .

1) آدم محروم و فقیر مثل کسی است که آماده خودکشی است. هیچ چیزی ندارد از دست بدهد.
2) محیط زندگی اش خشن است کارهای سخت و دعواهای شدید پس خشن بار می آید.
3) در قرآن گفته بجنگید کشته شوید یک قصر با کادیلاک و هلیکوپتر و حوری های فراوان تو بهشت میدم (فرد آماده برای خودکشی جذب میشود).


چون سنی ها در محرومیت هستند علیه شیعه که از نظر سنی ها شیعه ها مشرک وکافرند جهاد می کنند و از مرگ نمی ترسند.

همین وضع در بحرین هم هست که آنجا اکثریت شیعه علیه استبداد سنی ها قیام کرده.

---------- ارسال جدید اضافه شده در 01:49 pm ---------- ارسال قبلی در 01:48 pm ----------

برای همین فرمانده سپاه پاسداران گفته بود شانس آوردیم مردم فقیر تهران به خیابان نریختند.

[ixzee]

چرا مردم فقیر ایران به خیابان نمی ریزند ؟!

[Agnostic]

چرا مردم فقیر ایران به خیابان نمی ریزند ؟!

در تظاهرات من از مردم می پرسیدم اهل کجا هستند:
خزانه، شهر قدس، مسعودیه و ... اینها همه جنوب تهران هست. در تظاهرات و شورش های مردمی همه نوع آدم بود از بالاشهری تا پایین شهری.
ولی فکر کنم اون نترسی از مرگ که در مردم سوریه هست در آنها نبوده؟؟ یا شاید هم شیوه سرکوب تهران و سوریه فرق دارد؟

به نظرم دقیق تر این است که مردم فقیر ایران راهپیمایی نکردند و حکومت تمام توان نظامی اش را سر تهران و اصفهان گذاشت. در سوریه مردم شهرستانها خیلی بیشتر از مردم دمشق شورش و راهپیمایی کردند. همه شهرها نا آرام است و دولت سوریه نمی تواند تمام شهر ها را کنترل کند در حالیکه در ایران دولت تمرکز خود را در تهران و چند شهر گذاشت و قیام سرکوب شد.

[بانو یوتاب]

به هر حال یه روزی این مردم میریزن بیرون و دیگه هیچکسی نیست جلوشون رو بگیره و همین الانشم شاکی هستن اما میترسن همین
واقعا درود به شرف مردم سوریه واقعا باید ازشون یه مجسمه درست کرد

[Theodor Herzl]

سوریه ۲ تا تفاوت داره با ایران ، یکی‌ اینکه در سوریه به اصطلاح سیاسی انقلاب پا برهنه‌ها هست، فقیر‌ترین بخش جامعه که اکثریت مطلق هستند انقلاب کردند ، ولی‌ در ایران بخش میانی و یا middle class جامعه. در سوریه هم اختلافات فرقه‌ای هست و یک عده اقلیت علوی تمام ارکان قدرت رو به عهده گرفتند ، روی همین سنی‌ها هم تا پای جان مقاومت میکنند، یکی‌ از تاثیر‌های استراتژیک تحریم‌ها هم این هست که اگه تحریم بانک مرکزی و تحریم‌های موجود ادامه پیدا کنه ، مردم تا ۱-۲ سال دیگه علف هم گیرشون نمیاد بخورند ، و طبقه میانی به طبقه پا برهنه‌ها تبدیل می‌شه در ایران

[mamad1]

باید بدونیم بشار اسد هر چند شیعه علوی هست ولی یک حکومت سکولار بر قرار کرد
از نظر من حکومت بشار اسد 100 برابر بهتر از حکومت جمهوری اسلامی هست

در حقیقت بشار داره هزینه اخوند ها رو میده
اگر بشار از اخوند حمایت نمیکرد هیچوقت به اینجا نمیکشید

[Ouroboros]

باید بدونیم بشار اسد هر چند شیعه علوی هست ولی یک حکومت سکولار بر قرار کرد
از نظر من حکومت بشار اسد 100 برابر بهتر از حکومت جمهوری اسلامی هست

در حقیقت بشار داره هزینه اخوند ها رو میده
اگر بشار از اخوند حمایت نمیکرد هیچوقت به اینجا نمیکشید
حکومت پدرش را هم باید دنباله‌ی همان ِ پسر دانست، و جمع ایندو به باور من اصلا بهتر است ج.ا نبوده و نیستند.

[mamad1]

حکومت پدرش را هم باید دنباله‌ی همان ِ پسر دانست، و جمع ایندو به باور من اصلا بهتر است ج.ا نبوده و نیستند.


من اینطور نمیدونم
بشار قبل از این ماجرا و حوادث خیلی بهتر از پدر عمل کرد


شما معتقدید مدل حکومت داری جمهوری اسلامی از مدل و تفکر و استراتژی و حکومت داری یک گربه خیابونی بهتره؟

بشار که جای خود دارد

[Ouroboros]

بهتر نیست، بدتر هم نیست. هر دو یک پخ هستند.
تمام آن کارهایی که ممکن است کرده باشد را با دوسال ویرانی سیستماتیک کشور خود جبران کرده. پدرش هم ده‌ها هزار نفر را کشتار کرد، اگر جنگ ایران-عراق را فاکتور بگیریم آمار تلفات دولت اسدها اصلا کمتر از ج.ا نیست.

[Kaveh]

به نظر می رسد با توجه به شرایط فعلی باید در استفاده از کلمه مردم برای انقلابیون سوریه تجدید نظر کرد. اکنون حدود سه گروه مختلف درگیر شده اند با دولت سوریه:

انقلابیون عادی
کردها که مناطق کرد نشین را تصرف کرده اند و به شدت مورد غضب ترکیه اند
گروههای افراطی وابسته به القاعده و تروریستها (جنگجو؟) ی بین المللی که برای آموزش به سوریه می آیند.

خبرنگار AP صحنه ای را شاهد بود که مردم آلپو بر سر انقلابیون شیشه شکسته می ریختند.

نتیجه سرکوب بلند مدت جامعه مدنی و نادان بار آوردن مردم همین می شود. افراط ...

959

[Anarchy]

کاوه جان خب تو این عکس القاعده رو که مشخص نکرده اصلا...

[mamad1]

هر کوفتی قدرتو از بشار اسد بگیره برای من یه نفر که اصلا مهم نیست
فقط بگیره

[undead_knight]

معترضان سوریه به دنبال انقلاب هستند،مطلقا انقلاب.حاضر به اصلاحات یا حتی کناره گیری صرف شخص اسد نیستند(با توجه به بعضی دلایل که دوستان قبلا اشاره کردند) تفاوت انقلاب با شورش این هست که شورش یا طغیان هدف خاصی نداره در واقع یک عمل واکنشی هست ، ولی انقلاب به دنبال اسقاط حکومت قبل و روی کار آوردن حکومت جدید هست(و البته انقلابیون انگیزه کافی رو دارند)انقلاب ها اصولا با کشتار همراه هستند،کشتار طبقه حاکم و کشتار انقلابیون به دلیل اینکه مسئله حیاتی حکومت هست. اعتراض که در ایران اتفاق افتاد حتی تا همین اواخر هم(در بین بخش بزرگی از معترضان)با هدف سرنگونی یا انقلاب به خیابون نیومدند(مگرنه با جمعیت میلیونی چند تظاهرات اول میشد چند تا حکومت عوض کرد!) و یا حاضر به این کار نیستند چون انقلاب باعث تغییراتی میشه که به دلیل پیش بینی ناپذیر بودن برای معترضان ایرانی چندان مطلوبیت نداشت.به همین خاطر سرکوب طغیان راحت تر از انقلاب هست چون ذاتا متفاوتند؛انقلاب میتونه مدت ها در شرایط سخت دوام بیاره ولی طغیان فقط در قوی ترین حالتش امکان پیروزی داره.(هرچند این مطلوبیت استراتژیک به معنای مطلوبیت خود انقلاب نیست)

[Kaveh]

کاوه جان خب تو این عکس القاعده رو که مشخص نکرده اصلا...

همان قرمزها.

متحدین ارتش آزاد سوریه طبق ویکی پدیا چند گروه هستند که :
احرار الشام : گروهی سلفی و جهادی
جبهه النصره: از شاخه های القاعده
القاعده عراق

اینها در طی این درگیریها در حال آموزش نیرو هستند.

در نهایت خود مردم سوریه به نظر می رسد بازیچه این گروهها و عوامل خارجی و کشورهای درگیر از دو طرف شده اند.
بشار اسد همان زمان که به قدرت رسید باید مسیر دموکراسی را آغاز می کرد ولی قدرت مطلقه گویا شیرین تر است و
کمتر کسی دلش می آید از آن چشم بپوشد. حالا هم باید شاید به نابودی کشیده شدن سوریه و مردمش باشد به نام او!:e421:

[rahbar]

درود،

تصور من این است که مردم هر دو کشور مسئله «هزینه و فایده» را در نظر می گیرند.
مردم ایران، آندسته که مخالف نظام حاکم هستند، همچنان به طریقی امکان امرار معاش را دارند (و از راحتی نسبی برخوردارند)، و علاوه بر این عموما از اعتقادات مذهبی سطحی تری برخوردار هستند (اگر اصلا معتقد باشند).
بنابراین برای چنین مردمی مشکل است که هزینه های مخالفت با نظام را بپردازند و در این راه کشته شوند، در صورتی که اعتقادی به پاداش اخروی این قیام نیز ندارند.

اما در سوریه، هنوز اعتقادات مذهبی نقش پر رنگی میان مردم دارد، و معترضان باور دارند که اگر هم در راه هدف و قیام خود کشته شوند، دنیای مطلوب دیگری انتظار آنان را خواهد کشید.

-----------
همچنین همین اعتقادات ایدئولوژیکی مردم را جمع گرا تر می کند و آنان را قادر خواهد ساخت برای یاران خود سختی ها را تحمل نمایند. اما ایرانیان بسیار فرد گرا شده اند. حکومت نیز آگاهانه به این فردگرایی دامن می زند. امکان تجمع را از گروه ها و اصناف و غیره می گیرد. تالارهای اجتماعی مجازی و غیر مجازی را منحل و مسدود می کند. و حتی در مقابل تجمع هایی برای آب بازی و هندوانه خوری موضع می گیرد. مبادا که این روحیه قوت گیرد.
پیش از این هم بحث شد که این اکثریت غیر مذهبی (سفت و سخت)، در مساجد نیز حضور پیدا نمی کنند.

-----------
لاجرم، ظاهرا مسئله ما می تواند با تلاش در جهت احیای روحیه جمعی و تشکیل تجمعات - به هر صورت ممکن - تا حد زیادی مرتفع گردد.

پیروز باشید.

[undead_knight]

-----------
لاجرم، ظاهرا مسئله ما می تواند با تلاش در جهت احیای روحیه جمعی و تشکیل تجمعات - به هر صورت ممکن - تا حد زیادی مرتفع گردد.

پیروز باشید.
میتونید یه توضیحی در مورد این راه حل بدید؟

[rahbar]

میتونید یه توضیحی در مورد این راه حل بدید؟
آندید نایت گرامی،
من هم تصور مشخصی از اینکه چگونه می توان با وجود تمام سختگیری ها گروه و دسته تشکیل داد، ندارم.
شاید اگر روش قابل قبولی به نظر بیاید بتوان در تاپیک دیگری مورد هم اندیشی قرار گیرد.

شاید بایستی از تجربیات گروه های سوسیالیستی و حتی مذهبی پیش از انقلاب استفاده کرد.
شاید بایستی از روش های مدرن مجازی، و تشکیل شبکه های اجتماعی فراگیر استفاده کرد.
شاید باید از طریق تشکیل یک شورای ملی (همانند سوری ها) آغاز کرد.
شاید باید همانند یهودیان در طول ادوار تاریخ مکان هایی کنیسه وار در هر شهر دیاری و به هر نامی بر پا کرد تا نرم نرمک مردم را گرد هم آورد.
و یا شاید باید مانند گروه های فلسطینی، اردوگاه هایی در خارج از کشور برای پناهندگان و مبارزان راه اندازی نمود.

نمی دانم واقعا.
اما پراکندگی مردم را در آنچه به آن باور دارند مشاهده می کنم.

[Mehrbod]

...
نمی دانم واقعا.
اما پراکندگی مردم را در آنچه به آن باور دارند مشاهده می کنم.

ساده است، همه باید زیر یک پرچم گرد بیایند.

تنها چیزی که همه ما با هر باوری را پذیرا است "سکولاریسم" است.
این ایدئولوژی را جا بیاندازید، همه آماجمان را رسیدن به «مردمسالاری سکولار = secular democracy» بگذاریم.

[undead_knight]

آندید نایت گرامی،
من هم تصور مشخصی از اینکه چگونه می توان با وجود تمام سختگیری ها گروه و دسته تشکیل داد، ندارم.
شاید اگر روش قابل قبولی به نظر بیاید بتوان در تاپیک دیگری مورد هم اندیشی قرار گیرد.

شاید بایستی از تجربیات گروه های سوسیالیستی و حتی مذهبی پیش از انقلاب استفاده کرد.
شاید بایستی از روش های مدرن مجازی، و تشکیل شبکه های اجتماعی فراگیر استفاده کرد.
شاید باید از طریق تشکیل یک شورای ملی (همانند سوری ها) آغاز کرد.
شاید باید همانند یهودیان در طول ادوار تاریخ مکان هایی کنیسه وار در هر شهر دیاری و به هر نامی بر پا کرد تا نرم نرمک مردم را گرد هم آورد.
و یا شاید باید مانند گروه های فلسطینی، اردوگاه هایی در خارج از کشور برای پناهندگان و مبارزان راه اندازی نمود.

نمی دانم واقعا.
اما پراکندگی مردم را در آنچه به آن باور دارند مشاهده می کنم.
من بر این باور هستم که بهتره ابتدا مشخص کنیم هدف چیه،آیا ارزشش رو داره؟به یک اجماع کلی برسیم و بعد به فکر ایجاد روحیه جمعی باشیم.
چون اگر هدف فقط سرنگونی حکومت فعلی با هدفی مبهم و گنگ باشه در نهایت ممکنه بلایی بدتر از جمهوی اسلامی بر سر مردم بیاد(همین جمهوری اسلامی هم در واقع نتیجه شتاب زدگی برای سرنگونی حکومت و هدف های مبهم بود)

[Ouroboros]

من بر این باور هستم که بهتره ابتدا مشخص کنیم هدف چیه،آیا ارزشش رو داره؟به یک اجماع کلی برسیم و بعد به فکر ایجاد روحیه جمعی باشیم.
چون اگر هدف فقط سرنگونی حکومت فعلی با هدفی مبهم و گنگ باشه در نهایت ممکنه بلایی بدتر از جمهوی اسلامی بر سر مردم بیاد(همین جمهوری اسلامی هم در واقع نتیجه شتاب زدگی برای سرنگونی حکومت و هدف های مبهم بود)
حرف حسابی‌ست که زدن آن این روزها کمی سخت شده. چنانکه گروه‌ها و دسته‌های گوناگون مخالف نظام اینطرف و آنطرف شعار درون‌تهی و عوام‌فریب «اتحاد» سرداده‌اند، اما به راستی حاضر نیستند هیچکدام از اهداف، روشهای رسیدن به آن اهداف و ... را تشریح بکنند.

[rahbar]

من بر این باور هستم که بهتره ابتدا مشخص کنیم هدف چیه،آیا ارزشش رو داره؟
به یک اجماع کلی برسیم و بعد به فکر ایجاد روحیه جمعی باشیم.چون اگر هدف فقط سرنگونی حکومت فعلی با هدفی مبهم و گنگ باشه در نهایت ممکنه بلایی بدتر از جمهوی اسلامی بر سر مردم بیاد(همین جمهوری اسلامی هم در واقع نتیجه شتاب زدگی برای سرنگونی حکومت و هدف های مبهم بود)
درود،
بله البته.

اما من به سوالی پاسخ دادم که چرا قیام ما به سرانجام نرسید و خاموش شد؟
چرا با وجود این همه یاران دگر در خیابان، نتوانستیم مقاومت کنیم و جنبش را ادامه دهیم؟

و بر این باورم که تا این روحیه جمعی شکل نگیرد - که ما را متقاعد کند برای دیگر یارانمان و هدف مشترکمان زندگی راحتمان را ترک کنیم و یا کشته شویم و یا زندان رویم - هر جنبش دیگری نیز از میان خواهد رفت.
حالا هدف هر چه باشد. به قول شما حتی هدف کلی «براندازی رژیم».